MotionTeam

Από απεργιακή κινητοποίηση στη Θεσσαλονίκη

Να αποτυπώσει βήματα στην ενίσχυση της κοινής δράσης ολόκληρης της εργατικής τάξης για τα κρίσιμα ζητήματα που το ΠΑΜΕ προβάλλει ως αιχμή της απεργιακής μάχης: να υπογραφεί Εθνική Γενική Συλλογική Σύμβαση Εργασίας και να αυξηθούν μισθοί και μεροκάματα κόντρα στην επιχείρηση μεγαλοεργοδοσίας - κυβέρνησης - εργατοπατέρων να τα παρασύρουν στον γκρεμό της «ανταγωνιστικότητας». Να εξασφαλιστούν μέτρα ουσιαστικής προστασίας των ανέργων σε μια περίοδο που αυτοί πολλαπλασιάζονται αμείωτα. Να εμποδιστεί η φορο-καταιγίδα που λεηλατεί το ήδη πενιχρό εισόδημα των λαϊκών - εργατικών οικογενειών. Αλλά και να πάρει απάντηση η καταστολή και η προσπάθεια ποινικοποίησης των αγώνων στην οποία καταφεύγει η κυβέρνηση για να αναχαιτίσει την οργανωμένη λαϊκή πάλη. Στόχοι που δεν αφορούν μόνο την εργατική τάξη, αλλά και τα λαϊκά στρώματα που αντικειμενικά έχουν συμφέρον να στρατευτούν μαζί της: τη φτωχή αγροτιά, τους αυτοαπασχολούμενους, τους νέους και τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων. Γι' αυτό άλλωστε, ήδη, στην απεργιακή μάχη έχουν μπει η ΠΑΣΕΒΕ, η ΠΑΣΥ, η ΟΓΕ, το ΜΑΣ.

Η δουλειά που πρέπει να συνεχιστεί ως το χάραμα της Τετάρτης χρειάζεται να «κοιτά» και την επόμενη μέρα. Ο αγώνας που διεξάγεται δεν είναι με «ημερομηνία λήξης». Αντιθέτως, θα είναι μακρύς και δύσκολος.

Γι' αυτόν το λόγο απαιτείται να μπουν συγκεκριμένοι δείκτες μέσα από τους οποίους θα αξιολογείται και θα δυναμώνει η συσπείρωση και η κινητοποίηση των δυνάμεων.

Βασικό ζήτημα είναι να αποτιμηθεί η διαδικασία των γενικών συνελεύσεων, πώς οργανώθηκαν και πώς τελικά ολοκληρώθηκαν, αν έγινε ουσιαστική συζήτηση, ποιά ήταν η συμμετοχή των εργατών. Τι βήματα έγιναν ώστε να ξεπεραστεί η αντιμετώπιση των συνεδριάσεων των διοικήσεων ως διεκπεραιωτικών διαδικασιών, να αναδειχθεί η ευθύνη κάθε συνδικαλιστή.

Τι δουλειά έγινε εκεί όπου οι ταξικές δυνάμεις πλειοψηφούν, με δεδομένο τις ευθύνες αλλά και τις δυνατότητες που γεννά ο συσχετισμός δύναμης. Αλλά και τι δουλειά έγινε εκεί όπου οι δυνάμεις του ΠΑΜΕ μειοψηφούν, με δεδομένη την ανάγκη να αποκαλύπτεται ο ρόλος των δυνάμεων του συμβιβασμού. Τι συζήτηση έγινε στις διοικήσεις και τις συσκέψεις - συνελεύσεις, τι θέση πήρε κάθε παράταξη, πώς αξιοποιήθηκε η πρόταση του ΠΑΜΕ για την ΕΓΣΣΕ, πόσες νέες δυνάμεις γνώρισαν ή συσπειρώθηκαν στο πλαίσιό του για τη στήριξη των ανέργων κτλ.

Πώς οργανώθηκε η διαφώτιση των εργατών, πόσο δυνάμωσε η ιδεολογικοπολιτική αντιπαράθεση στους κλάδους και τους χώρους εργασίας, αλλά και η παρέμβαση στις εργατογειτονιές, όπου εκφράζονται επίσης οξυμμένα τα λαϊκά προβλήματα.

Πόσο αναδείχθηκε στοιχειοθετημένα και όχι γενικόλογα ο ρόλος των συμβιβασμένων συνδικαλιστικών δυνάμεων. Πόσο ενισχύθηκε η επαφή με τίμιους συνδικαλιστές και εργάτες που αντιλαμβάνονται την ανάγκη το εργατικό κίνημα να ετοιμαστεί για δύσκολες αναμετρήσεις.

Αλλωστε, την εργοδοσία την ανησυχεί ιδιαίτερα και η ίδια η προετοιμασία της απεργίας, η παρακαταθήκη που αυτή αφήνει.

Γι' αυτό χρειάζεται δουλειά με υπομονή, με επιμονή και με σχέδιο. Σχέδιο, το οποίο δε θα περιορίζεται στην ημέρα της απεργίας, αλλά θα έχει βάθος χρόνου. Θα συμβάλλει στην αλλαγή συνειδήσεων, θα αποκαλύπτει γιατί τα συμφέροντα των εργατών είναι ασυμβίβαστα με τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας.