Πέμπτη 28 Φλεβάρη 2013
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 24
ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ
ΓΚΑΣ ΒΑΝ ΣΑΝΤ
Η Γη της Επαγγελίας

Β©Focus Features

Η ταινία θα σηματοδοτούσε το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Ματ Ντάμον που τελικά απέρριψε τη δουλειά λόγω στενότητας χρόνου από ανειλημμένες καλλιτεχνικές υποχρεώσεις. Ετσι, ο 60χρονος πια Βαν Σαντ, αποκαλύπτεται μάλλον γερασμένος από το παλιό του σφρίγος. Τέτοια «κύματα» εκπέμπονται από τη «ΓΗ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΙΑΣ», που υφάδι έχει την έννοια της «επιλογής» και στημόνι τη «συνείδηση», στο πλαίσιο ενός μετριοπαθούς τελάρου και μιας προσέγγισης μακριά από όποια θρησκευόμενη χροιά. Πάντως, η υποβλητική δεξιοτεχνία του σκηνοθέτη στην απόδοση του κόσμου, με εικόνες από περιβάλλοντα και πορτρέτα, επιβεβαιώνεται περίτρανα, με πεμπτουσία τα, από αέρος πλάνα, μιας ειδυλλιακής αγροτικής Αμερικής, ξεχασμένης από θεούς κι ανθρώπους...

Μέσα από την ιστορία της αποστολής δύο υπαλλήλων της πολυεθνικής εξορύξεως φυσικού αερίου GLOBAL (όνομα - σύμβολο κυριολεκτικά και μεταφορικά) σε μια, γονατισμένη οικονομικά αγροτική περιοχή, με κοιτάσματα αερίου στο υπέδαφός της, με στόχο να πείσουν τους κατοίκους να πουλήσουν τη γη τους για ένα κομμάτι ψωμί, βλέπουμε θεόρατη μπροστά μας την επικαιρότητα, που τη χαρακτηρίζει το επιθετικό ψυχορράγημα του καπιταλισμού, με τη μια ή την άλλη μορφή.

Κατώτατοι υπάλληλοι της πολυεθνικής και οι δυο τους, μ' έναν μισθουδάκο που, βέβαια, ποιος δεν τον έχει ανάγκη; Και η ανάγκη έχει πάντα προτεραιότητα... «Αν δεν το κάνω εγώ θα το κάνει κάποιος άλλος», «είναι μόνο μια δουλειά» ισχυρισμοί - με εμφανείς τύψεις - της γυναίκας υπαλλήλου, της χωρισμένης με έφηβο γιο.

Φόντο της αφήγησης, η θεμελιώδης θεματική της οικονομικής κρίσης, ζήτημα που ο Βαν Σαντ δεν εκμεταλλεύεται διεξοδικά αλλά αρκείται στο να επικεντρώνει σε πλευρές δευτερεύουσες και ουσιαστικά ρητορικές. Επικεντρώνει στην εσωτερική πάλη του 38χρονου υπαλλήλου Στιβ Μπάτλερ, του φτωχού αγροτόπαιδου με τις έντονες προσωπικές μνήμες από παλαιότερες καταστάσεις οικονομικής κρίσης, που ταλαντεύεται από έλλειψη αυτοεκτίμησης, δεδομένου ότι δεν πιστεύει βαθιά σε αυτό που κάνει.

Η ταινία σκοντάφτει στη θεματική της ανακτηθείσας ανάγκης για επιστροφή στις «ρίζες» και ναυαγεί στο πέλαγος των καλών κι ευγενικών αισθημάτων, χάνοντας έτσι από την ορατότητά της, άλλα πολύ πιο ενδιαφέροντα δυνητικά στοιχεία. Στηρίζεται, κατά πολύ, σε παραστάσεις και εικόνες συμβολικές - ένα από τα χαρακτηριστικά του σινεμά του Βαν Σαντ - οι μπότες, εν προκειμένω, του παππού, ένα στοιχείο - κλειδί, σημαίνον μιας καθοριστικής φιγούρας στη ζωή του «κατά λάθος» γιούπι. Αυτό όμως που πραγματικά λείπει τόσο από την ταινία όσο και τον πρωταγωνιστή, είναι ακριβώς μια ενσυνείδητα προσδιορισμένη προσωπικότητα. Αυτό είναι ένα κενό που γίνεται αισθητό!

Μειλίχια και αδύναμη εμφανίζεται παράλληλα και η ρηχή φιγούρα του Φρανκ Γέιτς, του παθιασμένου γερο - δάσκαλου - με πληθώρα πολύτιμων ακαδημαϊκών τίτλων. Ανθρωπος με βαθιά αξιοπρέπεια που αντιπροσωπεύει την αξιοπρέπεια των φτωχών λαϊκών στρωμάτων της κοινωνίας.

Το άξιο καστ, οι ενδιαφέρουσες στιγμές της ταινίας, όπως π.χ. κάποιοι πνευματώδεις διάλογοι ή, ακόμα, ο μονόλογος του Στιβ πάνω στο «Fuck you money» ή, το ρευστό χρήμα ως τον οριστικό απελευθερωτή... ή τέλος, το ταλέντο του σκηνοθέτη σε ό,τι αφορά το να υποβάλει ή να επιβάλει, επιφανειακές ρητορείες ή δεδομένες δημαγωγίες, μένουν κάπως μετέωρα και η ταινία - μονότονη, παρά τα κάποια τραντάγματα και τη μεγάλη σεναριακή ανατροπή του τέλους - παραμένει χωρίς «λύση». Δυστυχώς, η επαναφορά της καθαρότητας ενός έθνους που κάποτε ήταν Γη της Επαγγελίας, παρήλθε ανεπιστρεπτί... Η ιστορία πάει μόνο μπροστά ...

Παίζουν: Ματ Ντάμον, Τζον Κραζίνσκι, Χαλ Χόλμπρουκ, Φράνσις Μακ Ντόρμαντ, Ρόζμαρι Ντε Γουίτ, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2012).


Κορυφή σελίδας
Ευρωεκλογές Ιούνη 2024
Μνημεία & Μουσεία Αγώνων του Λαού
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ