Οι εύφορες πεδιάδες της Θεσσαλίας από τα προϊστορικά και τα πρώτα ιστορικά χρόνια, παρήγαγαν το περισσότερο στάρι της ελληνικής χερσονήσου. Το Λαογραφικό και Ιστορικό Μουσείο Λάρισας στοχεύοντας στην ανάδειξη αυτής της ιδιαιτερότητας, κυκλοφόρησε την έκδοση «Θεσσαλία. Σιτάρι, αλεύρι, ψωμί, παράδοση και εκσυγχρονισμός». Πρόκειται για ενδιαφέρουσα επιστημονική μελέτη των: Λένας Γουργιώτη, Γιώργου Μητροφάνη. Το κείμενο της Λ. Γουργιώτη «Το σιτάρι, το αλεύρι και ο άρτος στις θεσσαλικές παραδοσιακές κοινωνίες, 19ος - 20ός αιώνας» καταγράφει τον προβιομηχανικό τρόπο καλλιέργειας σιτηρών, συγκομιδής και μεταποίησής τους σε αλεύρι και παρασκευής του άρτου. Το κείμενο του Γ.Ν. Μητροφάνη «Η εξέλιξη της αλευροβιομηχανίας και της αρτοποιίας στη Θεσσαλία, 1920 - 1970», είναι το αποτέλεσμα μιας έρευνας βασισμένης σε πρωτοπαρουσιαζόμενο αρχειακό υλικό, για την ανάπτυξη της αλευροβιομηχανίας και αρτοποιίας στη Θεσσαλία από τις αρχές του 20ού αιώνα, εποχή γενικού οικονομικού και κοινωνικού εκσυγχρονισμού της περιοχής, ως την ολοκλήρωσή της στις δεκαετίες του '50 και '60. Με τα κείμενα των δύο επιστημόνων, ο αναγνώστης παρακολουθεί τις διαδοχικές φάσεις εξέλιξης του κυκλώματος σιτάρι - αλεύρι - ψωμί στη Θεσσαλία, σε δύο εποχές με διαφορετική δομή και συγκρότηση, καθώς και τη μετάβαση από την παράδοση στον εκσυγχρονισμό της παραγωγής του σιταριού.