Με συλλαλητήρια στις πρωτεύουσες των νομών την ερχόμενη Τετάρτη, ξεκινούν οι νέες αγροτικές κινητοποιήσεις στη Θεσσαλία. Στόχος των κινητοποιήσεων - που είναι ενταγμένες στον σκληρό, πολύμορφο, μακρόχρονο και μακρόπνοο αγώνα της αγροτιάς - είναι η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής της κυβέρνησης και της Ευρωπαϊκής Ενωσης, που δημιουργεί, οξύνει και πολλαπλασιάζει τα προβλήματα του αγροτικού κόσμου της χώρας μας. Τα τελευταία έξι χρόνια αυτή η πολιτική έχει μπει στο στόχαστρο της πάλης των αγροτών, αφού είναι αυτή που οδηγεί χιλιάδες μικρομεσαία αγροτικά νοικοκυριά στο ξεκλήρισμα, προσθέτοντας συνεχώς χιλιάδες νέους ανέργους στις τεράστιες «λίστες» ανεργίας των μεγάλων πόλεων της Ελλάδας, «διώχνοντας» στην μετανάστευση χιλιάδες νέους ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου.

Ολες τις μέρες που πέρασαν από τότε που αποφασίστηκαν τα συλλαλητήρια, στην πανθεσσαλική σύσκεψη εκπροσώπων Ομοσπονδιών Αγροτικών Συλλόγων και Ενώσεων Συνεταιρισμών, στα χωριά και στις επαρχίες της Θεσσαλίας επικρατεί αγωνιστικός ενθουσιασμός και όλοι προετοιμάζονται να βγουν στο αγώνα και να τον συνεχίσουν μέχρι να δικαιωθούν. Για την καλύτερη προετοιμασία των κινητοποιήσεων πραγματοποιούνται περιοδείες αγροτικών στελεχών, οργανώνονται συσκέψεις και ενημερωτικές συγκεντρώσεις, συζητούνται οι καλύτεροι τρόποι για την εξασφάλιση της συμπαράστασης κι αλληλεγγύης των άλλων λαϊκών στρωμάτων της πόλης και του χωριού στον αγώνα της αγροτιάς.

Οι αγρότες εμφανίζονται αποφασισμένοι ν' αγωνιστούν για το ψωμί και για το δίκιο τους, ξεπερνώντας τα πολλά εμπόδια που θέτει μπροστά τους η κυβέρνηση, η οποία επιχειρεί με κάθε τρόπο και «μέσο» να σταματήσει, εν τη γενέσει τους, τις νέες αγροτικές κινητοποιήσεις. Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό το διάστημα τα «αγροτοδικεία» που έχουν στηθεί τα τελευταία τέσσερα χρόνια στους θεσσαλικούς νομούς, «δουλεύουν στο φουλ», καταδικάζοντας συνεχώς αγωνιστές της αγροτιάς, με στόχο να τρομοκρατηθούν και να μη συμμετέχουν στον αγώνα.

Στο διεκδικητικό πλαίσιο των νέων αγροτικών κινητοποιήσεων περιλαμβάνονται ιεραρχημένα τα γνωστά αιτήματα του αγροτικού κόσμου, τα οποία τέθηκαν και στις παλιότερες κινητοποιήσεις και δεν ικανοποιήθηκαν από την κυβέρνηση.

Τα αιτήματα αναφέρονται στην αντιμετώπιση των προβλημάτων που προκαλούν οι αποφάσεις και τα μέτρα που λαμβάνονται στις Βρυξέλλες με τη συμμετοχή και της ελληνικής κυβέρνησης κι αφορούν σε περιορισμούς στις καλλιέργειες, σε ποσοστώσεις στην αγροτική παραγωγή, σε πρόστιμα συνυπευθυνότητας, στο πάγωμα, ή και στη μείωση ακόμα των τιμών των ελληνικών αγροτικών προϊόντων. Αναφέρονται, επίσης, στην ανάγκη να μειωθεί το κόστος παραγωγής - με έργα υποδομής, ιδίως αρδευτικά και εγγειοβελτιωτικά και μέτρα που θα αντιμετωπίζουν την κερδοσκοπία των πολυεθνικών στα αγροτικά μέσα και εφόδια - να εξασφαλιστεί η ιατροφαρμακευτική ασφάλιση και περίθαλψη, καθώς και μια «ανθρώπινη» σύνταξη από τον ΟΓΑ, να χτυπηθεί η τοκογλυφία της ΑΤΕ που καταχρεώνει, κρατά σε «ομηρία» και οδηγεί στην απόγνωση και στην απελπισία τους φτωχούς αγρότες, να παίξουν οι συνεταιρισμοί το ρόλο του βοηθού και συμπαραστάτη του αγρότη, να ληφθούν ειδικά προστατευτικά μέτρα και να δοθούν ιδιαίτερα κίνητρα για την είσοδο στο επάγγελμα νέων αγροτών, να αναβαθμιστεί η ζωή στην ύπαιθρο με την ανάπτυξη πολιτιστικών, αθλητικών και γενικότερα, κοινωνικών δραστηριοτήτων.

Οι Θεσσαλοί αγρότες έχουν καταστήσει σαφές ότι ο αγώνας τους δεν αφορά σε ένα μόνο πρόβλημα αιχμής - όπως, π.χ., αυτό της λειψυδρίας - αλλά στοχεύει στην προβολή του συνόλου των βασικών προβλημάτων της αγροτιάς, στην υπόδειξη των αιτιών και των ενόχων για το μέγα αγροτικό πρόβλημα της Ελλάδας και στην ανάδειξη της ριζικής, της τελικής λύσης του που δεν είναι άλλη παρά η ανατροπή της αντιαγροτικής πολιτικής και η εφαρμογή μιας άλλης, φιλοαγροτικής από άλλη, φιλολαϊκή κυβέρνηση. Δεν πέφτουν, δηλαδή, στο «πηγάδι» όπου τους «σπρώχνει» η κυβέρνηση, αποδεχόμενοι αυτό που η ίδια και κάποιοι «καλοθελητές» υποστηρίζουν - ότι δήθεν μοναδικό πρόβλημα αιχμής είναι αυτό της λειψυδρίας - με στόχο και να περιορίσουν και να υποβαθμίσουν πολιτικά το νόημα της αγροτικής πάλης και για να εκμεταλλευτούν το ζήτημα της έλλειψης νερού, για να δικαιολογήσουν τις αποφάσεις για νέες μειώσεις των αρδευομένων καλλιεργειών, που λαμβάνονται στα πλαίσια της γενικότερης πολιτικής της Ευρωπαϊκής Ενωσης για μείωση της αγροτικής παραγωγής και του αγροτικού πληθυσμού της Ελλάδας.