Φιλοξενούμε πάλι το περιοδικό του ΕΟΣ Αχαρνών «Κορφές» και τα σκακιστικά γεγονότα της εποχής Μ. Γεωργουλάκη, έτσι για να θυμούνται οι παλαιοί και να μαθαίνουν οι νέοι.

Την ομορφιά στα Σκακιστικά Προβλήματα μειώνει κάπως το γεγονός ότι το πρόβλημα είναι «φτιαχτό». Ο συνθέτης προσπαθεί να δημιουργήσει φυσική θέση, πρωτότυπο θέμα, απρόβλεπτο «κλειδί», οικονομικό υλικό κ.λπ. Ακόμα όμως κι όταν το καταφέρνει, το στοιχείο του «κατασκευασμένου» μετριάζει κάπως το θαυμασμό μας, όσο ωραία κι αν είναι η σύνθεση. Τα πράγματα είναι διαφορετικά όταν θέσεις προβληματικές παρουσιάζονται στη διάρκεια αληθινής παρτίδας. Συχνά οι θέσεις αυτές δεν υστερούν και πολύ σε ομορφιά από «φτιαχτά» προβλήματα, αλλά πολλές περνούν ανεκμετάλλευτετς.

Η πίεση του χρόνου, οι αγωνιστικές συνθήκες και άλλοι παράγοντες εμποδίζουν την αξιοποίησή τους και η απογοήτευση του παίκτη (όπως και την αναλυτών της παρτίδας) είναι μεγάλη όταν διαπιστώνεται «κατόπιν εορτής», δηλαδή ότι σε κάποια στιγμή υπήρχε ένα φορσέ ΜΑΤ σε λίγες κινήσεις ή κάποιο ΠΑΤ, αλλά «ξέφυγε».

Στο διάγραμμα αυτού του κειμένου, καθώς και στα αλγεβρικά σύμβολα που ακολουθούν, σας δίνουμε δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα που δεν «ξέφυγαν».

Λευκά: Ργ1, Βδ2, Πδ1, Πε1, Αγ6, Στρ. α2, β2, γ2, ζ2, θ2 (10)

Μαύρα: Ρζ8, Βζ6, Πα8, Πθ8, Αγ8, Αε7, Στρ. α6, β7, ζ7, η7, θ7 (11)

Στο διάγραμμα τα λευκά κάνουν ματ σε τρεις, ενώ στο δεύτερο τα λευκά (Νίμζοβιτς 1913) κάνουν ματ σε δύο κινήσεις.