Πάμπολλες φορές οι κυβερνώντες και, ιδιαίτερα, οι οικονομικοί υπουργοί έχουν δημόσια ισχυριστεί, ότι η κυβέρνηση αντιμετωπίζει με ιδιαίτερη ευαισθησία το θέμα της Κοινωνικής Ασφάλισης και φέρνουν ως απόδειξη το επιχείρημα, ότι το κράτος καλύπτει τα ελλείμματα των ασφαλιστικών ταμείων. Συνήθως, δε, «πετάνε» στα μούτρα του συνομιλητή τους κι ένα νούμερο: Δύο τρισεκατομμύρια δραχμές δίνει ετησίως ο κρατικός προϋπολογισμός για το σκοπό αυτό.

Η αλήθεια, όμως, είναι πολύ διαφορετική, σύμφωνα με τα στοιχεία που προκύπτουν από τις μελέτες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ. Η δαπάνη των 2 τρισ. δραχμών είναι υπαρκτή, αλλά δεν κατευθύνεται στο έλλειμμα της Κοινωνικής Ασφάλισης. Από το ποσό αυτό, τα 935 δισ. δραχμές είναι οι συντάξεις, που είναι υποχρεωμένο να καταβάλλει το δημόσιο, είτε ως εργοδότης των δημοσίων υπαλλήλων, είτε στη βάση άλλων νόμων και διατάξεων (πολιτικοί, στρατιωτικοί, αστυνομικοί, βουλευτές, πρόεδροι κοινοτήτων, συνταξιούχοι, κλπ.). Τα 482 δισ. δραχμές αφορούν στις βασικές συντάξεις του ΟΓΑ, τα 145 δισ. αφορούν στην κάλυψη των ελλειμμάτων του ΝΑΤ και μόλις τα 434 δισ. δραχμές είναι η επιχορήγηση προς τα λοιπά Ταμεία. Και να σκεφθείτε, ότι στο ποσό αυτό συμπεριλαμβάνεται και το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης, το γνωστό ΕΚΑΣ, το οποίο αποτελεί προνοιακό επίδομα.