Κυριακή 13 Απρίλη 2014
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 25
ΓΥΝΑΙΚΑ
Με αφορμή μια προσέγγιση του ΣΥΡΙΖΑ στη γυναικεία ανισοτιμία

«Είναι γεγονός ότι η κρίση δημιούργησε κύμα συντηρητικοποίησης στην κοινωνία. Ζούμε την καινοφανή νεοναζιστική δράση με το μανδύα κόμματος. Αυτή η δράση εμφυτεύει στην κοινωνία διαθέσεις και πρακτικές δυσανεξίας. Ο ρατσισμός και η ξενοφοβία, ο σεξισμός και η ομοφοβία καλά κρατούν. Πολλές φορές δεν αναγνωρίζουμε τον εαυτό μας.

Ετσι, αυτά τα φαινόμενα δεν ενδημούν μόνο στο ακρότατο άκρο της πολιτικής ζωής. Επιδρούν στην άσκηση της επίσημης πολιτικής, που με τον καιρό χάνει σε νηφαλιότητα και αποκτάει όλο και πιο αυταρχικά χαρακτηριστικά.

Ο σεξισμός αναζωπυρώνεται. Τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών είναι στο στόχαστρο. Η βία, λεκτική και σωματική, δεν λέει να υποχωρήσει. Η εμπορία και η πορνεία ανθούν. Η υποβάθμιση και ο εκφυλισμός της κοινωνικά ωφέλιμης εργασίας των γυναικών συνεχίζεται.

Η μάχη είναι ιδεολογική, αλλά και πολιτική. Από το πεδίο της ιδεολογικής αντιπαράθεσης περνάμε στο πεδίο της πρακτικής. Ολα τα μέσα προώθησης της ισότητας των φύλων αμφισβητούνται. Τμήματα φεμινιστικής πολιτικής στα κόμματα, ΓΓΙΦ στην κυβέρνηση, φεμινιστικό - γυναικείο κίνημα(...)

Η Αριστερά, ενόψει και του κυβερνητικού σχεδίου της, πρέπει να κάνει το εξής: Να διατηρήσει, να αναπτύξει και να επεκτείνει ό,τι θετικό έγινε για την ισότητα στη Μεταπολίτευση. Να τονώσει τα εργαλεία άσκησης πολιτικής για το φύλο. Να θεωρήσει τις κινηματικές δραστηριότητες πηγή έμπνευσης και άντλησης προγραμματικών θέσεων».


Motion Team

Τα αποσπάσματα είναι από άρθρο της «Αυγής» 29/3/2014. Αυτό είναι ένα αντιπροσωπευτικό δείγμα της προσέγγισης του ΣΥΡΙΖΑ στο περιεχόμενο της ισότητας των φύλων. Αλλά ακριβώς γι' αυτό χρειάζεται να ασχοληθούμε. Το θέμα δεν είναι φιλολογικό. Εχει πολιτικό περιεχόμενο, τέτοιο άλλωστε του δίνει και το άρθρο και μάλιστα δίνει και συνοπτικά το περιεχόμενο της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ για τη λύση του προβλήματος της ανισότητας λέμε αυτοί, της ανισοτιμίας λέμε εμείς.

Ελιτισμός στην αντίληψη

Κατ' αρχήν δεν μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την ύπαρξη του σεξισμού, της βίας κατά των γυναικών, της πορνείας, αλλά ούτε να παραβλέψει, ίσα-ίσα το αντίθετο, τα σεξουαλικά και αναπαραγωγικά δικαιώματα των γυναικών. Προκύπτει όμως το ερώτημα. Γιατί η ανάδειξη μόνο αυτών των ζητημάτων ως προβλημάτων και ως περιεχομένου ανάδειξης της γυναικείας ανισότητας; Αυτά είναι τα μοναδικά προβλήματα που απασχολούν τις εργαζόμενες γυναίκες, τις γυναίκες των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων ή μόνον αυτά πρέπει να τις απασχολούν ως πλαίσιο διεκδίκησης και αγώνα για την ισοτιμία; Μόνον αυτά πρέπει να είναι το πρόταγμα ή υπάρχουν και άλλα πιο επείγοντα, χωρίς βεβαίως να τα φέρνουμε σε αντιπαράθεση;

Μια απάντηση που μπορεί εύκολα να δώσει κανείς είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ το 'χει παράδοση να ασχολείται με μια ελιτίστικη, μικροαστική αντίληψη με τέτοια ζητήματα, προσανατολίζοντας στην ανάπτυξη τέτοιων κινημάτων, ως τα πρωταρχικά, απομονώνοντάς τα από ένα σύνολο οξύτατων προβλημάτων που απασχολούν τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Βεβαίως, δεν είναι πρωτοπορία στην ανάδειξη του φεμινισμού ως τη μοναδική ολοκληρωμένη απάντηση στην υπόθεση «ισότητα των φύλων» και ως γυναικείο κίνημα να αναδεικνύει το φεμινιστικό. Ξενόφερτο είναι από τις ΗΠΑ, από τη 10ετία του '60 ακόμη, και τη Γαλλία. Ταυτόχρονα όμως αυτή η προσέγγιση έχει δύο επικίνδυνες για τις εργαζόμενες, για τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων, αιχμές. Η μία είναι η αντίληψη ότι η γυναικεία ανισοτιμία οφείλεται στην αντίθεση με το άλλο, το ανδρικό φύλο. Και η δεύτερη να τις ωθεί αυτή η αντίληψη σε κίνημα ενάντια στο άλλο φύλο ή σε αντίθεση με αυτό, άρα αφ' ενός να χάνουν τον πραγματικό αντίπαλο, το κεφάλαιο και την εκμετάλλευση, και ταυτόχρονα να υπονομεύεται ο συλλογικός κοινός αγώνας γυναικών - ανδρών για την κατάργηση της εκμετάλλευσης που θα ανοίξει το δρόμο για την κατάργηση της ανισοτιμίας.

Η αταξική προσέγγιση


Το πραγματικό πρόβλημα με τη γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ, την πολιτική του στο συγκεκριμένο θέμα είναι ότι το προσεγγίζει αταξικά. Και ουσιαστικά δε διαφέρει από την αστική προσέγγιση στο γυναικείο ζήτημα.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν κάνει τη διάκριση ανάμεσα στις γυναίκες της εργατικής τάξης μαζί με τις γυναίκες των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων και τις αστές.

Επομένως ακόμη και όταν αναδεικνύει προβλήματα και διαμορφώνει αιτήματα που απασχολούν τις γυναίκες (Υγεία, παιδικοί σταθμοί κλπ.), ανεξάρτητα από το αν η πολιτική του σ' αυτά ικανοποιεί τις ανάγκες τους (δεν τις ικανοποιεί αφού έχει πολιτική καπιταλιστικής ανάπτυξης και σ' αυτούς τους τομείς έχει τη θέση συνύπαρξης δημόσιου - ιδιωτικού τομέα που ωθεί στην ενίσχυση του ιδιωτικού, αλλά και δικτύων παροχής υπηρεσιών για εξαθλιωμένους), δεν τα εντάσσει ως πλαίσιο προβλημάτων που απασχολούν ιδιαίτερα τις εργαζόμενες γυναίκες, τις γυναίκες των άλλων φτωχών λαϊκών στρωμάτων.

Οι αστές τέτοια προβλήματα τα έχουν λυμένα. Εχουν υπηρέτριες, κουβερνάντες, δηλαδή εργαζόμενες γυναίκες που τις εκμεταλλεύονται για να τους λύνουν τέτοια προβλήματα, όπως και το χρήμα για να αντιμετωπίσουν την εκπαίδευση των παιδιών τους σε ιδιωτικά εκπαιδευτήρια ή προβλήματα υγείας σε ιδιωτικά νοσοκομεία.

Επομένως ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί ότι τα προβλήματα του φύλου έχουν τη ρίζα τους, διαπλέκονται με τις κοινωνικές - ταξικές διαφορές στο επίπεδο της κοινωνίας, αλλά και της συνείδησης που διαμορφώνει και στα δύο φύλα η χρόνια φυλετική ανισοτιμία στις ταξικές κοινωνίες.

Αυτό το γεγονός της αταξικής προσέγγισης πρέπει να είναι ένα από τα κριτήρια απέναντι στη στρατηγική του ΣΥΡΙΖΑ των εργατριών, των γυναικών από τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

Ταυτόχρονα η ανάδειξη αυτών των προβλημάτων που προβάλλει ο ΣΥΡΙΖΑ ως περιεχόμενο της ανισοτιμίας, ως περιεχόμενο της πάλης των γυναικών, ως πεδίο άσκησης πολιτικής από μια κυβέρνηση, όπως λένε και για τη δική τους, όταν την κάνουν, υπονομεύει και το γυναικείο κίνημα και το εργατικό, λαϊκό κίνημα, αφού πρώτ' απ' όλα κρύβει τον πραγματικό αντίπαλο που είναι τα μονοπώλια, το κεφάλαιο. Κρύβει επίσης ότι αυτά τα ίδια τα προβλήματα που αναδεικνύει έχουν ταξική - κοινωνική ρίζα, αναπαράγονται από μια σάπια κοινωνία, την οποία επίσης υπηρετεί και αναπαράγει η πολιτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Σε ποιο δρόμο;

Να, γιατί οι εργαζόμενες, οι άνεργες, οι γυναίκες των φτωχών λαϊκών στρωμάτων κάθε ηλικίας δεν έχουν κανένα συμφέρον να συνταχτούν με τον ΣΥΡΙΖΑ και την πολιτική του, αλλά να οργανωθούν στα εργατικά συνδικάτα, στους φορείς των άλλων κοινωνικών συμμάχων των εργατών-εργατριών, στους συλλόγους και τις ομάδες της ΟΓΕ, να συμβάλουν στην ανάπτυξη της εργατικής λαϊκής αντιπολίτευσης, στην ανασύνταξη του κινήματος, στην οργάνωση της λαϊκής συμμαχίας, ενισχύοντας παντού το ΚΚΕ, στο κίνημα, στους δήμους και στις περιφέρειες, στις ευρωεκλογές (και η ψήφος είναι όπλο). Είναι προϋπόθεση για να δυναμώσουν σήμερα τα εμπόδια στην αντεργατική, αντιλαϊκή πολιτική, επομένως και στην πολιτική που αναπαράγει τα προβλήματα της ανισοτιμίας, να δυναμώνει η αντιμονοπωλιακή, αντικαπιταλιστική πάλη, κοινή πάλη και των δύο φύλων, σε ρότα αποδέσμευσης από την ΕΕ, με εργατική λαϊκή εξουσία, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων. Για να κοπεί η ταξική ρίζα που αναπαράγει τη φυλετική ανισοτιμία.


Χ.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ