Πιο συγκεκριμένα, στην αιτιολογική έκθεση αναφέρει ότι μόνο το 2009 η έλλειψη σωματικής άσκησης ευθύνεται για ένα εκατομμύριο θανάτους με βάση επίσημες έρευνες στις χώρες της ΕΕ. Σύμφωνα με διαθέσιμα στοιχεία τα προβλήματα υγείας που προκαλούνται από την έλλειψη σωματικής άσκησης συνεπάγονται σημαντικό άμεσο και έμμεσο οικονομικό κόστος, λόγω ασθενειών και νοσηρότητας, αναρρωτικών αδειών και πρόωρων θανάτων, ιδίως αν ληφθεί υπόψη και η ταχεία γήρανση των κοινωνιών της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Μελέτες έχουν επιχειρήσει να αποτιμήσουν το κόστος αυτό σε χρήμα. Για παράδειγμα, σε μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε στη Μεγάλη Βρετανία, διαπιστώθηκε ότι το κόστος για την κυβέρνηση ξεπερνούσε τα 3 δισ. ευρώ ετησίως.

Αυτό είναι λοιπόν το πρόβλημα. Η προσέγγιση στο ζήτημα έλλειψης σωματικής άσκησης δεν έχει το χαρακτήρα της προστασίας της Υγείας των λαών, την καλύτερη ποιότητα ζωής, την ένταξη της άσκησης στον τρόπο ζωής των λαϊκών οικογενειών προς όφελός τους. Για την Ευρωπαϊκή Ενωση, τις αστικές κυβερνήσεις στα καπιταλιστικά κράτη, η έλλειψη καλής φυσικής κατάστασης και σωματικής άσκησης σχετίζεται με το ότι κοστίζει και πρέπει να απαλλαγούν από αυτό το κόστος. Κάτι τέτοιο όμως σκοντάφτει στον ίδιο της τον εαυτό. Στον ίδιο το χαρακτήρα της ΕΕ, ως ένωσης καπιταλιστικής.

Είναι αλήθεια ότι τα τελευταία χρόνια η Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφέρεται συχνά στον αθλητισμό με συστάσεις προς τις χώρες μέλη να αναπτύξουν στρατηγικές που να παροτρύνουν και να ωθούν τους Ευρωπαίους πολίτες να ασχοληθούν συστηματικά με τη σωματική άσκηση. Η πραγματικότητα όμως - και όταν λέμε πραγματικότητα εννοούμε την εφαρμογή της καπιταλιστικής οικονομίας και την επίδρασή της στη ζωή του ανθρώπου - δεν την ευνοεί και αποδεικνύει και την υποκρισία της.

Ενώ η Ευρωπαϊκή Ενωση φαίνεται να ενδιαφέρεται για ένα καλό επίπεδο φυσικής κατάστασης των εργαζομένων που θα βελτιώνει την απόδοση, την αντοχή του στις απαιτήσεις του κεφαλαίου (εντατικοποίηση κλπ) και ταυτόχρονα δε θα επιβαρύνει την καπιταλιστική οικονομία, η «έλλειψη σωματικής άσκησης λόγω πίεσης του ελεύθερου χρόνου, πολλαπλασιάζει τις περιπτώσεις υπερβολικού βάρους, παχυσαρκίας και ορισμένων χρόνιων παθήσεων, όπως τα καρδιαγγειακά νοσήματα και ο διαβήτης, που επιδεινώνουν την ποιότητα ζωής, θέτουν τη ζωή των ατόμων σε κίνδυνο και επιβαρύνουν τον προϋπολογισμό της υγείας και την οικονομία» («Λευκή Βίβλος για τον Αθλητισμό»). Και αυτό γιατί στον καπιταλισμό το δικαίωμα για σωματική άσκηση μετατρέπεται σε ακριβό εμπόρευμα, ιδιαίτερα στην κρίση, ενώ ταυτόχρονα μειώνεται και ο ελεύθερος χρόνος.