Παρασκευή 2 Δεκέμβρη 2011
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ
Σελίδα 25
ΔΙΕΘΝΗ
ΒΡΕΤΑΝΙΑ
Δυναμικές απεργιακές συγκεντρώσεις

ΛΟΝΔΙΝΟ.--

Η οργή των Βρετανών εργαζομένων ξεχειλίζει και είναι απολύτως κατανοητή, και την Τετάρτη είχαν την ευκαιρία να την εκφράσουν δυναμικά με τη γενική απεργία που κήρυξαν τα συνδικάτα στο δημόσιο τομέα, όπου υπολογίζεται ότι πάνω από 2 εκατομμύρια εργαζόμενοι έλαβαν μέρος. Τα βρετανικά συνδικάτα που έχουν δώσει παγκοσμίως το παράδειγμα, για το τι σημαίνει κυβερνητικός συνδικαλισμός εξαιτίας της αιώνιας σχέσης τους με το Εργατικό Κόμμα και της διαχειριστικής λογικής τους, ουσιαστικά αναγκάστηκαν να προχωρήσουν σε κινητοποιήσεις, σχεδόν 18 μήνες από την εκλογή της κυβέρνησης Κάμερον και τη λαίλαπα των μέτρων, εξαιτίας της αφόρητης πίεσης των εργαζομένων της βάσης.

Η απεργία της Τετάρτης με κύρια αιχμή τις περικοπές και τις αλλαγές στο ασφαλιστικό με αύξηση στα όρια ηλικίας συνταξιοδότησης στα 67 χρόνια, εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη κινητοποίηση από τη γενική απεργία του 1926, μεγαλύτερη ακόμη και από το «χειμώνα της ανυπακοής» το 1979 και συνολικά από τις κινητοποιήσεις που σημάδεψαν τη δεκαετία του 1980, όταν η τότε Συντηρητική πρωθυπουργός Μάργκαρετ Θάτσερ προχωρούσε σε ευρύτατο πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων. Συμμετείχαν εργαζόμενοι από 30 συνδικάτα του δημόσιου τομέα, μεταξύ αυτών τα συνδικάτα TUC, Unison, Unite που γενικά ακολουθούν τη συμβιβαστική γραμμή της Συνομοσπονδίας Εργατικών Συνδικάτων (όπου συμμετέχουν η ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ, και στηρίζει η σοσιαλδημοκρατία και ο οπορτουνισμός).

Στις συγκεντρώσεις συμμετείχαν και φοιτητές ενώ μεγάλες σε όγκο διαδηλώσεις έγιναν στο Λονδίνο, στο Μάντσεστερ, στο Λίβερπουλ και το Κάρντιφ και υπολογίζονται περισσότερες από 1.000 σε όλη τη χώρα και Β. Ιρλανδία. Οι εργαζόμενοι που βιώνουν τις βαριές συνέπειες της καπιταλιστικής κρίσης - η επίσημη ανεργία έχει ξεπεράσει το 8,3% - αντέδρασαν δυναμικά, ωστόσο λόγω της ανυπαρξίας ταξικού προσανατολισμού στο κίνημά τους είναι φανερό ότι μπορούν να χειραγωγηθούν ειδικά από το Εργατικό Κόμμα, που εμφανίζει τώρα δήθεν με «αριστερή» τακτική. Οσο για εργατικό κίνημα που θα συγκρούεται με τη στρατηγική του κεφαλαίου αυτό είναι το μεγάλο ζητούμενο.


Κορυφή σελίδας
Ο καθημερινός ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 1 ευρώ