Eurokinissi

Με αφορμή τη νέα φάση εκχώρησης των κοιτασμάτων στο ιδιωτικό κεφάλαιο, η Νομαρχιακή Επιτροπή Καβάλας του ΚΚΕ τονίζει:

«Για το ΚΚΕ το κριτήριο με το οποίο αξιολογούμε κάθε πολιτική και εν προκειμένω στον τομέα της ενέργειας και ειδικά για τους υδρογονάνθρακες - πετρέλαιο, φυσικό αέριο - είναι ένα και μοναδικό: Αν η πολιτική αυτή υπηρετεί τις λαϊκές ανάγκες κατοχυρώνοντας την ενέργεια ως κοινωνικό αγαθό ή αντίθετα την αντιμετωπίζει ως εμπόρευμα και κατ' επέκταση πηγή κερδοφορίας του μονοπωλιακού κεφαλαίου.

Με αυτήν την αφετηρία, τις λαϊκές ανάγκες, προσδιορίζουμε τις ανάγκες της κοινωνίας για την ενεργειακή της αυτάρκεια και επάρκεια, τη φθηνή λαϊκή κατανάλωση, την ασφάλεια της εργασίας, την προστασία του περιβάλλοντος και της δημόσιας υγείας και εξετάζουμε ποιες οικονομικές συνθήκες και ποιοι πολιτικοί όροι μπορούν να διασφαλίσουν την ικανοποίηση αυτών των αναγκών στο σύνολό τους.

Το ΚΚΕ διαχρονικά αντιπάλεψε τη θεωρία της ψωροκώσταινας, αναδεικνύοντας τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας, πρόβαλλε δε πάντα ως πρωταρχική προϋπόθεση της εισόδου της στο δρόμο μιας ανάπτυξης προς όφελος του λαού τη ριζική αλλαγή του κοινωνικοοικονομικού καθεστώτος της χώρας, την ανάγκη πιο συγκεκριμένα κοινωνικοποίησης των ενεργειακών πόρων της χώρας στα πλαίσια της λαϊκής οικονομίας και εξουσίας. Για μας είναι καθαρό ότι μόνο σε συνθήκες σοσιαλισμού θα καταστεί δυνατή η ολόπλευρη, διαρκής και ανοδική αξιοποίηση όλων των παραγωγικών πόρων της χώρας.

Η σύμβαση που επιχειρείται να κυρωθεί στη Βουλή αποτελεί ακόμη μία απόδειξη των ζημιογόνων σε βάρος του ελληνικού Δημοσίου και του ελληνικού λαού ληστρικών συμβάσεων που υπογράφουν κατά καιρούς οι ελληνικές κυβερνήσεις και ειδικότερα σε ό,τι αφορά τα μοναδικά έως τώρα εκμεταλλεύσιμα κοιτάσματα πετρελαίου της χώρας μας στη Θάσο. Μάλιστα, η ζημιά σε βάρος του Δημοσίου αποκτά ακόμη μεγαλύτερες διαστάσεις αφού οι ίδιες οι κυβερνήσεις στο παρελθόν με νόμους απάλλαξαν ουσιαστικά την ΝΤΕΝΙΣΟΝ από την υποχρέωση αποκατάστασης του περιβάλλοντος, παρ' όλες τις ρήτρες που αναφέρονταν στις συμβάσεις, επιβαρύνοντας κατ' αυτόν τον τρόπο το ελληνικό Δημόσιο με εκατομμύρια δολάρια. Παράλληλα, της χάρισαν πακτωλούς χρημάτων προς χάριν της κερδοφορίας τους.

Το ζήτημα είναι από ποιον και σε όφελος ποιου αξιοποιούνται οι ενεργειακές δυνατότητες της χώρας. Οσο ο έλεγχος των πηγών ενέργειας, ο ορυκτός πλούτος θα είναι στα χέρια των μονοπωλίων, που δε διστάζουν να φτάσουν στο σημείο να αιματοκυλούν λαούς προκειμένου να έχουν τον έλεγχο των πλουτοπαραγωγικών πηγών και των δρόμων μεταφοράς τους με σκοπό το κέρδος, η πλειοψηφία του λαού μας δεν πρόκειται να έχει το παραμικρό όφελος. Αυτή την κατεύθυνση υπηρέτησαν και υπηρετούν οι κυβερνήσεις όπως και η σημερινή, δηλαδή την ενίσχυση της ανταγωνιστικότητας, της κερδοφορίας των μονοπωλιακών ομίλων. Υπηρετούν πιστά τα στρατηγικά συμφέροντα της αστικής τάξης της χώρας μας.

Στο πλαίσιο της ανταγωνιστικής απελευθερωμένης αγοράς, υπονομεύεται ακόμη περισσότερο κάθε δυνατότητα μακροπρόθεσμου προγραμματισμού με γνώμονα τη λαϊκή ευημερία, αφού βασικό κριτήριο σχεδιασμού είναι αντικειμενικά η διευκόλυνση της δράσης του ιδιώτη επενδυτή, εν προκειμένω της ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗΣ και εκείνων που συνεργάζονται μαζί της. Το κεφάλαιο καθορίζει το πού και πότε θα επενδύσει, ποιο τμήμα του ορυκτού πλούτου θα εκμεταλλευτεί με μοναδικό κριτήριο το κέρδος του. Δεν έχει κριτήριο τις ανάγκες του λαού για να αξιοποιήσει πλήρως τις δυνατότητες της χώρας μας. Αυτή είναι η αιτία που τόσα χρόνια δεν αξιοποιούνταν ο πλούσιος ορυκτός πλούτος της χώρας. Και αυτό επιβεβαιώνεται στην περίπτωση της Θάσου, όπου έχουμε τα εξής:

Πρώτον, το ποιο τμήμα της παραχωρημένης περιοχής θα επιλέξει για έρευνα και εξόρυξη αφήνεται στη δική τους αποκλειστικά κρίση, επομένως αποκλειστικός γνώμονας είναι οι ανάγκες της εταιρείας που κάθε φορά δραστηριοποιείται και όχι οι ανάγκες της χώρας σε πετρέλαιο ή φυσικό αέριο.

Δεύτερον, μετά από δύο 5ετείς παρατάσεις, οι 25ετείς παρατάσεις που διεκδικεί η ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ και προβλέπει η σύμβαση, αποδεικνύουν περίτρανα ότι στόχος είναι η ενίσχυση με κρατική παρέμβαση της κερδοφορίας των πολυεθνικών και μόνο, την ώρα που το μερίδιο του Δημοσίου περιορίζεται δραματικά. Και βέβαια, με τους όρους της συμφωνίας δεν υπάρχει κανένα όφελος για τη λαϊκή κατανάλωση.

Τρίτον, προβάλλεται ως προπέτασμα καπνού η τοπική ανάπτυξη. Μιλάνε για θέσεις εργασίας όταν οι αναδιαρθρώσεις που ψήφισαν πρόσφατα και δεδομένης της απελευθέρωσης της αγοράς στην ενέργεια, ανοίγουν το δρόμο στην αύξηση του βαθμού εκμετάλλευσης των εργαζομένων - φθηνούς εργαζόμενους δηλαδή - με εντατικοποίηση της εργασίας, τη μείωση του αριθμού των εργαζομένων, την ελαχιστοποίηση του χρόνου εργασίας, τη συρρίκνωση των ασφαλιστικών δικαιωμάτων. ΕΝΕΡΓΕΙΑΚΗ και ΚΑΒΑΛΑ ΟΪΛ χρωστούν 4 μηνιάτικα στους εργαζόμενους και τις εισφορές τους, από τις ανακοινώσεις δε της πρώτης προκύπτει ότι επίκεινται περαιτέρω αρνητικές εξελίξεις.

Ολα αυτά προσφορά στο βωμό της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων, δηλαδή στην ενίσχυση της κερδοφορίας τους. Αυτό λέγεται διασφάλιση των εργαζομένων;

Κερασάκι στην τούρτα αυτής της πολιτικής αποτελούν και οι προκλητικές μειώσεις στη φορολογία, από 40% σε 20%. Επίσης και οι κανονισμοί και οι ποινές σε περίπτωση ατυχήματος και περιβαλλοντικής ρύπανσης που παραμένουν ασαφείς έως ανύπαρκτες, καθώς η δημιουργία της εταιρείας, της ΕΔΕΥ ΑΕ - η οποία δεν θα είναι δημόσιος φορέας αλλά θα έχει μειωμένες αρμοδιότητες - στην κυριολεξία θα αποτελέσει ένα γραφείο διανομής του ορυκτού πλούτου της χώρας, με χαριστικούς όρους προς τις πολυεθνικές των πετρελαίων.

Συνεπώς, ο λαός μας δεν έχει να κερδίσει τίποτα και από τη σύμβαση - σχέδιο. Οι εργαζόμενοι στα πετρέλαια έχουν δίκαιο να ανησυχούν και κάθε δικαίωμα να αντιδράσουν στα σχέδια που υλοποιούνται, και να μη γίνονται άθελά τους οι φορείς της υλοποίησής τους. Πρέπει πριν από όλα να σκεφθούν και να βγάλουν συμπεράσματα. Γιατί η επιχείρηση να αλλάζει κάθε τόσο χέρια και παράλληλα να συρρικνώνεται και οι ίδιοι να βρίσκονται διαρκώς στην αγωνία, όταν ο πλούτος είναι διαπιστωμένος, μπροστά στα πόδια μας και μέσα στα χέρια μας; Αν δεν φταίει το σύστημα, ποιος φταίει;

Ας θυμηθούν: Ποια πολιτική δύναμη επέμενε και συνεχίζει να επιμένει στην κοινωνικοποίηση; Γιατί μόνο το ΚΚΕ καταδίκασε ξεκάθαρα την παράδοση του Πρίνου στο κεφάλαιο, χαρακτηρίζοντας και αυτήν τη σύμβαση ληστρική και χαριστική;

Η μόνη κατάλληλη απάντηση την ώρα αυτή είναι η ταξική: Μαζί με το ΠΑΜΕ, όλοι οι πετρελαιάδες, τωρινοί και συνταξιούχοι, όλα τα σωματεία κι όλοι οι Καβαλιώτες στο δρόμο για να μην περάσει η σύμβαση και η μονάδα και όλη η περιοχή έρευνας να γυρίσουν στο Δημόσιο.

Η διέξοδος σε φιλολαϊκή κατεύθυνση με ικανοποίηση των συνεχώς διευρυνόμενων λαϊκών αναγκών σημαίνει πως οι παραγωγοί του πλούτου να γίνουν αφέντες του, τα μέσα παραγωγής και ο ορυκτός πλούτος της χώρας να γίνουν λαϊκή περιουσία αλλά με άλλη εξουσία. Με λαϊκή εξουσία, όπου και στον τομέα της ενέργειας θα υπάρχει ένας κρατικός ενιαίος εθνικός φορέας ενέργειας, που θα υπηρετεί το σύνολο των λαϊκών αναγκών και θα διασφαλίζει φθηνή και σε επάρκεια ενέργεια, όχι μόνο στο πετρέλαιο ή στο φυσικό αέριο, αλλά και στο ρεύμα, αξιοποιώντας το σύνολο των ενεργειακών δυνατοτήτων της χώρας, επίγειων και υπόγειων. Με έναν κεντρικό σχεδιασμό, με αξιοποίηση του έμπειρου επιστημονικού, εργατικού, τεχνικού δυναμικού, θα καλύπτει στο έπακρο τις λαϊκές ανάγκες. Ετσι, θα είναι ο λαός αφέντης στον τόπο του».