Το σοβιετικό αντιπολεμικό κινηματογραφικό έπος «Ελα να δεις» (ΕΣΣΔ, 1985, 142') βασίζεται στην απερίγραπτη φρικαλεότητα των ναζί στη Λευκορωσία το 1943, όπου κατέστρεψαν ολοσχερώς 618 χωριά, καίγοντας ζωντανούς τους κατοίκους τους, κυρίως γυναικόπαιδα και ηλικιωμένους. Ο Κλίμοφ, με συνταρακτικό τρόπο που παραπέμπει στις καλύτερες παραδόσεις του σοβιετικού κινηματογράφου, δημιουργεί ένα έργο - καταδίκη του φασισμού και του ιμπεριαλιστικού πολέμου.
Με διαφορετικό τρόπο, εξίσου αριστουργηματικά, «O μεγάλος δικτάτωρ» (ΗΠΑ, 1940, 125', η πρώτη ομιλούσα ταινία του Τσάπλιν) αποτελεί μια ανελέητη πολιτική σάτιρα για την άνοδο του Χίτλερ και του ναζισμού. Την προβολή της ταινίας στην Ευρώπη απαγόρευσαν οι Χίτλερ, Μουσολίνι και Φράνκο, ενώ ήταν υποψήφια για 5 «Οσκαρ». Η σκηνή που ο Τσάπλιν χορεύει μπαλέτο με την υδρόγειο θεωρείται μια από τις κορυφαίες στιγμές της κινηματογραφικής ιστορίας. Πολύ αργότερα ο Τσάπλιν έλεγε πως αν γνώριζε τότε την αληθινή διάσταση της ναζιστικής θηριωδίας «δε θα μπορούσε να αστειευτεί με τη φονική της παράνοια».