Τη Θήβα ταλαιπωρεί ένας φοβερός λοιμός. Ο χρησμός ορίζει ότι η πόλη θα σωθεί μόνο αν τιμωρηθεί ο δολοφόνος του προηγούμενου βασιλιά Λάιου. Ο Οιδίπους, που βασιλεύει τώρα, ζητά να βρεθεί εκείνος που σκότωσε τον Λάιο. Ο μάντης Τειρεσίας κατηγορεί τον Οιδίποδα ότι εκείνος είναι το μίασμα της πόλης. Ο Οιδίπους εξαγριώνεται, υποψιάζεται συνωμοσία εναντίον του. Στην πορεία αναζήτησης του δολοφόνου αποκαλύπτεται σταδιακά η αλήθεια, ο ήρωας ανακαλύπτει ποιος πραγματικά είναι. Γιος και φονιάς του βασιλιά Λάιου αλλά και σύζυγος της μητέρας του Ιοκάστης. Υστερα από την αποκάλυψη της τραγικής και αναπόφευκτης μοίρας, η Ιοκάστη απαγχονίζεται. Ο Οιδίπους αυτοτυφλώνεται. Στα τελευταία λόγια του χορού, ο Σοφοκλής γράφει: «...Για ό,τι πεθαίνει περίμενε τη στερνή του μέρα, προτού το μακαρίσεις...».