Η φράση της κυβέρνησης ότι «η Ελλάδα δεσμεύεται να συνεχίσει τον εκσυγχρονισμό του συνταξιοδοτικού συστήματος» έχει ιδιαίτερο βάρος, αφού δεν αφορά κάποια επιμέρους ρύθμιση αλλά συνιστά άνευ όρων αποδοχή όλου του αντιασφαλιστικού οικοδομήματος που στήθηκε τα πέντε προηγούμενα χρόνια. Δηλαδή, οι μέχρι τώρα ανατροπές βαφτίζονται, χωρίς αιδώ, ως «εκσυγχρονισμός του συνταξιοδοτικού συστήματος», ο οποίος μάλιστα πρέπει να συνεχιστεί.

Αλλά τι αναγνωρίζει ως εκσυγχρονισμό που πρέπει να συνεχιστεί και άρα δεν αμφισβητεί, ούτε σκοπεύει να αλλάξει η σημερινή κυβέρνηση; Δε θα αναφερθούμε εδώ στα δεκάδες χαράτσια που αυθαίρετα επιβλήθηκαν στις συντάξεις που ήδη αποδίδονται, κύριες και επικουρικές, και πετσόκοψαν εισοδήματα για τα οποία είχαν πληρωθεί εισφορές και ιδρώτας δεκαετιών και στις «εισφορές αλληλεγγύης», όπως προκλητικά ονομάστηκαν. Χαράτσια, μάλιστα, που έφτασαν μέχρι και την κατάργηση της 13ης και 14ης σύνταξης σε όλα τα ταμεία.

Θα σταθούμε, όμως, στο γεγονός ότι, την ώρα που επιβάλλονταν αυτά τα χαράτσια, στον αντίποδα νομοθετήθηκαν απαλλαγές προς τις επιχειρήσεις με μείωση των λεγόμενων εργοδοτικών εισφορών προς το ΙΚΑ, από το οποίο το κεφάλαιο ωφελείται ετησίως πάνω από 1 δισ. ευρώ, όταν κάθε μήνα ο μεγαλύτερος ασφαλιστικός Οργανισμός αναζητά να εξασφαλίσει την καταβολή των συντάξεων. Ομως η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ όχι μόνο δε δεσμεύεται για την κατάργηση αυτών των προκλητικών απαλλαγών προς τις επιχειρήσεις αλλά ήδη εξετάζει και την απόδοση νέων προνομίων, προκειμένου -όπως λέει- να αποδεχτούν τη σταδιακή αύξηση του κατώτερου μισθού!

Με ανάλογα κόλπα, του τύπου ότι δε θα υπάρξουν «νέες μειώσεις συντάξεων» και «νέες αυξήσεις στα όρια ηλικίας», η κυβέρνηση επιχειρεί να «ξεχαστούν» και οι μειώσεις που επιβλήθηκαν αλλά και οι αυξήσεις στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης και μάλιστα ευαίσθητων κοινωνικών ομάδων. Οπως οι γυναίκες, που τους φορτώθηκε επιπλέον 5 χρόνια, για να «εξισωθούν» έτσι με τους άντρες, προς δόξαν του ευρωπαϊκού κοινωνικού κεκτημένου, οι μητέρες με ανήλικα, που έχασαν πλέον το δικαίωμα να βγαίνουν στη σύνταξη με τα ειδικά ηλικιακά όρια, φορτώνοντάς τες μέχρι και 17 χρόνια επιπλέον εργασίας, οι εργαζόμενοι στα ΒΑΕ, για τους οποίους αυξήθηκαν τα ηλικιακά όρια, ενώ δεκάδες χιλιάδες έχασαν εξολοκλήρου τη δυνατότητα αυτή, αφού από το καθεστώς των ΒΑΕ αποχαρακτηρίστηκαν μια σειρά κλάδοι, επαγγέλματα και ειδικότητες.

Ακόμα, όμως, ποιο σημαντική είναι η δέσμευση της συγκυβέρνησης ότι αποδέχεται τις μεγάλες ανατροπές που έγιναν με τους νόμους 3863 και 3865 του 2010, που καθορίζουν το «νέο ασφαλιστικό» για τον επόμενο μισό αιώνα και αφορούν όλους τους σημερινούς εργαζόμενους τουλάχιστον κάτω των 55 ετών αλλά και τις νέες γενιές που θα μπαίνουν στην παραγωγή. Το νέο αυτό μοντέλο, για το οποίο τόσο λαλίστατος ήταν ο ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση αλλά σήμερα δε βγάζει τσιμουδιά, προβλέπει: Σύνταξη στα 67 χρόνια ή μειωμένη (με μείωση 30%) στα 62 χρόνια. Δικαίωμα στην πλήρη σύνταξη μόνο με 12.000 ημέρες ασφάλισης ή 40 ολόκληρα χρόνια συνεχούς και ασφαλισμένης εργασίας, αντί της 35ετίας που ίσχυε πριν.

Ταυτόχρονα, ο νέος τρόπος υπολογισμού της σύνταξης οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια όχι σε συντάξεις αλλά σε προνοιακά βοηθήματα. Σύμφωνα με στοιχεία που είχε δώσει το ίδιο το υπουργείο Εργασίας, προκύπτει ότι σε κάθε 100 ευρώ σύνταξη που δίνονται σύμφωνα με αυτά που ίσχυαν μέχρι το 2010, στο νέο σύστημα θα χάνονται από 35 (στην καλύτερη περίπτωση) έως και 63 ευρώ!