Τα φαινόμενα αυτά δεν ξέσπασαν ως «κεραυνός εν αιθρία». Είναι αποτέλεσμα συγκεκριμένων πολιτικών. Το ζήτημα του εμπλουτισμού του θεσσαλικού κάμπου με νερά του Αχελώου, του Σμοκόβου, της Κάρλας, των μικρών φραγμάτων και λιμνοδεξαμενών έχει τεθεί εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες. Η ίδια η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ διά στόματος τότε αρχηγού της, Ανδρέα Παπανδρέου, είχε μιλήσει από το 1981 για άμεση εκτροπή του Αχελώου. Αυτή η «δέσμευση» επαναλαμβανόταν σε κάθε επέτειο του Κιλελέρ, χωρίς να υλοποιηθεί.

Η φετινή χρονιά τόσο για την άρδευση, όσο και ύδρευση είναι από τις πιο δύσκολες και επικίνδυνες των τελευταίων χρόνων. Ηδη τα αποθέματα νερού που υπήρχαν στο αντλιοστάσιο του ΤΟΕΒ Πηνειού μειώθηκαν σε επικίνδυνο βαθμό, φτάνοντας η στάθμη στα 30 εκατοστά, με αποτέλεσμα, από ώρα σε ώρα, αν δε σταλεί νερό, να σταματήσει η παροχέτευση νερού προς τους ταμιευτήρες, κάτι που θα έχει τραγικές συνέπειες, καθώς δε θα μπορούν να ποτιστούν τα χωράφια.

Συνέπεια αυτής της κατάστασης που δημιουργείται είναι να εμφανίζονται αντιπαραθέσεις μεταξύ των αγροτών, και με τη διοίκηση του ΤΟΕΒ Πηνειού, για τη διαχείριση και τη διάθεση του νερού. Οπως πριν λίγες μέρες, όταν αγρότες του Ομορφοχωρίου θέλησαν να καταλάβουν το 1ο αντλιοστάσιο. Η τακτική του «διαίρει και βασίλευε» εφαρμόζεται πάρα πολύ καλά από την κυβέρνηση, με τους κυβερνητικούς και κομματικούς μηχανισμούς, αλλά ακολουθούν και αυτοί της ΝΔ και άλλοι τοπικοί «ιθύνοντες», για να στρέφουν τον ένα νομό εναντίον του άλλου, το ένα χωριό εναντίον του άλλου, τον αγρότη κατά του συναδέλφου του, υποδαυλίζοντας ανέξοδες, αποπροσανατολιστικές και επικίνδυνες τοπικές αντεγκλήσεις και ενδοαγροτικές διαμάχες.

Φυσικά όλες αυτές οι ενέργειες έχουν στόχο την απόσειση των ευθυνών για τη λειψυδρία από τους πραγματικούς ενόχους - κυβέρνηση, Ευρωπαϊκή Ενωση, τοπικούς αρμοδίους κι όλους όσοι συμφωνούν με την αντιαγροτική πολιτική που εφαρμόζεται - και τη μεταφορά τους στους αγρότες, τους οποίους κατηγορούν για σπατάλη του νερού. Εχουν, επίσης, στόχο και την εξυπηρέτηση πολιτικών, κομματικών και προσωπικών, ακόμα, επιδιώξεων.

Αυτές τις ενέργειες οι αγρότες πρέπει να τις αντιληφθούν και να συνειδητοποιήσουν ότι στοχεύουν εναντίον τους. Να ξεκινήσουν έναν ενωτικό αγώνα όλοι οι Θεσσαλοί αγρότες μαζί με τ' άλλα λαϊκά στρώματα για την ανατροπή της κυβερνητικής πολιτικής που εφαρμόζεται και η οποία ευθύνεται και για τη λειψυδρία.

Δεν είναι οι αγρότες που δημιουργούν κοινωνικές αντιθέσεις. Τις κοινωνικές αντιθέσεις τις δημιουργούν αυτοί που εκμεταλλεύονται το λαό, οι πολιτικές και αυτοί που τις εφαρμόζουν και τις στηρίζουν. Είναι αυτονόητο λοιπόν ότι οι δηλώσεις του υπουργού Γεωργίας προετοιμάζουν το έδαφος για κοινωνική αποδοχή της φορολόγησης των αγροτών για το νερό, παρά το γεγονός ότι η κατανάλωσή του μέσω της αγροτικής παραγωγής το καθιστά κοινωνικό αγαθό. Βεβαίως, αυτές οι δηλώσεις αποσκοπούν και στη δικαιολόγηση της μη υλοποίησης των έργων.

Πρέπει να γίνει κατανοητό στον αγροτικό κόσμο ότι η ΕΕ και η κυβέρνηση αρνούνται τη χρηματοδότηση για την κατασκευή και ολοκλήρωση αρδευτικών έργων και φραγμάτων, από εθνικούς και κοινοτικούς πόρους, με τη δικαιολογία του απαγορευτικού κόστους των έργων, που αδυνατεί να καλύψει το ελληνικό κράτος.

Πάντως, είναι αφοπλιστική η ειλικρίνεια με την οποία απάντησε ο πρώην υπουργός Γεωργίας κ. Τζουμάκας σε σύσκεψη στην Καρδίτσα, κατά τη διάρκεια των μεγάλων κινητοποιήσεων. Σε ερώτηση γιατί δε χρηματοδοτούνται τα μεγάλα έργα απάντησε: «Από τη στιγμή που η πολιτική της ΕΕ και της κυβέρνησης είναι η μείωση της παραγωγής, η κατασκευή των έργων είναι αντιοικονομική»!

Αντί να αξιοποιεί η κυβέρνηση τα πολλά νερά που διαθέτει η χώρα μας, τα αφήνει να διοχετεύονται στη θάλασσα με αποτέλεσμα να γίνονται τεράστιες καταστροφές στο έδαφος με το πέρασμά τους. Αντί να αυξάνει την αγροτική παραγωγή προς όφελος της εθνικής οικονομίας, υποτάσσεται στις απαιτήσεις και στα συμφέροντα των πολυεθνικών τροφίμων, τροφοδοτώντας την αγορά με ανθυγιεινά προϊόντα πολυεθνικής προέλευσης.

Προτάσεις για την επίλυση του προβλήματος της λειψυδρίας υπάρχουν, όπως η επεξεργασία μιας ολοκληρωμένης υδατικής πολιτικής, η δημιουργία ενός νέου θεσμικού πλαισίου, ο σχεδιασμός και η υλοποίηση όλων των αναγκαίων εγγειοβελτιωτικών και άλλων έργων υποδομής.

Σε ό,τι αφορά στη Θεσσαλία, χρειάζεται:

• Να προχωρήσουν τα έργα εκτροπής του Αχελώου, του ταμιευτήρα της Κάρλας, των φραγμάτων Σμοκόβου, Πύλης - Μουζακίου, Ενιπέα, Καλούδας, Αγιονερίου κι άλλα μικρότερης εμβέλειας εγγειοβελτιωτικά κι αρδευτικά έργα.
• Να γίνουν άμεσα επιδιορθώσεις στα παλιά και να κατασκευαστούν νέα, σύγχρονα δίκτυα ύδρευσης και άρδευσης, ώστε να περιοριστούν οι απώλειες νερού κάθ' οδόν.
• Να ληφθούν μέτρα για την ορθολογική και δίκαιη κατανομή των διαθέσιμων νερών, στη διάρκεια του καλοκαιριού και, ιδίως, κατά την αρδευτική περίοδο, ιεραρχώντας τις ανάγκες με πρώτη αυτή της ύδρευσης.

Παρά το γεγονός ότι το Νομαρχιακό Συμβούλιο Λάρισας έχει εκδώσει ψηφίσματα σύμφωνα με τα οποία αναδεικνύεται η αναγκαιότητα υλοποίησης των παραπάνω έργων, εντούτοις στην πράξη η Νομαρχιακή Αρχή, αλλά και οι παρατάξεις που δέχονται την πολιτική της ΚΑΠ και του ΠΟΕ δε διεκδικούν αγωνιστικά την επίλυση του προβλήματος, ευθυγραμμιζόμενοι πλήρως με τις επιλογές της αντιαγροτικής πολιτικής και σε πλήρη αναντιστοιχία με τα αιτήματα του λαού του νομού και ολόκληρης της Θεσσαλίας. Βεβαίως αναγκάζονται ν' αποδεχτούν αυτά τα αιτήματα ως ορθά, στην κατεύθυνση, όμως, να οδηγούν αυτοί όπου θέλουν την αγανάκτηση του αγροτικού κόσμου και των κατοίκων της περιοχής, ενεργώντας μ' αυτό τον τρόπο ως «αμορτισέρ» απορρόφησης των κραδασμών για να μη θιγεί η κυβέρνηση και γενικότερα η πολιτική που εφαρμόζει.

Κατά συνέπεια τα έργα δεν προχωρούν γιατί οι κυβερνήσεις - συνταυτιζόμενες με τις επιλογές της Ευρωπαϊκής Ενωσης - δε θέλουν την ανάπτυξη της αγροτικής παραγωγής στη χώρα μας κι αποσκοπούν στο ξεκλήρισμα της μικρομεσαίας αγροτιάς, ώστε να περάσει η γη στα χέρια των λίγων μεγαλοεπιχειρηματιών- νεοτσιφλικάδων, που, στα πλαίσια των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων, θ' αναλάβουν τον αγροτικό τομέα.

Ευθύνες για την καθυστέρηση, την αναβολή και τη ματαίωση πολλών από τα έργα έχουν και τοπικοί παράγοντες - βουλευτές, νομάρχες, δήμαρχοι κι εκπρόσωποι φορέων - που συνέβαλαν στην εφαρμογή μιας «άνυδρης» αντιαγροτικής πολιτικής, ή, εν πάση περιπτώσει, δεν την αντιπάλεψαν όσο, όπου κι όταν έπρεπε. Ιδιαίτερα ο περιφερειάρχης, οι περιφερειακοί σύμβουλοι, οι νομάρχες και οι νομαρχιακοί σύμβουλοι έχουν σοβαρές ευθύνες που αποδέχτηκαν τις κεντρικές κατευθύνσεις της ΕΕ και της κυβέρνησης για τους άξονες δράσης του ΠΕΠ Θεσσαλίας, για το Γ΄ ΚΠΣ.

Η κυβέρνηση έχει την αποκλειστική ευθύνη και την αρμοδιότητα να λάβει άμεσα και δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κατάστασης που, εξαιτίας της λειψυδρίας, διαμορφώνεται στη Θεσσαλία. Εκτός από τη δρομολόγηση των μεγάλων έργων, η κυβέρνηση θα πρέπει να πάρει άμεσα μέτρα για:

• Την έγκαιρη και πλήρη αποζημίωση των αγροτών, η παραγωγή των οποίων πλήττεται από την ξηρασία.
• Την επιδότηση των παραγωγών για την αγορά και χρησιμοποίηση σύγχρονων, αποδοτικών και οικονομικών μεθόδων άρδευσης.
• Τη λελογισμένη και δίκαιη κατανομή των διαθέσιμων νερών προς άρδευση, ώστε να σταματήσουν αμέσως οι αδιέξοδες, ψυχοφθόρες και, εν πολλοίς, επικίνδυνες «ενδοθεσσαλικές διαμάχες» για το νερό.
• Τον καθαρισμό και τον εκσυγχρονισμό των υδρευτικών και αρδευτικών δικτύων και καναλιών, ώστε να περιοριστούν οι, καθ' οδόν, απώλειες του πολύτιμου νερού.
• Την κατασκευή και λειτουργία των αναγκαίων μικροφραγμάτων που απαιτούνται για τη συγκράτηση των νερών του Πηνειού και άλλων ποταμών, τα οποία θα χρησιμοποιηθούν για την άρδευση.
• Την υποχρέωση της ΔΕΗ να παρέχει ρεύμα στους παραγωγούς, ώστε να ποτίζουν όταν και όσο χρειάζεται τα χωράφια τους.

Επιτέλους, η κυβέρνηση πρέπει να σταματήσει να δίνει ανέξοδες υποσχέσεις για την υλοποίηση αρδευτικών έργων, όπως αυτές που έδωσε κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στη Λάρισα ο υπουργός Εθνικής Οικονομίας, Γ. Παπαντωνίου, ως επικεφαλής κυβερνητικού κλιμακίου. Δεν πείθουν καθώς τα έργα του Αχελώου σταμάτησαν και δεν ξανάρχισαν ακόμα, η Κάρλα άρχισε χωρίς... να ξεκινήσει, ο Σμόκοβος, ο οποίος «τελειώνει» εδώ και τριάντα χρόνια!!!

Σήμερα είναι ανάγκη όσο ποτέ άλλοτε να εντείνουμε τον αγώνα όλοι οι μαζικοί φορείς της Θεσσαλίας για την υλοποίηση του έργων. Πρώτα και κύρια οι αγρότες που κινδυνεύει άμεσα η ύπαρξή τους από την πολιτική δημιουργίας των σύγχρονων τσιφλικάδων. Αν γίνουν λοιπόν τα έργα με τους ρυθμούς και τις καθυστερήσεις που συνεχίζονται σε Σμόκοβο και Αχελώο, δε θα υπάρχουν μικρομεσαίοι αγρότες. Μονόδρομος, λοιπόν, ο ενωμένος αγώνας.