Απόσπασμα από την ομιλία του Β. Πετρόπουλου στη συγκέντρωση
Ο Βασίλης Πετρόπουλος |
Πάμε κόντρα! Πάμε κόντρα στις δυσκολίες, πάμε κόντρα στους αρνητικούς συσχετισμούς, βάζουμε στόχο ανατροπής τους με την οργάνωση νέων εργατικών μαζών, ανοργάνωτων εργατοϋπαλλήλων, ανέργων, νεολαίας, την απαλλαγή των συνδικάτων από τον εργοδοτικό και κυβερνητικό έλεγχο, την ήττα του κοινωνικού εταιρισμού και του συμβιβασμού στο συνδικαλιστικό κίνημα.
Πάμε κόντρα στην ηττοπάθεια, στη μοιρολατρία, στην απογοήτευση. Πάμε κόντρα στη λογική της ανάθεσης, της παθητικής στάσης, της αποχής από τον αγώνα. Είναι συνειδητή η επιλογή μας, γνωρίζουμε τις δυσκολίες, τη δύναμη του ταξικού μας αντίπαλου. Νιώθουμε και τη δική μας ευθύνη να σταθούμε όρθιοι για τα παιδιά μας, για την τάξη μας. Γι' αυτό θα κριθούμε.
Οσα δικαιώματα έγιναν νόμοι, κατοχυρώθηκαν πηγαίνοντας κόντρα. Κόντρα σε νόμους, κόντρα στο κράτος, κόντρα σε δυσμενείς συσχετισμούς πολλές φορές, νικώντας με αγώνα εμπόδια πιο άγρια και πιο σκληρά. Με αίμα, εκτελέσεις, φυλακές, διωγμούς, ανείπωτα βάσανα. Δεν έχουμε κανένα δικαίωμα να κάνουμε πίσω, να κάτσουμε στα αυγά μας.
Δηλώνουμε την απόφασή μας: Οργανώνουμε αγώνα με πείσμα. Δεν κάνουμε πίσω. Εχουμε εμπιστοσύνη στην εργατική τάξη, στον εργαζόμενο φτωχό λαό μας, στους νέους και τις νέες. Οι προηγούμενες γενιές αγωνιστών μάς κληροδότησαν ένα μεγάλο δίδαγμα. Η εργατική τάξη και ο λαός θα ανταποκριθούν αρκεί εμείς να είμαστε μπροστάρηδες και αποφασισμένοι. Γνωρίζουμε ότι υπάρχει το σπέρμα της αντεπίθεσης. Οι αγώνες των προηγούμενων χρόνων δεν πήγαν χαμένοι. Εχουν βάλει το δικό τους σπόρο.
Επιδιώκουμε να δημιουργηθούν και να εκφραστούν παντού οι προϋποθέσεις της αντεπίθεσης. Ανοδος του ριζοσπαστισμού σημαίνει μέτωπο ανυποχώρητο με την καπιταλιστική εργοδοσία, τους ανθρώπους της, τα κόμματά της, τις ενώσεις των μονοπωλίων, όπως η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Καμιά συναίνεση στη φτωχοποίηση του εργαζόμενου λαού, στην περιβόητη πολιτική σταθερότητα, που σημαίνει να ράψουμε το στόμα μας, να συμβιβαστούμε, να ανεχτούμε την ένταση της καταστολής.
Ανοίγουμε, με σχέδιο, πρόγραμμα αγωνιστικό, στόχους πάλης και θέσεις ταξικές που διεκδικούν την κάλυψη των σύγχρονων αναγκών μας, το μόνο ελπιδοφόρο δρόμο. Υπερνικάμε δυσκολίες για την οργάνωση στο σωματείο, τη συμμετοχή στη Γενική Συνέλευση, τη μαζικοποίηση των αγωνιστικών πρωτοβουλιών, την επιτυχία του απεργιακού αγώνα που θα τραντάζει κυβέρνηση και αφεντικά».