Ξεκινώντας την παρέμβασή του ο Στρατής Κόρακας σημείωσε ότι «η Ουκρανία όχι μόνο είναι ευρωπαϊκή χώρα, αφού βρίσκεται στην ευρωπαϊκή ήπειρο, αλλά έχει και έναν πολιτισμό ιδιαίτερα πλούσιο που οι ρίζες του φθάνουν στους πανάρχαιους χρόνους. Στα χρόνια της Σοβιετικής Ενωσης η Ουκρανία σημείωσε μια τεράστια και πολύπλευρη ανάπτυξη και διαδραμάτιζε, τόσο ως μέλος της Σοβιετικής Ενωσης όσο και αυτοτελώς στο διεθνή στίβο, ένα τεράστιο ρόλο. Αναδείχτηκε σε σημαντικό παράγοντα της διεθνούς ύφεσης και ειρήνης. Κατάφερε να προωθήσει λύσεις για κεφαλαιώδη προβλήματα που η λύση τους είναι αδιανόητη ακόμη και στις πιο ανεπτυγμένες καπιταλιστικές χώρες, όπως ο αναλφαβητισμός - όταν στις καπιταλιστικές χώρες βρίσκεται ακόμα σε υψηλότατα επίπεδα - η ανεργία και η φτώχεια. Εξασφάλισε στους εργαζόμενούς της κοινωνικά δικαιώματα και παροχές αδιανόητες για τον καπιταλισμό. Σημείωσε εκπληκτική ανάπτυξη της πολιτιστικής και επιστημονικής ζωής».

«Με τη διάλυση της Σοβιετικής Ενωσης», συνέχισε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, «και την επιβολή της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, η Ουκρανία βλέπει τα πάντα να παραδίδονται στα χέρια μαφιόζων. Στο όνομα της οικονομίας της ελεύθερης αγοράς, η οποία εκθειάζεται και στη συζητούμενη έκθεση, ξεπουλήθηκε ό,τι δημιούργησαν οι εργαζόμενοι της χώρας αυτής στα 73 χρόνια της σοσιαλιστικής οικοδόμησης».

«Σήμερα, έχουμε να κάνουμε με ένα αυταρχικό, εξαιρετικά αντιδημοκρατικό καθεστώς, με κάθετη πτώση της παραγωγής σε όλους τους τομείς, με υψηλότατα επίπεδα ανεργίας, εξαθλίωσης, με πολύμηνη καθυστέρηση καταβολής των μισθών στους εργαζόμενους, γενικά με κάθετη πτώση του βιοτικού επιπέδου του ουκρανικού λαού».

«Σωστά σημειώνεται στην έκθεση η μάστιγα της σωματεμπορίας», σημείωσε ο Στρ. Κόρακας. «Πράγματι, θα μπορούσε κανείς να πει ότι το κύριο "εξαγόμενο προϊόν" από τη χώρα αυτή είναι οι νέες γυναίκες και τα παιδιά. Ομως, αυτό που η έκθεση παραλείπει να σημειώσει είναι ότι για το έγκλημα αυτό δεν ευθύνονται μόνο οι Ουκρανοί σωματέμποροι και οι εκτός Ουκρανίας συνεργάτες τους, αλλά και οι κυβερνήσεις των χωρών προς τις οποίες "εξάγονται". Δηλαδή των χωρών της ΕΕ κατά κύριο λόγο που είναι εξίσου συνένοχες».

«Γίνεται αναφορά, επίσης, στο τραγικό ατύχημα του Τσερνομπίλ, καθώς και στο κλείσιμο του τελευταίου σταθμού του παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας. Δεν αναφέρεται όμως ότι για την αντιμετώπιση του ατυχήματος τα μόνα ουσιαστικά μέτρα που πάρθηκαν, με δαπάνη τεράστιων ποσών, ήταν από τη Σοβ. Ενωση μέχρι το 1990 και ότι από 'κει και πέρα είχαμε μεγάλη πολιτική εκμετάλλευση του ατυχήματος από τη Δύση, αλλά δε διατέθηκε ούτε ένα σεντς για την αντιμετώπιση του προβλήματος. Δεν αναφέρεται, επίσης, ότι παρόμοιοι σταθμοί, με τα ίδια χαρακτηριστικά και κατά συνέπεια τους ίδιους κινδύνους υπάρχουν και λειτουργούν αυτή τη στιγμή σε αρκετές δυτικοευρωπαϊκές χώρες. Σήμερα, με το κλείσιμο του σταθμού, έπειτα από αφόρητες πιέσεις από τη Δύση, δημιουργούνται τεράστια ενεργειακά προβλήματα για τη χώρα. Δεδομένου ότι το πρόβλημα του Τσερνομπίλ είναι ένα πρόβλημα που δεν αφορά μόνο την Ουκρανία θα έπρεπε αυτοί που πίεσαν για το κλείσιμο του σταθμού να πληρώσουν, για να αντιμετωπιστεί, τουλάχιστον, το ενεργειακό πρόβλημα».

«Η έκθεση "χαίρεται" για τη διάθεση της ουκρανικής κυβέρνησης να πάρει μέρος στη "διαχείριση των κρίσεων και πρόληψη των συγκρούσεων" από κοινού με την ΕΕ. Να πάρει μέρος δηλαδή στις σύγχρονες σταυροφορίες λεηλασίας χωρών και υπερεκμετάλλευσης λαών».

«Νομίζουμε», κατέληξε ο ευρωβουλευτής του ΚΚΕ, «ότι ο ουκρανικός λαός όχι μόνο δεν έχει να ωφεληθεί τίποτα από την ενδεχόμενη, έστω και έπειτα από πολλά χρόνια, συμμετοχή του στην ΕΕ, αλλά θα ζημιωθεί τα μέγιστα, ήδη από το στάδιο προετοιμασίας ένταξης. Το μέλλον της Ουκρανίας και του λαού της βρίσκεται, κατά τη γνώμη μας, στην παραπέρα σύσφιξη σχέσεων με τους γείτονές της, και κύρια με τη Ρωσία, στην επανασύσταση της Σοβιετικής Ενωσης σε μία νέα βάση, αξιοποιώντας δημιουργικά τη συσσωρευμένη θετική και αρνητική πείρα. Για τους λόγους αυτούς θα καταψηφίσουμε τη συζητούμενη έκθεση».