«Δεν είναι δυνατόν να συμμετέχω στην οριζόμενη Εθνική Επιτροπή που στόχο έχει την εκλαΐκευση μιας πολιτικής με την οποία μας χωρίζουν τεράστιες διαφορές ως πρόσωπο, ως επιστήμονας και ως Κόμμα» τονίζει ο βουλευτής του ΚΚΕ Π. Κοσιώνης, σε επιστολή του προς τον υπουργό Υγείας - Πρόνοιας Αλ. Παπαδόπουλο, την υφυπουργό Υγείας - Πρόνοιας Χρ. Σπυράκη και το διευθυντή του Εθνικού Πανεπιστημιακού Ινστιτούτου Ψυχικής Υγείας (ΕΠΙΨΥ), ακαδημαϊκό Κ. Στεφανή.

Ο Π. Κοσιώνης ήταν μεταξύ των 39 προσωπικοτήτων που ανακοίνωσε (15.3.2001) ως Εθνική Επιτροπή Ψυχικής Υγείας η ηγεσία του υπουργείου Υγείας ενόψει της Παγκόσμιας Μέρας Υγείας (7.4.2001), που φέτος είναι αφιερωμένη στην Ψυχική Υγεία. Ο βουλευτής του ΚΚΕ έστειλε την επιστολή στις 30.3.2001 και χτες την έδωσε στη δημοσιότητα.

Η επιστολή - που επιγράφεται «Ψυχική Υγεία. Αλλη μια Παγκόσμια Μέρα» - έχει ως εξής:

«Αρχές Μαρτίου, σε τηλεφωνική επικοινωνία με την υφυπουργό κ. Σπυράκη, ρωτήθηκα αν είμαι διατεθειμένος να συμμετάσχω σε μια Επιτροπή υπό τον Ακαδημαϊκό κ. Στεφανή, για την αντιμετώπιση προβλημάτων Ψυχικής Υγείας. Δέχτηκα. Μερικές μέρες αργότερα, έλαβα μιαν ευγενέστατη επιστολή από τον κ. Στεφανή, με την οποία μου γνωστοποιούσε ότι επρόκειτο για Εθνική Επιτροπή εορτασμού (πλέον) της Παγκόσμιας Ημέρας Ψυχικής Υγείας και πρώτη συνάντηση θα γινόταν στις 14/3/2001 στο υπουργείο Υγείας - Πρόνοιας! Λόγω προγραμματισμένων κοινοβουλευτικών υποχρεώσεων, δεν παρευρέθηκα στη συνάντηση. Δύο ημέρες αργότερα, δόθηκε στη δημοσιότητα κατάλογος 39 προσωπικοτήτων και κείμενο γενικών κατευθύνσεων, βάσει των οποίων η Εθνική Επιτροπή (με εισαγωγικά ή όχι) θα αναλάμβανε την εκλαΐκευσή του και των θέσεων του Π.Ο.Υ.!».

«Ομολογώ, συνεχίζει ο Π. Κοσιώνης, ότι το κείμενο ήταν μια έκπληξη καθόλου ευχάριστη. Διότι:

- Καθιερώνει άλλη μια Παγκόσμια Ημέρα. Δύσκολα περνά, εβδομάδα ή μήνας, χωρίς κάποια "Ημέρα". Παγκόσμια Ημέρα του Παιδιού, της Μάνας, του Περιβάλλοντος κλπ. Πρόσφατα συνέπεσαν 3 παγκόσμιες "Ημέρες" σε μια ημέρα! Ακόμη και Παγκόσμια Ημέρα του Υπνου έχουμε. Και η εμπειρία δείχνει ότι οι επιπτώσεις από τέτοιου είδους προβλήματα στα οποία αναφέρθηκαν οι διάφορες "Ημέρες" όχι μόνον δεν αμβλύνθηκαν, αλλά απεναντίας οξύνθηκαν.

- Τα προβλήματα Ψυχικής Υγείας είναι τα δυσκολότερα και πιο ευαίσθητα κοινωνικά προβλήματα. Χρειάζεται συγκεκριμένη πολιτική (κρατική) και στην πρόληψη και στη θεραπεία και αποκατάσταση - επανένταξη. Και στη χώρα μας δε φαίνεται κάτι ανάλογο. Είναι μόνο φανερό ότι γίνεται προσπάθεια να περάσουμε από το στάδιο του άκρατου "εγκλεισμού" ψυχασθενών κάτω από συνθήκες απάνθρωπες, εξευτελιστικές, στο στάδιο της άκρατης "αποασυλοποίησης" με τη μορφή προγραμμάτων ΕΕ (με σύντομες ημερομηνίες λήξης) και ιδιωτικής πρωτοβουλίας και ελάττωση των αντίστοιχων κρατικών κονδυλίων πιθανόν κατά το πρότυπο των ΗΟΑ που μετά το τέλος των προγραμμάτων οι ασθενείς έμειναν στον "αέρα".

- Το στοιχείο ότι περίπου το 30% του πληθυσμού πάσχει από ψυχικά νοσήματα, θα έπρεπε να δημιουργήσει προβληματισμούς άλλου τύπου. Υποθέτω ότι θα υπάρχουν συγκριτικά επιδημιολογικά στοιχεία που να δείχνουν ότι τα τελευταία 15-20 χρόνια έχουμε επικίνδυνη ποσοστιαία αύξηση. Και το ερώτημα είναι: Γιατί;

Στην ιστορία της ανθρωπότητας κανένα κοινωνικό πρόβλημα, ακόμη και το μικρότερο, δεν επιλύθηκε χωρίς την αναζήτηση, ανάλυση και αντιμετώπιση των αιτιών που το δημιούργησαν. Και στη συγκεκριμένη περίπτωση δε γίνεται αυτό.

- Φυσικά, το μικρό αυτό άρθρο, δεν έχει σαν στόχο την ανάλυση ενός τόσο μεγάλου πολύπλευρου προβλήματος, με πολιτικές και ιδεολογικές προεκτάσεις».

Και η επιστολή καταλήγει: «Αποσκοπεί, αποκλειστικά, στην αποτύπωση της θέσης μου, ως βουλευτή του Κομμουνιστικού Κόμματος στην Επιτροπή. Δεν είναι δυνατόν να συμμετέχω στην οριζόμενη Εθνική Επιτροπή που στόχο έχει την εκλαΐκευση μιας πολιτικής με την οποία μας χωρίζουν τεράστιες διαφορές και σαν πρόσωπο, σαν επιστήμονα και σαν Κόμμα. Στην εκλαΐκευση μιας φοβερά "απεμπλουτισμένης" εκδοχής (με τη φορτισμένη έννοια του όρου) ενός τεράστιου κοινωνικού προβλήματος και αυτό παρά την προσωπική μου εκτίμηση σε πρόσωπα».