Η λογική του κεφαλαίου | ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΕΡΓΑΤΙΚΑ

ΟΜΙΛΟΣ ΔΑΥΙΔ

Η λογική του κεφαλαίου

Εδώ και αρκετά χρόνια, κάποιες από τις επιχειρήσεις του ομίλου Δαυίδ, του μεγάλου αφεντικού της «Κόκα Κόλα», βαράνε κανόνι και πετάνε στο δρόμο εκατοντάδες εργαζόμενους προκαλώντας την οικονομική χρεοκοπία των νοικοκυριών τους και καταδικάζοντας στην απόλυτη φτώχεια ένα κομμάτι του εργατικού δυναμικού της χώρας. Μαζί με τους εργαζόμενους «παύονται» και παραγωγικές μονάδες της χώρας, φάμπρικες και εργοστάσια που θα μπορούσαν να συνεχίσουν την παραγωγική τους διαδικασία, καλύπτοντας αδήριτες ανάγκες των εργαζομένων- καταναλωτών. Την ίδια στιγμή, την ίδια ακριβώς στιγμή, τα αφεντικά του ομίλου που κλείνουν τις εταιρείες τους, συνεχίζουν τη δραστηριότητά τους με επενδύσεις σε άλλους τομείς, σε άλλους κλάδους, σε άλλες χώρες. Σύμφωνα με τα όσα ισχύουν στη λογική τους, σύμφωνα με τους απαράβατους νόμους εξέλιξης της κοινωνίας των καπιταλιστικών σχέσεων, ο χρόνος λειτουργίας μιας παραγωγικής μονάδας ξεκινάει από τη στιγμή που θα προσφέρει στα αφεντικά κέρδη και διακόπτεται όταν τα αφεντικά κρίνουν ότι τα κέρδη αυτά δεν είναι επαρκή.

Ο Γ. Δαυίδ, το αφεντικό του ομίλου που - μαζί με δεκάδες άλλες επιχειρήσεις - είχε εξαγοράσει και τον «Κατσέλη», ποτέ δεν άφησε περιθώρια για παρερμηνείες. Από τότε που άρχισε να βγάζει τα πρώτα του κέρδη με επιχειρήσεις στην Γκάνα και τη Νιγηρία, - ναι, στην Γκάνα και τη Νιγηρία - είχε ξεκαθαρίσει πού βαδίζει και πού πατάει. Βαδίζει στην κατεύθυνση, του... «περιορισμός του κόστους δραστηριοτήτων που δεν υποστηρίζουν την παραγωγή εσόδων και η ανάληψη συγκεκριμένων ενεργειών που θα υποστηρίξουν την κερδοφορία» και... πατάει τα πάντα και τους πάντες.

Με αυτή τη λογική ο όμιλος Δαυίδ, είχε διαφόρων τύπων και μορφών παρουσία σε μια σειρά επιχειρήσεις, όπου αποκτούσε πακέτα μετοχών μέσα από εξαγορές - συγχωνεύσεις και άλλες παρόμοιες επιχειρηματικές διαδικασίες στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Κάποιες από αυτές λειτουργούν ακόμα, από κάποιες ο όμιλος έχει αποχωρήσει, ορισμένες έχουν αναπροσανατολίσει τη δραστηριότητά τους, άλλες έχουν κλείσει. Μερικές από τις επιχειρήσεις αυτές είναι οι παρακάτω:

«Κόκα Κόλα - Ελληνική Εταιρεία Εμφιαλώσεων»
«Tinola Holding SA»: Εταιρεία Συμμετοχών
«Thrush Investment Holding Ltd»: Εταιρεία Συμμετοχών
ΚΑΤΣΕΛΗΣ: Βιομηχανία παραγωγής ειδών αρτοποιίας
ΑΕGEAN: Αεροπορική Εταιρεία
Εταιρεία Δημητριακών Β. Ελλάδος («ΑΛΛΑΤΙΝΗ»): Αλευροβιομηχανία, παραγωγή ειδών αρτοποιίας
ΒΟΤΡΥΣ: Εργοστάσια οινοποιίας (έχει επαναπωληθεί)
ΒΑΘΥΠΕΤΡΟΥ: Εργοστάσιο παραγωγής αεριούχων ποτών - χυμών
ΒΕΛΚ ΑΕ: Βιομηχανία - βιοτεχνία ποτών αναψυκτικών
ΤΕΛΕΡΕΞ: Βιομηχανία - βιοτεχνία ποτών αναψυκτικών
LEVENTIS FOODS SA: Τρόφιμα
Ομιλος ΙΝΤΕΑΛ: Εμπορία Προϊόντων Υψηλής Τεχνολογίας (προϊόντων πληροφορικής, αυτοματισμού γραφείου και ζυγιστικών μηχανημάτων)
Ομιλος PLIAS: Εταιρεία εμπορίας - διανομής καλλυντικών, τροφίμων, ειδών αρτοποιίας
«17 σαλάτες»: Μονάδα παραγωγής έτοιμων φαγητών
ΠΑΠΟΥΤΣΑΝΗΣ: Παραγωγή καλλυντικών
GAGEO: Επιχείρηση παραγωγής ειδών ατομικής υγιεινής και περιποίησης στην Ελλάδα
ΤΣΑΚΙΡΗΣ: Παραγωγή και εμπορία ειδών σνακς
ΦΡΙΓΚΟΓΚΛΑΣ: Βιομηχανία επαγγελματικής ψύξης
ΜΟΥΡΙΑΔΗΣ: Υποδηματοποιία
ΠΕΤΡΙΔΗΣ: Υποδηματοποιία
«Greene Elxan» («Athlete's Foot»): Υποδηματοποιία
ΕΛΧΥΜ: Βιοτεχνία παραγωγής αναψυκτικών
ΓΙΟΥΛΑ: Βιομηχανία υαλοποιίας
«Crepe in Love»
«Leventis PLC» (Nigeria)
«Nigerian Bottling Company PLC»
«Vectis Capital»
CUMMINGS WEST AFRICA LTD.

Ο στόχος όμως είπαμε είναι ένας και μοναδικός. Η επιχείρηση ζει όσο από αυτή το αφεντικό βγάζει κέρδη. Ετσι πρέπει να βλέπουμε τους επιχειρηματικούς ομίλους, έτσι είναι και ο όμιλος Δαυίδ. Με αυτή την έννοια γίνεται απόλυτα κατανοητό ότι πολλές επιχειρήσεις από τις οποίες πέρασε και κέρδισε εκατοντάδες εκατομμύρια, τελικά οδηγήθηκαν στην απαξίωση και το ολοκληρωτικό κλείσιμο. Τα κεφάλαια τοποθετήθηκαν όταν οι επιχειρήσεις ήταν σε θέση να εξασφαλίσουν κέρδη, οι εταιρείες με τους εργαζόμενους σε αυτές ξεζουμίστηκαν για να αντέξουν οι μονάδες στον ανταγωνισμό και μετά, όταν οι συνθήκες της αγοράς το επέβαλαν, εργάτες και νομάδες πετάχτηκαν σα στημένες λεμονόκουπες στα σκουπίδια.

Ολα αυτά δεν αποτελούν καπρίτσια κάποιου καπιταλιστή. Είναι κινήσεις νομοτελειακού χαρακτήρα, επιλογές που συνδέονται με τα επιχειρηματικά συμφέροντα όπως διαμορφώνονται κάθε φορά, συνθέτουν την αέναη κίνηση των κεφαλαίων από ζημιογόνους ή λιγότερο κερδοφόρους κλάδους της παραγωγικής δραστηριότητας, σε άλλους κλάδους και τομείς όπου τα κέρδη τη συγκεκριμένη στιγμή είναι περισσότερο εξασφαλισμένα.

Αυτό είχαν στο νου τους τα επιτελεία της «Κόκα Κόλα» όταν μετέφεραν την έδρα της επιχείρησης στο εξωτερικό, προκειμένου να πληρώνουν λιγότερους φόρους ή να έχουν πιο φτηνά δάνεια, ή και τα δύο μαζί.

Αυτό έγινε με τη μεταφορά του βασικού όγκου παραγωγής της υαλουργίας «Γιούλα» στα Βαλκάνια, όπου υπάρχουν μισθοί πείνας. Την ίδια τύχη ακολούθησαν οι βιομηχανίες παραγωγής υποδημάτων «Μουριάδης» και «Πετρίδης». Παρόμοιο ήταν το σενάριο και στην «Φριγκογκλάς» παραγωγικό κομμάτι της οποίας μετέφερε στο εξωτερικό. Κάτι ανάλογο συμβαίνει τώρα με την «Κατσέλης».

Οπως οι διάφοροι επιχειρηματίες που αναδιοργανώνουν τις επιχειρήσεις τους και αναδιαρθρώνουν τις επενδύσεις τους έτσι και όμιλος Δαυίδ όχι μόνο δε χάνει, αλλά κερδίζει πολλαπλάσια από την καταστροφή που προκαλεί στις παραγωγικές δυνάμεις της οικονομίας, πρώτα και κύρια στην εργατική δύναμη.

Είναι χαρακτηριστικό ότι τις μέρες που στην Ελλάδα μεθοδεύεται το κλείσιμο του «Κατσέλη», ο όμιλος Δαυίδ:

Προχωρά στη δημιουργία ναυτιλιακής εταιρείας με επενδύσεις της τάξης των 250 εκατομμυρίων ευρώ - ποσό που αναμένεται, λέει να αυξηθεί, ανάλογα με τις προοπτικές που θα δημιουργήσει η αρχική επένδυση.
Ολοκλήρωσε την εξαγορά επιχείρησης ηλεκτρικών λαμπτήρων στην Ιταλία.
Προωθεί επενδύσεις στον τομέα της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας.
Τοποθετείται μη εκτελεστικός πρόεδρος στη Γιούρομπανκ, εγκαινιάζοντας ενδεχόμενα μια καινούργια μορφή συμμετοχής του στον τομέα των τραπεζών.

Τα κέρδη είναι εκείνα που καθορίζουν τις κινήσεις του κεφαλαίου και των εκπροσώπων του. Μόνο που αυτές οι κινήσεις, οι κινήσεις που υπαγορεύονται από το κυνηγητό τού όλο και μεγαλύτερου κέρδους, εντείνουν την εκμετάλλευση της εργατικής δύναμης, συνεπάγονται αύξηση της ανεργίας, οδηγούν στη χειροτέρευση του βιοτικού επιπέδου των εργαζομένων, οδηγούν στις οικονομικές κρίσεις. Αυτό είναι που πρέπει να γίνει συνείδηση. Τα επιχειρηματικά κέρδη, τα κέρδη γενικά και το σύστημα που τα υπηρετεί, πάνε κόντρα στα συμφέροντα του λαού και του τόπου. Οπως στην προκειμένη περίπτωση συμβαίνει με τον όμιλο που βάζει λουκέτο στην «Κατσέλης».

Κ.