Κάθε παίκτης, ανεξάρτητα από τα προσόντα του, αισθάνεται μια μεγάλη έμπνευση όταν φτάσει σε θέση απ' όπου μπορεί να επιτεθεί κατά του αντίπαλου βασιλιά. Για να οργανώσει κανείς μία επίθεση πρέπει να μάθει πολύ καλά την τέχνη του θεσιακού παιχνιδιού και τη γνώση συνδυασμών που μάθαμε στα προηγούμενα μαθήματα.

Στα περισσότερα παιχνίδια μία από τις πλευρές, συσσωρεύοντας βαθμηδόν τα μικρότερα θεσιακά πλεονεκτήματα, αποκτά το κατ' αυτόν τον τρόπο ονομαζόμενο θεσιακό πλεονέκτημα, που σύντομα μετατρέπεται σε κάποιο πραγματικό πλεονέκτημα υλικού. Σε τέτοιες καταστάσεις ο καλύτερος τρόπος είναι να προχωρήσεις από αργές και σκόπιμες στρατηγικές κινήσεις σε ενεργητικές πράξεις που χαρακτηρίζονται από επιθετικές ενέργειες και συνεχή τακτικά κτυπήματα.

Αυτή η μέθοδος της στρατηγικής ονομάζεται επίθεση. Υπάρχουν πολλά είδη επιθέσεων, παράδειγμα επιθέσεις αστραπής που χρειάζονται δύο ή τρεις κινήσεις για να αποφασίσεις το παιχνίδι ή επιθέσεις πολλαπλών σταδίων με δέκα και περισσότερες κινήσεις. Πολύ πιο συχνά ο αντίπαλος βασιλιάς είναι ο στόχος της επίθεσης. Τα επιθετικά κομμάτια προσπαθούν με όλα τα δυνατά μέσα να συντρίψουν το βασιλιά έστω και αν αυτό κοστίσει βαριές απώλειες υλικού. Σ' αυτές τις περιπτώσεις «ο σκοπός αγιάζει τα μέσα». Για να τονίσουμε τέτοιες επιθέσεις θα αναλύσουμε δύο παιχνίδια:

1ο) Ελμάρ Μαγκεράμοβ - Γκάρι Κασπάροβ (Μπακού 1977)

Το άνοιγμα ήταν τελείως ήσυχο. 1. Ιζ3 Ιζ6 2. δ4 ε6 3. γ4 δ5 4. Ιγ3 Αε7 5. Αη5 θ6 6. Αθ4 0-0 7. ε3 β6 8. Ββ3 Αβ7 9. Αζ6 Αζ6 10. γδ5 εδ5 11. Πδ1 γ5 12. δγ5 Ιδ7 13. γ6 Αγ6 14. Ιδ4; Αδ4! 15. Πδ4 Ιγ5 16. Βδ1 Ιε6 17. Πδ2. (Βλέπε διάγραμμα). Σαν αποτέλεσμα της λαθεμένης στρατηγικής του λευκού Ιππου στο δ4, ο λευκός βασιλιάς έχει κολλήσει στο κέντρο και τα κομμάτια του δεν έχουν ακόμα αναπτυχθεί. Γι' αυτό το πρώτο στάδιο της επίθεσης εγκαινιάζεται με τη θυσία των πιονιών για να ανοίξει η μεγάλη διαγώνιος για τον αξιωματικό και η κεντρική κολόνα για τον Πύργο.

(Συνεχίζεται)