«Αγανακτισμένοι» του Τόνι Γκατλίφ

«ΑΓΑΝΑΚΤΙΣΜΕΝΟΙ» τιτλοφορείται η ταινία του Γάλλου Τόνι Γκατλίφ, εμπνευσμένη από το μικροσκοπικό δοκίμιο του 93χρονου Στεφάν Εσέλ «Αγανακτήστε!» που καλεί τους «πολίτες» σε μη βίαιες διαμαρτυρίες ενάντια στον καπιταλισμό. Ο τίτλος του εν λόγω δοκιμίου έδωσε όνομα στο κίνημα των Αγανακτισμένων που η αφετηρία του οριοθετείται στις 15 Μάη του 2011 στην Ισπανία. Φόρος τιμής στο κίνημα, λοιπόν, η γαλλική παραγωγή που σήκωσε την αυλαία του φετινού 14ουφεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, «Εικόνες του 21ου αιώνα», ένα κράμα τεκμηρίωσης και μυθοπλασίας. Η ηρωίδα της ταινίας Μπέτι, μια «λαθρομετανάστρια» από την Αφρική που, αναζητώντας μια καλύτερη ζωή, φθάνει στην Ευρώπη και καταθέτει, με την «ουδέτερη» ματιά της για τον κόσμο, «χωρίς να ασκεί κριτική ή να εκφέρει γνώμη» - όπως σημειώνει ο αλγερινο-τσιγγάνικης καταγωγής Γκατλίφ - εικόνες από το κίνημα των αγανακτισμένων σε πόλεις της Ισπανίας, της Γαλλίας και της Ελλάδας που, ο σκηνοθέτης, με την κάμερα στο χέρι, ακολουθεί και καταγράφει. Βιαστική η πραγμάτωση της ταινίας για να προλάβει την επικαιρότητα - αλλά και τα φεστιβάλ - πλήττει τη σπονδυλική στήλη της ταινίας που αμβλύνεται γιατί δεν κρατιέται γερά στα πλαίσια του θέματος της μετανάστευσης, αλλά περιπλανάται πάνω στη βάση της αισθητικής των τετριμμένων - τηλεοπτικών - εικόνων του κινήματος της αντι-παγκοσμιοποίησης.

«50/50» του Τζόναθαν Λεβίν

Στον αντίποδα της παραπάνω ταινίας η ψευδο-ντοκουμενταρίστικη αμερικάνικη παραγωγή του 2012, σε σκηνοθεσία Νίμα Νουριζάντε, με τίτλο «PROJECTX». Γυναικεία στήθη, ναρκωτικά και «καλός ήχος» σε μια χιονοστιβάδα χυδαιότητας που επικαλύπτει τα πάντα και προσδιορίζει το επίπεδο της ταινίας, η οποία αφηγείται την προσπάθεια τριών «ανώνυμων» τελειόφοιτων Λυκείου που προσπαθούν να γίνουν δημοφιλείς στο περιβάλλον τους διοργανώνοντας ένα μοναδικό, ένα μνημειώδες πάρτι γενεθλίων επικών διαστάσεων που θα μείνει αξέχαστο, το οποίο όμως παίρνει μια απρόβλεπτη εξελικτική στροφή. Η ταινία είναι ύμνος στην ακολασία, ύμνος στη βλακεία και τα ζωώδη ένστικτα του καθένα, τόσο των νεαρών αρσενικών, όσο και των κοριτσιών, που το ένα πιο όμορφο από το άλλο, ξεγυμνώνονται και δίνονται με περίσσια ευκολία από δω κι από κει.

Με την 100ή επέτειο του ιστορικού παρθενικού απόπλου του «ΤΙΤΑΝΙΚΟΥ» συμπίπτει η επανέκδοση, σε τρισδιάστατη μορφή, της πασίγνωστης ομώνυμης ταινίας που σκηνοθέτησε ο Τζέιμς Κάμερον το 1997, καθιερώνοντας στο πλατύ κοινό το πρωταγωνιστικό ζεύγος Λεονάρντο ντι Κάπριο και Κέιτ Μπλάνσετ. Κλασική η ταινία, τεράστια εισπρακτική επιτυχία, διάρκειας τριών ωρών και ενός τετάρτου. Στόχος της μετατροπής της σε τρισδιάστατης είναι να προσδώσει στο κοινό την αίσθηση της απόλυτης εμπειρίας του να βιώσει την ιστορία μιας επικής καταστροφής αλλά και ενός μυθικού έρωτα κατά κάποιο τρόπο εκ των έσω, ενώ βυθίζεται ο «Τιτανικός». Ο θεατής που είδε την ταινία πριν 15 χρόνια, σήμερα θα μπει σε μια εντελώς διαφορετική εμπειρία - αν είναι μαζοχιστής και του αρέσει να αυτομαστιγώνεται με εικόνες βιβλικής καταστροφής. Βέβαια, η τρισδιάστατη τεχνική έχει τη δυνατότητα να δημιουργήσει μεγάλη συναισθηματική φόρτιση, που δεν ενισχύει μόνο τα θεαματικά σκηνικά και την καταιγιστική δράση, αλλά και την ένταση της ερωτικής σχέσης των δυο νέων.

Τέλος, ακόμα μια τρισδιάστατη, καινούργια αμερικάνικη οικογενειακή ταινία κινουμένων σχεδίων με τίτλο «ΛΟΡΑΞ 3D», σε σκηνοθεσία Κρις Ρενό και Κάιλ Μπαλντά, έρχεται να συμπληρώσει την εικόνα της εβδομάδας. Ηρωας της ιστορίας ο Λόραξ, ένα κοντό, φωνακλάδικο και χνουδωτό ον, ένας φύλακας του δάσους και εκπρόσωπος των δέντρων και της φύσης ...