Πολύς λόγος γίνεται τα τελευταία χρόνια σχετικά με τη φορολόγηση των καταθέσεων στις ξένες τράπεζες και τη μεταφορά κεφαλαίων στις λεγόμενες offshore εταιρείες, οι οποίες είναι εγκατεστημένες στους λεγόμενους «φορολογικούς παραδείσους». Μάλιστα, τον Ιούνη του 2009 υπό την πίεση της συντονισμένης διεθνούς οικονομικής κρίσης, οι εκπρόσωποι των 20 πλουσιότερων χωρών του κόσμου κήρυξαν τον «πόλεμο» στους φορολογικούς παραδείσους...

Προχτές δόθηκε από τον Οργανισμό Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης ο πρώτος απολογισμός αυτού του «πολέμου». Μόλις 14 δισ. ευρώ ήταν τα φορολογικά έσοδα για τις χώρες του G20 από το κυνήγι των φοροφυγάδων !

Το μεγαλύτερο όφελος είχε η Ιταλία, η οποία κατάφερε να συγκεντρώσει επιπρόσθετα φορολογικά έσοδα 5,6 δισ. ευρώ. Ανάλογη προσπάθεια στις ΗΠΑ απέφερε έσοδα 2,7 δισ. δολαρίων από 30.000 φορολογουμένους, ενώ η Γερμανία κατάφερε να μαζέψει από ανάλογο αριθμό πολιτών της 1,8 δισ. ευρώ.

Παρά τα μεγάλα λόγια, ο πόλεμος κατά της φοροδιαφυγής από το αστικό κράτος είναι εκ των πραγμάτων άνευ αντικρίσματος. Πέραν της φορολογικής ασυλίας στο μεγάλο κεφάλαιο υπό τη μορφή κινήτρων, επιδοτήσεων και απαλλαγών, οι κεφαλαιοκράτες, αφού μετέφεραν επί δεκαετίες κέρδη τρισεκατομμυρίων δολαρίων σε χώρες - φορολογικούς παραδείσους, σήμερα επινοούν νέους τρόπους, προκειμένου να φοροδιαφύγουν. Μεταξύ άλλων και αγοράζοντας ζημιογόνες εταιρείες, έτσι ώστε να εμφανίσουν ζημιές, τις οποίες εν συνεχεία τις μεταφέρουν σε χώρες με υψηλούς φορολογικούς συντελεστές για τα επιχειρηματικά κέρδη. Εκμεταλλεύονται έτσι το γεγονός ότι οι χώρες αυτές προσφέρουν φοροαπαλλαγές στις επιχειρήσεις που εμφανίζουν ζημιές και συνεχίζουν να φοροδιαφεύγουν.