Να, λοιπόν, που η κυβερνητική ευαισθησία απέναντι στην εγκληματικότητα εκφράζεται έμπρακτα. Και μην πάει ο νους κανενός στο κακό. Την «προστασία» του πολίτη πρέπει να εξασφαλίσουν, για να 'χει το κεφάλι του ήσυχο, και οι κυβερνήτες, επίσης, το δικό τους. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, σε τούτη την κοινωνία, τα πάντα πρέπει να να 'ναι εύρυθμα και αρμονικά. Και τ' αφεντικά να μπορούν να κάνουν τη δουλιά τους χωρίς να σκοτουριάζoνται με τους σκλάβους του, αν θα τους σηκώσουν κεφάλι. Και οι κυβερνήτες να μπορούν να κάνουν το χατίρι των αφεντικών που έχουν οι σκλάβοι και που θέλουν να μεγαλώνουν τη σκλαβιά, σφίγγοντας τις αλυσίδες της πάνω τους. Και πρέπει να μπορούν να το κάνουν, για να 'ναι εύρυθμη η κοινωνία τους. Δεν μπορεί να γίνει κι αλλιώς. Γιατί πού θα πάει η κατάσταση, σαν οι σκλάβοι αποφασίσουν να σπάσουν τις αλυσίδες που τους έχουν φορέσει; Τι θα απογίνει αυτή η «άγια κοινωνία», χωρίς τ' αφεντικά και τους κυβερνήτες; Δηλαδή, θα αφήσουν το χάος να καταστρέψει ό,τι απόκτησαν από το μόχθο των σκλάβων; Μα, αυτό δεν το θέλει ούτε ο θεός. Ναι, αυτός ο θεός που πιστεύουν τούτοι οι νομοταγείς στα ιερά και τα όσια της ατομικής ιδιοκτησίας, δεν μπορεί να φανταστεί πως θα αφήσουν τις δυνάμεις του κακού να τους χαλάσει ό,τι με τον κόπο των άλλων κατέκτησαν και το αβγαταίνουν. Και ύστερα τι θα απογίνουν οι σκλάβοι χωρίς τ' αφεντικά; Πώς θα ζήσουν τούτη τη ζωή τους, χωρίς αυτούς που τους διαφεντεύουν; Και μήπως δε θα χαλάσει η κοινωνία, χωρίς τους νόμους που την κρατούν στα πόδια της;

Ετσι σκέφτηκαν αφεντικά και κυβερνήτες, πως η κοινωνία χωρίς τους δικούς τους νόμους μπορεί να γίνει κόλαση. Κόλαση για τη δική τους ζωή. Και δεν μπορεί να πάνε τ' αφεντικά και οι κυβερνήτες σ' αυτήν την κόλαση. Το θέλουν το βασίλειό τους να κάθεται στο σβέρκο των άμεσων παραγωγών του πλούτου, για να τον καρπώνονται, όλοι μαζί, στο άγριο φαγοπότι της εκμετάλλευσης. Και για να μπορούν να το κάνουν, θέλουν κι άλλες αλυσίδες, κι άλλους νόμους. Νόμους, που να βάζουν τάξη στην αταξία της κοινωνίας τους. Θα ξεσηκωθούν οι εργάτες ενάντια στην εκμετάλλευση; Και πώς θα αντιμετωπίσουμε τον τρόμο από έναν τέτοιο ξεσηκωμό; Θα κάνουν μπλόκα οι αγρότες, για να μην τους ξεκληρίσουν από τη γη τους; Και την ανήσυχη μαθητιώσα και σπουδάζουσα νεολαία, που της φράζουν το δρόμο στη μόρφωση και τη δουλιά, θα την αφήσουμε να κάνει του κεφαλιού της, διεκδικώντας τη δική της ζωή;

Είπαν, λοιπόν, πως όλοι τούτοι που δεν καταλαβαίνουν πως κυβερνήτες και αφεντικά «θέλουν το καλό τους», πρέπει να το καταλάβουν. Και δε χωρά άλλη αναβολή. Ασε, που, αν δεν τους το δώσουν να το καταλάβουν, μπορεί αύριο - μεθαύριο να τους καταστρέψουν ό,τι με τον κόπο των άλλων έφτιαξαν. Μπροστά σ' αυτόν τον τρόμο λοιπόν, πρέπει να φτιάξουν ένα νόμο. Ενα νόμο, που να αντιμετωπίζει τον τρόμο από τους σκλάβους τους. Ναι, αυτούς τρέμουν και αποφάσισαν πως φρόνιμο είναι να ετοιμάσουν έναν τρομο-νόμο. Και τι είναι αυτός ο τρομο-νόμος; Μα, αυτός που σφίγγει κι άλλο τις αλυσίδες στους σκλάβους. Αυτός, που πάει να προλάβει, μήπως και ξεσηκωθούν οι ανυπάκουοι και ανυπόταχτοι αυτής της «άγιας κοινωνίας». Αυτός, που μπορεί να εμφανίζει ως καθωσπρεπισμό τη βαρβαρότητα του σάπιου καπιταλισμού και των εγκλημάτων του, ενάντια στους κολασμένους της Γης. Γιατί το έγκλημα, που λένε ότι θέλουν να καταστείλουν, αναγεννάται από τους εγκληματίες «άρχοντες» αυτής της κοινωνίας. Το φροντίζουν να υπάρχει σαν ζωογόνο παράσιτο, που θρέφει το μελλοθάνατο σώμα της. Ωσπου οι σκλάβοι νεκροθάφτες της να ΤΗΣ περάσουν τη θηλιά, που θα στείλει τη σκλαβιά στο πυρ το εξώτερο. Μαζί με τ' αφεντικά και τους κυβερνήτες τους.