Το κόλπο είναι παλιό, παμπάλαιο. Ο αυθαίρετος χαρακτηρισμός των όποιων πολιτικών ή άλλων αντιπάλων σου, ως κακών και της δικής σου πολιτικής, ως της μόνης καλής και ωφέλιμης για το λαό και τη χώρα, είναι ένα τρικ που χρησιμοποιείται επί αιώνες. Η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ δεν μπορούσε, βέβαια, να υστερήσει σ' αυτό το ...άθλημα. Και πρέπει να παραδεχτούμε ότι, όχι μόνο δεν υστέρησε, αλλά του έχει δώσει και ...νέο νόημα, καθώς τα σχετικά του επιχειρήματα είναι τριπλής, και πολλαπλής πολλές φορές, ανάγνωσης, ώστε να ικανοποιούν πολλές και διάφορες ομάδες, ακόμη και με αντιτιθέμενα συμφέροντα και στόχους.

Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι τα όσα λέει και ξαναλέει ο Κ. Σημίτης στις τελευταίες του περιοδείες και ομιλίες. Η κυβέρνηση δίνει σήμερα αγώνα, είπε και πάλι προχτές στην Πάρο, ενάντια «στις δυνάμεις της συντήρησης, της στέρησης, της φοβίας και της αδράνειας. Απέναντι στις δυνάμεις των οικονομικών και συντεχνιακών συμφερόντων, των κατεστημένων κοινωνικών ομάδων, που θέλουν να δεσμεύσουν και να υποτάξουν την πολιτική στα μέτρα τους».

Μερικοί έσπευσαν να ερμηνεύσουν τα προαναφερόμενα, ως κριτική και επίθεση στη ΝΔ. Δεν έλειψαν κι αυτοί, που θεώρησαν τις αναφορές του Κ. Σημίτη, ως βολή κατά των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων. Και θα μπορούσε, βέβαια, να είναι κι έτσι. Αλλωστε, δε θα ήταν ούτε η πρώτη ούτε η δεύτερη φορά, που η ηγεσία του ΠΑΣΟΚ μιλά «αριστερά» και πράττει δεξιά.