- Η δραστηριοποίηση των καλλιτεχνών, στους πολιτικούς και κοινωνικούς αγώνες φαίνεται ότι ενοχλεί τους κυβερνώντες. Για ποιο λόγο;

- «Αυτό πάλι πώς το εξηγείτε. Λες και οι καλλιτέχνες είναι πρώτη φορά που βγαίνουν στους δρόμους. Λες και οι καλλιτέχνες δεν ήταν παρόντες σε όλους τους αγώνες, πολιτικούς, κοινωνικούς, εθνικούς. Λες και δεν ήταν από τους πρώτους που φάγανε ξύλο για το Κυπριακό. Θυμάμαι από το '57 που έφαγα το πρώτο μου ξύλο, στο άγαλμα του Κολοκοτρώνη για την Κύπρο. Οι καλλιτέχνες είναι ευαίσθητοι άνθρωποι. Είδατε οι υπογραφές της έκκλησης, ήταν το σύνολο των ηθοποιών του θεάτρου. Είναι ένα ξέσπασμα του αντιαμερικανικού αισθήματος. Εχουμε να κάνουμε με την αμερικανική πολιτική έτσι όπως εκφράστηκε όλα αυτά τα χρόνια. Εχουμε να κάνουμε με τους Πιουριφόι, με τη ΣΙΑ, τους πράκτορες, με τις κυβερνήσεις που ανεβάζανε και κατεβάζανε και με τις δικτατορίες που επιβάλανε. Δε θα εκφραστούν οι καλλιτέχνες, δεν είναι πολίτες του τόπου τους;».

-Ισως είναι και μια λάθος αντίληψη που έχουν για την τέχνη και τον καλλιτέχνη.

- «Τους θεωρούν διασκεδαστές και μάλιστα για προσωπική ιδιωτική διασκέδαση. Είναι και η τηλεόραση, τώρα και το μπερδεύουν. Σου λέει, ανοίγω το κουμπί με διασκεδάζει, κλείνω το κουμπί και εξαφανίζεται. Δηλαδή, τον κάνω ό,τι θέλω. Είναι μια αντίληψη κουτών».

- Μπορεί ο κόσμος να αντιδράσει και με ποιο τρόπο απέναντι στη Νέα Τάξη Πραγμάτων;

- «Αλίμονό μας, αν η οποιαδήποτε επιβολή μιας πολιτικής δεν έχει και την αντίδρασή της από τον κόσμο. Αν νομίζαμε ότι ο κόσμος δεν μπορεί να αντιδράσει, και δεν έχει μέσα να στρέψει τη ροή των πραγμάτων, θα έπρεπε να πεθάνουμε».

- Πολλές φορές ο κόσμος εγκλωβίζεται στο φόβο της αναποτελεσματικότητας. Αισθάνεται αδύναμος μπροστά στις βουλές των ισχυρών. Πιστεύετε ότι οι λαοί μπορούν να αλλάξουν τα σχέδιά τους;

- «Λένε "και ποιος μπορεί να τα βάλει με την Αμερική, με τη Νέα Τάξη Πραγμάτων, εδώ πρόκειται για μεγάλες δυνάμεις, ισχυρές οικονομίες, ποιοι είμαστε εμείς". Λέγεται αυτό το τροπάριο της ηττοπάθειας και της υποχωρητικότητας, του ενδοτισμού. Αυτό είναι η πλύση εγκεφάλου έτσι ώστε να δημιουργηθεί ένα κλίμα στην κοινή γνώμη και να παρασυρθεί σε άλλες κατευθύνσεις. Θέλουν έναν ολόκληρο λαό να ζει με το όνειρο της ένταξης στην ΟΝΕ. Αν είναι δυνατό, ένα έθνος ολόκληρο να έχει αυτό το όραμα. Ολα έχουν πάει πίσω. Ο,τι έχει σχέση με τη ζωή μας, με τις αξίες, με τους θεσμούς, με τον πολιτισμό μας, όλα έχουν πάει στο καλάθι των αχρήστων και έχει προβληθεί η οικονομική ανάπτυξη. Εχουν δραχμοποιηθεί τα πάντα. Προβάλλεται ο καταναλωτισμός και όλο αυτό το αμερικανικό πρότυπο ζωής. Αλλωστε αυτή είναι η μεγάλη τους δύναμη. Σχεδόν ζητιανεύουν οι λαοί "πάρτε και μας, δώστε και σε μας Κόκα - Κόλα και δολάρια". Τώρα δε χρειάζεται να κάνουν σε μεγάλη έκταση πολέμους, αυτό γίνεται με την οικονομία. Κατακτώνται ολόκληροι λαοί με την οικονομία, ανατρέπονται συστήματα, ανατρέπονται καθεστώτα. Ολοι ακούσαμε τις τελευταίες δηλώσεις Κλίντον, ότι επιφυλάσσουν - λέει - το δικαίωμα για τον εαυτό τους να επεμβαίνουν οπουδήποτε θεωρούν ότι θίγονται κάποιες αξίες. Οπως έγινε και με το Κόσσοβο. Κάθε ίχνος έννομης τάξης διεθνώς, αυτό φάνηκε και από την κατάργηση του ΟΗΕ, έχει καταλυθεί. Δεν ισχύουν πια συνθήκες, δεν ισχύουν κανονισμοί. Μόνο το δίκιο του ισχυροτέρου. Οι λαοί, όμως, μπορούν να αλλάξουν τα σχέδιά τους».

- Με τη «ρεάλ πολιτίκ», δεν αισθάνεστε ότι προσπαθούν να αφαιρέσουν από τον κόσμο το όνειρο, το όραμα; Τελικά, ο δικός τους ρεαλισμός δεν έρχεται σε σύγκρουση με αυτό που για τον κόσμο σημαίνει ρεαλιστικό;

- «Το "ρεάλ πολιτίκ" είναι μια σαχλαμάρα. Δεν είναι ούτε "πολιτίκ" ούτε "ρεάλ". Πρόκειται για πολιτική με το πιστόλι στον κρόταφο, με το μαχαίρι στο λαιμό. Δεν είναι πολιτική, είναι υποδούλωση. Καταστρέφεται, εξαργυρώνεται κάθε έννοια εθνικής κυριαρχίας, αξιοπρέπειας, ελευθερίας, ανεξαρτησίας. Ο λαός ζει την πραγματικότητα, που είναι πολύ σκληρή. Τα πράγματα πάνε από το κακό στο χειρότερο. Η ζωή και οι αξίες, η ουσία και το περιεχόμενό της, αυτό που την κάνει να είναι ενδιαφέρουσα, αυτά καταστρέφονται καθημερινά όλο και πιο βαθιά με αυτή την πολιτική που ασκείται με την παγκοσμιοποίηση και την παντοκρατορία. Ο λαός εκφράζεται και το δείχνει. Ολες οι δημοσκοπήσεις, όλα τα μέσα δίνουν καθολικά το αίσθημα του ελληνικού λαού, ομόψυχα αντιαμερικανικό. Με τι πονηρό τρόπο προσπάθησαν να παρουσιάσουν την επίσκεψη Κλίντον! Σαν ένα ξεκομμένο γεγονός. Σα να μην έχει προηγηθεί τίποτα της επίσκεψης. Σα να έρχεται ο Πρόεδρος μιας οποιασδήποτε χώρας και λέμε ένας ξένος είναι, να του στρώσουμε ένα χαλί, να του παίξει και η μπάντα του Δήμου... Είναι ντροπή να μας λένε ότι έρχεται ο Πρόεδρος της Αμερικής και ότι είναι φιλοξενούμενός μας. Ποιανού φιλοξενούμενος; Ο λαός δεν τον κάλεσε, γιατί δεν ξεχνά ότι σύρθηκε η χώρα μας, με το ζόρι για πρώτη φορά στην ιστορία της, να πάρει μέρος στην καταστροφή της φίλης μας Γιουγκοσλαβίας, αυτού του ανυπότακτου και υπερήφανου λαού. Μαζί με τους Ελληνες αντάρτες οι παρτιζάνοι οι Γιουγκοσλάβοι ήταν σύμβολα του αντιφασιστικού αγώνα και κράτησαν ψηλά το φρόνημα της Ευρώπης. Αυτόν το λαό πήγαμε κι εμείς και τον καταστρέψαμε; Αυτό δε γέμισε τον κόσμο ντροπή; Δε γέμισε τον κόσμο ενοχές; Δε θα χρειαστεί να βγάλει αυτό το βάρος από την ψυχή του»;

- Αλλωστε ο αντιαμερικανισμός του ελληνικού λαού δεν είναι νέος, ούτε μόνο εξ αφορμής του εγκλήματος που διέπραξαν στη Γιουγκοσλαβία, αλλά πολύ παλιότερος, που αφορά στις «επεμβάσεις» της Αμερικής στα πολιτικά πράγματα της χώρας μας...

- «Η ιστορία μας είναι δεμένη με τις ζημιές που παθαίνουμε από τους "συμμάχους". Συνεχώς. Είναι η φιλοτουρκική πολιτική πεντακάθαρη που ασκούν και η ανθελληνική πολιτική, επίσης. Δεν έχει αλλάξει τίποτα. Αν είχαμε τουλάχιστον ένα δείγμα, έστω ένα, ότι ο κύριος αυτός που εκπροσωπεί τις ΗΠΑ και τον δυτικό κόσμο, έκαναν μια μικρή μεταστροφή υπέρ των ελληνικών συμφερόντων, ότι, π.χ., θα λύσουν το Κυπριακό... Δεκαετίες το λένε. Το Κυπριακό θα λυθεί υπέρ της Τουρκίας. Αυτό αποφασίστηκε».

-Βέβαια και ο φιλοτουρκισμός τους δεν εμπνέεται από συναισθήματα υπέρ των Τούρκων...

- «Υπάρχουν συναισθηματισμοί σε αυτά; Η Τουρκία είναι η περιφερειακή δύναμη που τους εκπροσωπεί. Την ελέγχουν απολύτως, γιατί με το καθεστώς που υπάρχει δεν μπορεί να εκφραστεί ο λαός. Εκεί ελέγχουν πλήρως την κατάσταση, είναι ήσυχοι ότι τα συμφέροντά τους εξυπηρετούνται. Με τον ελληνικό λαό τα πράγματα είναι διαφορετικά».

- Με αφορμή την επίσκεψη Κλίντον έχει βγει στην επιφάνεια ο αντικομμουνισμός τους. Εχουν χάσει τόσο την ψυχραιμία τους, που εκτοξεύουν απειλές...

- «Θα βγάλουνε μπαμπούλες πάλι. Πιάνονται από όπου μπορούνε. Ο,τι τους συμφέρει το χρησιμοποιούν. Είναι ένα φόβητρο και μπορεί να κερδίσουμε κάποιους φοβισμένους και βγάζουν τον μπαμπούλα το ΚΚΕ. Είμαστε όμηροι, όπως είπαν, του ΚΚΕ. Και να τελειώνουμε μ' αυτούς. Πράγματα άλλων εποχών που δεν περνάνε πια».

- Και την απαγόρευση της πορείας πώς τη σχολιάζετε;

- «Δε νομίζω ότι θα το έκανε αυτό η κυβέρνηση αυτόβουλα. Τους επιβλήθηκε. Φαίνεται ότι το να μην έρθει καθόλου κάποιους τους πειράζει. Κάποια συμφέροντα παίζονται. Δεν μπορώ να φανταστώ ότι θα το έκανε αυτόβουλα. Είναι αναίρεση συνταγματικού δικαιώματος».

- Αυτό δείχνει, όμως, την απόλυτη υποτέλεια.

- «Ε, μα βέβαια. Ετσι όπως ζωγραφίζουν την κατάσταση, με τις προφάσεις που χρησιμοποιούν, δείχνουν την τέλεια, την απόλυτη εξάρτησή τους. Ισχυρίζονται και "τι να κάνουμε". Δεν είναι πρώτη φορά που θέτουν στο λαό τέτοιο δίλημμα. Η μικρή και φτωχή Ελλαδίτσα χωρίς κανένα στήριγμα, ιστορικά, έκανε σάλτο μορτάλε. Ποτέ δεν είχαμε υποστήριξη. Ποτέ δεν είχαμε ένα κλίμα συσχετισμών τέτοιο που να πούμε τώρα μάλιστα είμαστε σίγουροι και προχωράμε. Τι ήταν το '40, το ΟΧΙ απέναντι στην ισχυρότερη πολεμική μηχανή που βρέθηκε ποτέ. Γιατί δεν είπαν πού πάμε και τα βάζουμε με τον "Αξονα" που κατάπιε την Ευρώπη μέσα σε δύο χρόνια. Ο κοσμάκης ξεβράκωτος ήταν, πεινασμένος και με μια δικτατορία στο κεφάλι του. Τι λέμε, ότι έκανε λάθος; Αν τώρα κάνουμε σωστά, τότε κάναμε λάθος. Και για την επανάσταση του '21 τότε θα πρέπει να πούμε ότι ήταν λάθος. Φωνάζανε τότε οι φρόνιμοι, τι κάνετε, πού πάτε να τα βάλετε με την Αυτοκρατορία. Ετσι φώναζε και το Φανάρι, και το Πατριαρχείο και οι πάντες. Ολοι οι "συνετοί". Να το αφορίσουμε, όπως τότε η Εκκλησία. Να πούνε καθαρά, τώρα είμαστε σωστοί. Πρέπει να ξαναζωντανέψει ο κόσμος, να ξαναδημιουργηθεί το κίνημα. Βλέπετε το κίνημα δε γίνεται από πάνω, γίνεται μέσα από τους κόλπους το λαού. Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτοί θέλουν να μας σβήσουν από το χάρτη. Αν είχαν μια γομολάστιχα θα το έκαναν».