Το στρεμματικό πλαφόν που προσθέτει η κυβέρνηση στην ποσόστωση που θέτει η ΕΕ - εμφανιζόμενη «βασιλικότερη του βασιλέως» - αποσκοπεί να το χρησιμοποιήσει ως πρόσθετη «δικλείδα ασφαλείας», για να εξασφαλιστεί ο στόχος δραστικής μείωσης της βαμβακοπαραγωγής στην Ελλάδα στο ύψος των 782.000 τόνων που καθόρισε η ΕΕ, από τους 1.250.000 τόνους, κατά μέσο όρο, που φτάνει τα τελευταία χρόνια. Στις προθέσεις της κυβέρνησης είναι να προχωρήσει σε ακόμη πιο εξειδικευμένες αποφάσεις - όπως π. χ. στην επιβολή ατομικού πλαφόν στον παραγωγό και στη ζωνοποίηση της καλλιέργειας - ώστε να «κλειδώσει» στα σίγουρα το βαμβάκι στ' ασφυκτικά όρια που θέτει η ΕΕ στα πλαίσια του κανονισμού του 1995, αλλά και σύμφωνα με τις κατευθύνσεις της «Ατζέντας 2000» και του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ) για γενικότερες αναδιαρθρώσεις στη βαμβακοκαλλιέργεια, που οδηγούν στη συρρίκνωσή της στην Ευρώπη, προς όφελος των φάρμερ - βαμβακοπαραγωγών των ΗΠΑ. Το πλέον προκλητικό, δε, είναι ότι η ΕΕ, που είναι ελλειμματική σε βαμβάκι, προτιμάει να εισάγει από τις ΗΠΑ και άλλες τρεις χώρες και όχι από την Ελλάδα που είναι μέλος της, εξαναγκάζοντάς τη, μάλιστα, να μειώσει τη βαμβακοκαλλιέργεια. Χαρακτηριστικό ακόμα είναι ότι η ΕΕ δε διαμαρτυρήθηκε καθόλου στον ΠΟΕ για τη μείωση της εμπορικής τιμής του βαμβακιού (κατέβηκε στις 61 δραχμές το κιλό), η οποία οφείλεται στον ανταγωνισμό στην παγκόσμια αγορά, ανάμεσα στις ΗΠΑ, την Αυστραλία και την Κίνα, διότι τις βόρειες χώρες της ΕΕ τις συμφέρει καλύτερα να εισάγουν φτηνότερο βαμβάκι από τις ΗΠΑ στην εμπορική τιμή, παρά να απορροφούν το ελληνικό βαμβάκι.

Είναι, λοιπόν, φανερό ότι η απόφαση της κυβέρνησης να πάρει το «δρεπάνι» και να «θερίσει» την ελληνική βαμβακοκαλλιέργεια δεν αποτελεί «κεραυνό εν αιθρία», αλλά εντάσσεται στα γενικότερα σχέδια, επιλογές και μεθοδεύσεις της ΕΕ και του ΠΟΕ, για παραγωγική συρρίκνωση του αγροτικού τομέα της ελληνικής οικονομίας και για μαζικό ξεκλήρισμα χιλιάδων αγροτικών νοικοκυριών της χώρας μας.

* * *

Δηλαδή, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο υπουργός Γεωργίας επιχειρεί να εμφανίσει ως «αγροτική και λαϊκή απαίτηση» τη συρρίκνωση της βαμβακοκαλλιέργειας, που οδηγεί στο ξεκλήρισμα πολλών ακόμα χιλιάδων μικρομεσαίων αγροτών της χώρας μας! Η αλήθεια είναι ότι μόνο κάποιοι κυβερνητικοί παράγοντες στη Θεσσαλία, όπως π. χ. ο υφυπουργός Ν. Σαλαγιάννης και οι κυβερνητικοί βουλευτές Δ. Σωτηρλής και Θ. Στάθης και λίγα συνεταιριστικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΝΔ, είχαν, εκ των προτέρων, συμφωνήσει με τη μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας - κι αυτοί έχουν ήδη χαρακτηριστεί «συνένοχοι στο έγκλημα» από τον αγροτικό κόσμο της περιοχής - ενώ το αγροτικό κίνημα εξ αρχής είχε διαφωνήσει «κάθετα και οριζόντια» και, μάλιστα, έχει δηλώσει πως θα κάνει ό,τι είναι δυνατόν για να μην περάσει αυτό το αντιαγροτικό μέτρο σε βάρος των βαμβακοπαραγωγών. Αλλά το αίτημα να μη μειωθεί η βαμβακοκαλλιέργεια είναι το πρώτο στην ιεράρχηση των αιτημάτων που προβάλλουν οι αγρότες της Θεσσαλίας και στις νέες κινητοποιήσεις τους που βρίσκονται σε εξέλιξη.

Κι αυτό είναι λογικό, καθώς το μέτρο θα πλήξει ιδιαίτερα τη Θεσσαλία, όπου καλλιεργείται και παράγεται πάνω από το 50% της συνολικής βαμβακοπαραγωγής της Ελλάδας. Και κάποιες αυταπάτες που καλλιεργούνταν από τα «φερέφωνα» της κυβέρνησης στην περιοχή, ότι δήθεν η περικοπή της βαμβακοκαλλιέργειας δε θα δημιουργούσε μεγάλο πρόβλημα στη Θεσσαλία - οι «ψιθυριστές» έλεγαν πως θα την πληρώσουν άλλες περιοχές της χώρας - δεν υπάρχουν πια, καθώς το μέτρο αφορά σ' όλη τη χώρα και, βεβαίως, στη Θεσσαλία. Μάλιστα, η περιοχή μπορεί να «πληρώσει» και κάτι παραπάνω, αφού θεωρείται από εκείνες στις οποίες η βαμβακοκαλλιέργεια θα πρέπει να μειωθεί και για τον πρόσθετο λόγο ότι έχει μολυνθεί πολύ από νιτρορύπανση. (Αλλά γι' αυτό το «επιχείρημα» που εμπεριέχεται και στην απόφαση του υπουργείου Γεωργίας, θα αναφερθούμε αναλυτικά παρακάτω).

* * *

Κατ' αρχάς και με τη μείωση που αποφασίστηκε η παραγωγή βαμβακιού θα ξεπερνάει κατά πολύ την ποσόστωση των 782.000 τόνων που θέτει η ΕΕ - υπολογίζεται ότι με τα 3.600.000 στρέμματα που θα καλλιεργηθούν φέτος θα φτάσει στους 1.100.000 τόνους - κι επομένως οι βαμβακοπαραγωγοί θα εξακολουθούν να πληρώνουν βαρύ πρόστιμο συνυπευθυνότητας - και μάλιστα από φέτος κατά 20% μεγαλύτερο - για την υπέρβαση της ποσόστωσης. Το πολύ - πολύ, δηλαδή, να εξασφαλιστεί τιμή κοντά σ' αυτή που πήραν πρόπερσι, που ήταν κατά πολύ μικρότερη από τις προηγούμενες χρονιές και, βεβαίωνε, απείχε παρασάγγας από την τιμή στόχου.

Και, φυσικά, η μείωση των στρεμμάτων που δικαιούνται να καλλιεργήσουν θα έχει ως αποτέλεσμα τη μείωση του γενικότερου εισοδήματός τους, καθώς όλες οι άλλες καλλιέργειες, που θα μπορούσαν να έχουν ως εναλλακτικές, έχουν λιγότερο εισόδημα.

Η άλλη «κουτοπονηριά» του υπουργού Γεωργίας, ότι η μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας θα θίξει, κυρίως, αν όχι αποκλειστικά, τους μεγαλοαγρότες - καθώς ο στρεμματικός περιορισμός δεν αφορά τους καλλιεργητές των 60 στρεμμάτων και γίνεται από εκεί και πάνω ποσοστιαία - δεν πιάνει, αφού κανείς πια «δεν τρώει κουτόχορτο». Για να μπορέσει κάποιος βαμβακοπαραγωγός να εξασφαλίσει ένα εισόδημα με το οποίο θα μπορεί στοιχειωδώς να ζήσει, θα πρέπει να καλλιεργεί παραπάνω από 60 στρέμματα.

Η πλειοψηφία των βαμβακοπαραγωγών αναγκάζεται να καλλιεργούν πολύ περισσότερα από 60 στρέμματα - επειδή δε ο κλήρος είναι μικρός, νοικιάζουν χωράφια - γιατί αλλιώς θα «μπουν μέσα». Με 60 στρέμματα ο βαμβακοπαραγωγός το πολύ να ξοδέψει 4.500.000 δρχ. το χρόνο, από τα οποία, αν αφαιρέσουμε τα έξοδα, μένουν περίπου 1.500.000, δηλαδή κοντά στα έξοδα που κάνει για την καλλιέργεια.

Να σημειωθεί ότι ο υπουργός Γεωργίας «ξέχασε» παντελώς την υπόσχεση που είχε δώσει, πολλές φορές, στους βαμβακοπαραγωγούς - ιδιαίτερα κατά τις πρόσφατες προεκλογικές περιοδείες του στη Θεσσαλία - ότι δε θα πληρώνουν πρόστιμο συνυπευθυνότητας οι καλλιεργητές μέχρι 60 στρεμμάτων. Βεβαίως είχε πρώτα «ξεχάσει» να το θέσει ως αίτημα της χώρας μας στην τελευταία Σύνοδο Υπουργών Γεωργίας της ΕΕ στην οποία συμμετείχε, παρά το γεγονός ότι είχε δημοσίως δεσμευτεί γι'αυτό.

Το «ποιόν» του νέου υπουργού Γεωργίας δείχνει ακόμα και το ότι ενώ είχε συμφωνήσει με το αίτημα των αγροτών να ζητηθεί από την ΕΕ αύξηση του πλαφόν βαμβακιού για την Ελλάδα στους 1.200.000 τόνους τουλάχιστον, με την απόφασή του για μείωση της βαμβακοκαλλιέργειας κατά 700.000 στρέμματα, μειώνεται η παραγωγή στους 1.100.000 τόνους...

* * *

* * *

Η απόφαση για ατομικά συμβόλαια παραγωγών - εμπόρων (δηλαδή ατομικό πλαφόν), που εφαρμόζεται από το 1992 για τον καπνό, οδήγησε στη δραστική μείωση της καπνοκαλλιέργειας, που απειλείται πλέον με αφανισμό, και στη δραματική συρρίκνωση των τιμών του προϊόντος και του εισοδήματος των καπνοπαραγωγών.

Το ίδιο συνέβη με τα τεύτλα όπου πρώτα επιβλήθηκε στρεμματικό πλαφόν και στη συνέχεια ατομική ποσόστωση στην παραγωγή, το ίδιο και στα σιτηρά με τη ζωνοποίηση της καλλιέργειας και του στρεμματικού πλαφόν στα 6.000.000.

Η κυβέρνηση έβαλε τώρα στο στόχαστρό της την πλέον δυναμική καλλιέργεια της χώρας μας, το βαμβάκι, και προχωρεί ακάθεκτη για να την αφανίσει.

Ο μόνος που μπορεί να τη σταματήσει είναι οι αγρότες και το κίνημά τους. Θα παλέψουν λοιπόν οι αγρότες για να τη σταματήσουν γιατί ξέρουν ότι αν δεν αντισταθούν, τότε η Ελλάδα θα οδηγηθεί στην παραγωγική ερήμωση με εκατοντάδες χιλιάδες ξεκληρισμένους αγρότες, που θα στριμώχνονται στις ουρές ανέργων των πόλεων και στα τρένα της μετανάστευσης.