Μια παρτίδα επίδειξης του σκακιού που παίχθηκε το 1914 στη Μόσχα, μεταξύ του τότε Παγκόσμιου Πρωταθλητή Εμάνουελ Λάσκερ (Γερμανία) και του ανερχόμενου Αλεξάντερ Αλιέχιν (Ρωσία), κατοπινού Παγκόσμιου Πρωταθλητή. Την παρτίδα σχολιάζει ο Ι.Μ. Ηλίας Κουρκουνάκης.

1. ε4 ε5 2. Ιζ3 Ιγ6 3. Ιγ3 Ιζ6 4. δ4 εδ4 5. Ιδ4. Με αναστροφή των κινήσεων προέκυψε μια από τις βασικές συνέχειες της Σκοτικής Παρτίδας (1. ε4 ε5 2. Ιζ3 Ιγ6 3. δ4 εδ4 4. Ιδ4 Ιζ6 5. Ιγ3), χωρίς όμως ενδιάμεσα τα μαύρα να μπορούν να επιλέξουν την εναλλακτική βαριάντα 4... Αγ5. Από την πλευρά τους τα λευκά χάνουν την ευκαιρία να ακολουθήσουν την πιο σύγχρονη υποβαριάντα 5. Ιγ6 (στη συνηθισμένη σειρά κινήσεων αυτό το πάρσιμο θα ήταν τώρα εφικτό) βγ6 6. ε5. 5... Αβ4. Η πίεση που δημιουργεί αυτή η κίνηση εναντίον του Στρ. ε4 αυξάνει την ένταση και έτσι προκαλεί το ξεκαθάρισμα της κατάστασης. Γενικά, επειδή παίζουν δεύτερα και συχνά δεν διαθέτουν το ίδιο εύρος επιλογών με τα λευκά, όσον αφορά στις ενεργητικές τοποθετήσεις των κομματιών τους, τα μαύρα επιθυμούν να γνωρίζουν όσο το δυνατόν περισσότερα για τη διάταξη των πιονιών στο κέντρο. Ας σημειωθεί ότι τώρα δεν είναι καλό το 5... Αγ5, καθώς μετά το 6. Ιγ6 βγ6 7. Αη5 η απάντηση 7... θ6 δεν εκβιάζει την αλλαγή του μαυροτετράγωνου Α όπως μετά από 5... Αβ4. Επομένως τα μαύρα δεν καταφέρνουν να πραγματοποιήσουν την κεντρική απελευθερωτική διάσπαση... δ7-δ5 και να ισοφαρίσουν όσον αφορά στον έλεγχο του κέντρου. 6. Ιγ6. Η συγκριτικά πιο παραγωγική υποστήριξη του «ε4» γίνεται με την κίνηση ανάπτυξης Αδ3, αλλά τώρα χάνεται ο Ιδ4. Τώρα, μετά την αλλαγή των ίππων, ένα ακόμα μαύρο πιόνι έρχεται στο κέντρο.

Το «αντικάρφωμα» 6. Αη5 μοιάζει ελκυστικό, αλλά η αποτελεσματικότητά του δεν είναι ίδια με το αντίστοιχο κάρφωμα του Ιγ3. Επομένως τα μαύρα μπορούν να παίξουν ανενόχλητα 6...θ6, οπότε η θυσία 7. Αθ4 η5 8. Αη3 Ιε4 δεν προσφέρει στα λευκά επαρκές αντιπαιχνίδι για το κεντρικό πιόνι και πρέπει να προτιμηθεί το 7. Αζ6 Βζ6. (Συνεχίζεται)