Συζήτηση, με θέμα «η άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη» πραγματοποιήθηκε προχτές στην Ολομέλεια του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, όπου επιχειρήθηκε για άλλη μια φορά η ανιστόρητη και επικίνδυνη εξίσωση του ναζισμού με τον κομμουνισμό, με την κοινοτική Επίτροπο Βίβιαν Ρέντινγκ να ανακοινώνει ότι η Κομισιόν έχει ήδη εγκρίνει αύξηση των κονδυλίων για προγράμματα μνήμης που αφορούν «τα εγκλήματα του Ναζισμού και του Σταλινισμού στην Ευρώπη». Δηλαδή, η ΕΣΣΔ με επικεφαλής το Κομμουνιστικό Κόμμα Γραμματέας του οποίου ήταν ο Στάλιν που τσάκισε το ναζισμό ταυτίζεται με τον εγκληματικό ναζισμό!

Είχε προηγηθεί ο εκπρόσωπος Λιθουανικής Προεδρίας στην ΕΕ Λεσκεβίτσιους Γιουταύκας, που μίλησε για καταπολέμηση του εξτρεμισμού, είτε αυτός προέρχεται από τη δεξιά είτε από την αριστερά. Η Λιθουανία, ωστόσο, αποτελεί τρανταχτή απόδειξη του στόχου όπου είναι «κλειδωμένα» τα σκόπευτρα των καπιταλιστών και των λυκοσυμμαχιών τους όπως η ΕΕ. Εκεί διώκονται κομμουνιστές, αγωνιστές, υπερασπιστές της Σοβιετικής Ενωσης. Αντιθέτως, οι φασίστες απολαμβάνουν δόξες και τιμές.

Διώκεται π.χ. ο πρόεδρος του Σοσιαλιστικού Κόμματος Α. Παλέτσκι επειδή δημόσια αμφισβήτησε την επίσημη αντικομμουνιστική εκδοχή των αιματηρών γεγονότων του Γενάρη του 1991 στη λιθουανική πρωτεύουσα, όπου έχασαν τη ζωή τους 13 άτομα. Αλλά αποκαταστάθηκε η μνήμη του συνεργάτη των ναζί Γιουόζας Αμπραζιάβιτσιους, πρωτεργάτη της δημιουργίας στρατοπέδου συγκέντρωσης όπου εξοντώθηκαν δεκάδες χιλιάδες Εβραίοι. Την ώρα που τα κομμουνιστικά σύμβολα απαγορεύονται διά ροπάλου, τα αστικά δικαστήρια απεφάνθησαν ότι η σβάστικα αποτελεί «πολύτιμο σύμβολο» της εθνικής κληρονομιάς της χώρας!

Φασίστες κι αστικό κράτος ο ένας κόβει κι άλλος ράβει στη Λιθουανία. Ετσι, φασιστικές ομάδες πριν από λίγους μήνες απευθύνθηκαν στο υπουργείο Δικαιοσύνης ζητώντας την απαγόρευση του Σοσιαλιστικού Κόμματος. Με τη σειρά του, το υπουργείο Δικαιοσύνης απευθύνθηκε στη Γενική Εισαγγελία της χώρας, ζητώντας να εξετάσει αν σε δηλώσεις του προέδρου του κόμματος υπάρχουν στοιχεία «αντικρατικής δράσης»!

Η Λιθουανία δεν αποτελεί την εξαίρεση αλλά τον κανόνα της αντικομμουνιστικής υστερίας που επικρατεί στη Βαλτική, ταυτόχρονα με τις τιμές που απολαμβάνουν φασιστικά ναζιστικά μορφώματα.

Στοχοπροσηλωμένη η επίτροπος Β. Ρέντινγκ δήλωσε ότι πρέπει να «καταδικάσουμε όλες τις μορφές ξενοφοβίας και μισαλλοδοξίας, απ' όπου κι αν αυτές προέρχονται», συσχετίζοντας τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα με την προβοκάτσια στη «Μαρφίν» όπου έχασαν τη ζωή τους τρεις εργαζόμενοι.

Αξίζει να σημειωθεί πως τον περασμένο Γενάρη ήταν η Κομισιόν που διοργάνωσε «διάσκεψη υψηλού επιπέδου», με θέμα την «πρόληψη του βίαιου εξτρεμισμού στην Ευρώπη». Εκεί με νοητικές ακροβασίες και αυθαίρετες εξισώσεις του τύπου ριζοσπαστισμός = βίαιος εξτρεμισμός = τρομοκρατία, δόθηκε γραμμή για συγκρότηση ενός πολυπλόκαμου μηχανισμού με «τυπικούς» και «άτυπους» φορείς που θα εντοπίζουν περιπτώσεις «ριζοσπαστισμού», προκειμένου να παρεμβαίνουν ανασταλτικά. Για το στήσιμο δηλαδή ενός δικτύου από κρατικές και μη κρατικές δομές, οι οποίες θα παρακολουθούν, θα εντοπίζουν κατά την κρίση τους και θα παρεμβαίνουν προληπτικά, προκειμένου να μην εκδηλωθεί βίαια μια «ριζοσπαστική» συμπεριφορά.

Σε απλά ελληνικά, φτιάχνουν δίκτυα χαφιέδων, για να τυλίγουν σε μια κόλα χαρτί ανθρώπους, των οποίων η ιδεολογία, η προπαγάνδιση των απόψεών τους, η δράση τους υπέρ των λαϊκών συμφερόντων και ενάντια στο κεφάλαιο, δεν αρέσει στον καπιταλισμό και τα μίσθαρνα όργανά του. Κι εδώ χωριό που φαίνεται κολαούζο δε θέλει. Αναφέρονται σε αγωνιστές του εργατικού - λαϊκού κινήματος με ταξικό προσανατολισμό, κομμάτων που παλεύουν σε αντιμονοπωλιακή - αντικαπιταλιστική κατεύθυνση.

Η ΕΕ πρωτοστατεί στη συκοφάντηση κομμάτων και λαϊκών κινημάτων, που αμφισβητούν το σύστημα της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, μέσα από την ταύτισή τους με ακροδεξιές ή «τρομοκρατικές» οργανώσεις και κατ' επέκταση τη στοχοποίηση και ποινικοποίηση της δράσης τους, σαν απειλή «για την ασφάλεια των πολιτών της ΕΕ». Το επόμενο βήμα, μετά το τσουβάλιασμα της λαϊκής πάλης με την τρομοκρατία, είναι η ενίσχυση του νομικού της οπλοστασίου απέναντι σε πεποιθήσεις, κινήματα και ομάδες που η ίδια βαφτίζει «εξτρεμιστικά».

Το «σπέρμα» για ποινικοποίηση της ιδεολογίας ενυπάρχει στη διαπίστωση από την πλευρά της Κομισιόν ότι «οι προϋποθέσεις για βίαιο εξτρεμισμό υπάρχουν σε όλες τις χώρες. Μπορεί να εκδηλωθεί σε διάφορες μορφές, είτε πρόκειται για δεξιό ή αριστερό εξτρεμισμό, είτε ενυπάρχουν αποσχιστικά ή θρησκευτικά κίνητρα εξτρεμισμού. Πάντα όμως χαρακτηρίζεται από την αιματοχυσία και τα σημάδια που αφήνει στην κοινωνία». Στη βάση της παραδοχής ότι η κλιμακούμενη επίθεση στους λαούς θα γεννήσει αντιδράσεις, παίρνουν τα μέτρα τους απέναντι στη μόνη μορφή αντίδρασης που τους φοβίζει γιατί δεν είναι «κατασκεύασμά» τους, δεν είναι σάρκα απ' τη σάρκα τους, αλλά ξεπηδά απ' το πραγματικό αντίπαλό τους δέος, την ταξική πάλη.