Η λαμαρίνα

είχε πυρώσει,

έσκαγε έξω

το τζιτζίκι,

κι αυτήν εκεί

την είχε «χώσει»

απ' τους σεισμούς

το κράτος φρίκη,

για να πεθάνει,

να τελειώσει

μια τέτοια μέρα

σαν ποντίκι!

* * *

Η λαμαρίνα

είχε ανάψει

φλόγες πετούσε

σαν καμίνι,

όταν στο «τολ»

την είχαν «θάψει»,

λίγο της είπαν

πως θα μείνει,

μα τάφο εκεί

της είχαν σκάψει,

οι απεχθείς

οι θεατρίνοι.

* * *

Και χτες τη βρήκαν

να 'χει γείρει

μέσα στην τσίγκινη

την «κάσα»,

όχι δεν πήγε

απ' το λιοπύρι,

άλλοι της κόψαν

την ανάσα!