Απο την διαδήλωση στην Ραμάλα της Δυτικής Οχθης στο πλαίσιο της Διεθνούς Ημέρας Δράσης για τους Παλαιστίνιους Κρατούμενους στις 17/4/12 |
Συνεχίζουν την απεργία πείνας τους οι εκατοντάδες Παλαιστίνιοι κρατούμενοι, που άρχισαν τη διαμαρτυρία τους αυτή για απάνθρωπες συνθήκες κράτησής τους, προχτές, την «Ημέρα των Κρατουμένων». Θυμίζουμε ότι Παγκόσμια Συνδικαλιστική Ομοσπονδία διοργάνωσε Διεθνή Μέρα Δράσης και αλληλεγγύης στους πολιτικούς κρατούμενους και τον αγωνιστή Παλαιστινιακό λαό στις 17 Απρίλη. Παραστάσεις διαμαρτυρίας έγιναν σε πρεσβείες και προξενεία σε χώρες της Ευρώπης (στη χώρα μας τη διοργάνωσε το ΠΑΜΕ), της Λατινικής Αμερικής, της Ασίας, της Αφρικής και στις ΗΠΑ και του Καναδά, που διοργανώθηκαν από ταξικές αγωνιστικές δυνάμεις.
Σε ό,τι αφορά την απεργία συμμετέχουν 1.500 από τους περισσότερους από 4.500 Παλαιστινίους που κρατούνται σήμερα στις ισραηλινές φυλακές, εκ των οποίων τουλάχιστον 350 κρατούνται υπό διοικητική κράτηση, δηλαδή χωρίς να τους έχει απαγγελθεί καμία κατηγορία και με διαρκή ανανέωση της απόφασης κράτησής τους. Ηδη, στο νοσοκομείο έχουν μεταφερθεί τέσσερις Παλαιστίνιοι κρατούμενοι, που είχαν αρχίσει απεργία πείνας για το ίδιο θέμα εδώ και 50 ημέρες. Από αυτούς, οι δύο νοσηλεύονται σε κρίσιμη κατάσταση.
Στο μεταξύ, μία μέρα μετά την απόφαση του Παλαιστινίου πρωθυπουργού Σαλάμ Φαγιάντ να μη συμμετάσχει στην προγραμματισμένη, για την Τρίτη το απόγευμα, συνάντησή του με τον Ισραηλινό ομόλογό του κυρίως για ζητήματα καθημερινής τριβής, έγινε γνωστό, σε γενικές γραμμές, το περιεχόμενο επιστολής του Παλαιστίνιου Προέδρου Αμπάς προς τον Νετανιάχου. Στην επιστολή που παραδόθηκε στον Νετανιάχου αργά το βράδυ της Τρίτης σημειώνεται ότι η ισραηλινή στάση, που διαρκώς υποσκάπτει κάθε προσπάθεια εξεύρεσης ειρηνικής λύσης, έχει ουσιαστικά «αφαιρέσει από την Π. Αρχή κάθε λόγο ύπαρξης, καθώς θεωρητικώς ο πολιτικός, νομικός, οικονομικός της ρόλος είναι αυτός της ηγεσίας αυτονόμων περιοχών που οδεύουν προς την ανεξαρτησία». Ο Μαχμούντ Αμπάς καλεί την ισραηλινή ηγεσία να ξεκαθαρίσει τη θέση της ως προς την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας στη βάση των συνόρων του 1967, τον τερματισμό του εποικισμού, την απελευθέρωση όλων των Παλαιστίνιων κρατουμένων, την άρση όλων των αποφάσεων που υποσκάπτουν τις διμερείς συμφωνίες.