Από τον 3ο Παγκόσμιο Πρωταθλητή η σημερινή ανάλυση, τον Κουβανό σκακιστή με το ρεκόρ των ελάχιστων χαμένων παρτίδων: Στις 583 παρτίδες που έπαιξε συνολικά (στα διάφορα ατομικά ματς ή τουρνουά) σημείωσε 302 νίκες, 246 ισοπαλίες και μόλις 35 ήττες! Η παρτίδα που θα αναλύσουμε παίχθηκε στο Κιζίνγκεν το 1928 (1 χρόνο μετά από την ήττα από τον Αλιέχιν στο Μπουένος Αϊρες) και το άνοιγμα ήταν Ινδική της Β. Λ: Μπογκολιούμποβ - Μ: Καπαμπλάνκα 1. δ4 Ιζ6 2. γ4 β6 3. Ιζ3 ε6 4. Ιγ3 Αβ7 5. Αη5 Αε7 6. ε3 Το 6. Βγ2 επιτρέπει ελπίδες για υπεροχή (έλεγχος του ε4) 6... Ιε4 7. Αε7 Βε7 8. Ιε4 Αε4 9. Ιδ2. Η θέση του Ι ήταν πιο πρόσφορη, καλύτερο ήταν το 9. Αε2 9... Αβ7 10. Αε2 Βη5 Καλό δεν είναι το 10... Αη2 λόγω του 11. Πη1 Α~ 12. Πη7. Ενδιαφέρον έχουν οι κινήσεις 10... γ5 ή 10... 0-0 και 11... ζ5 με πολύπλοκο παιχνίδι. 11. Αζ3 Αζ3 12. Βζ3 Ιγ6 13. Βη3 Βη3 14. θη3 θα φανεί ίσως περίεργο πώς έχασαν τα λευκά - ή πώς κέρδισαν τα μαύρα - μια τόσο απλοποιημένη θέση! Πολλοί GM θα συμφωνούσαν ισοπαλία (αν ήταν περίπου ισοδύναμοι). Μια εξήγηση είναι ότι οι επαγγελματίες σκακιστές μελετούν συστηματικά την υπάρχουσα ικανοποιητική βιβλιογραφία. Ετσι, και αν δεν διαθέτουν το ταλέντο του Καπαμπλάνκα, ξέρουν να προσανατολίζονται στα φινάλε, γνωρίζοντας χαρακτηριστικά σχέδια που οδηγούν στη νίκη. Πριν από 90-100 χρόνια, η διαφορά κλάσης μετρούσε στα φινάλε, γι' αυτό ο Κουβανός σημείωνε έντονα στα βιβλία του την αξία των φινάλε! 14... Ρε7 15. η4 θ6 16. α3 (προτιμότερο το 16. Ρε2 και δίπλωμα των Π στην κάθετο «θ» 16... α6!) (βλέπε διάγραμμα).

(Συνεχίζεται)