Από παλιότερη κινητοποίηση συμβασιούχων στον τομέα της Ψυχικής Υγείας στο υπουργείο Υγείας

Το Δίκτυο αναφέρει έγγραφο του υπουργείου Οικονομικών στις 26/8/2011 για μείωση των εγκεκριμένων προϋπολογισμών των φορέων κατά 37 εκατ. ευρώ, που σε συνάρτηση με μία μείωση 7 εκατ. ευρώ που έχει γίνει ήδη συνεπάγεται μια συνολική περικοπή της τάξης του 52,5%. Αυτό σημαίνει ότι κανείς δε ξέρει ποια θα είναι η τύχη των 1.500 ασθενών που φιλοξενούνται και δέχονται υπηρεσίες, ενώ το κλείσιμο των δομών συνεπάγεται και την απόλυση 3.050 επαγγελματιών Ψυχικής Υγείας.

Επιβεβαιώνεται ότι όσο η Υγεία δεν είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους, όσο δεν υπάρχουν αποκλειστικά δημόσιες, δωρεάν και αναβαθμισμένες δομές και υπηρεσίες εναρμονισμένες με τα τεχνολογικά και επιστημονικά επιτεύγματα, ούτε οι ασθενείς, ούτε οι εργαζόμενοι θα είναι εξασφαλισμένοι. Να θυμίσουμε ότι η «αποασυλοποίηση» άρχισε να εφαρμόζεται με το ν. 2716/99 με το σκεπτικό ότι οι ασυλοποιημένοι ασθενείς ζούσαν στην αθλιότητα και την εγκατάλειψη και έπρεπε να αντικατασταθούν τα μεγάλα νοσοκομειακά άσυλα με δομές αποασυλοποίησης. Ωστόσο, το ΚΚΕ είχε τονίσει από τότε ότι η αποασυλοποίηση στο πλαίσιο μιας πολιτικής που θεωρεί τον εργαζόμενο, τον ασφαλισμένο, τον ασθενή ως κόστος και τις υπηρεσίες Υγείας εμπόρευμα στα χέρια πάσης φύσης επιχειρηματιών, σε καμία περίπτωση δε θα έχει σαν στόχο και σαν αποτέλεσμα τη φροντίδα των ψυχικά ασθενών. Αντίθετα είναι ζήτημα χρόνου να υποβαθμιστούν αυτές οι υπηρεσίες, να λειτουργήσουν ανταποδοτικά ή να κλείσουν.

Για παράδειγμα, τα άσυλα μπορεί να έκλεισαν, αλλά οι ασθενείς μετακινήθηκαν χωρίς προετοιμασία και χωρίς προϋποθέσεις άλλοι στους ξενώνες ή στα προστατευόμενα διαμερίσματα και οι περισσότεροι πίσω στις οικογένειές τους. Οι οικογένειές τους, χωρίς οικονομική και συμβουλευτική υποστήριξη από το κράτος, αδυνατούν να ανταποκριθούν και έτσι οι ψυχικά ασθενείς καταλήγουν - στην καλύτερη - στα ψυχιατρικά τμήματα των νοσοκομείων για βραχύχρονες νοσηλείες. Εξάλλου ο αριθμός των ξενώνων και των προστατευόμενων διαμερισμάτων καλύπτει μόλις το 25%-30% των αναγκών της χώρας και στην πλειοψηφία τους λειτουργούνται από ΝΠΙΔ, δεν πρόκειται για δημόσιες δομές. Συχνά, δε, υπάρχουν τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, το οποίο δουλεύει με ελαστικές σχέσεις, με ελλιπή ή και καθόλου εκπαίδευση και υποστήριξη. Είναι ενδεικτικό ότι πολλοί εργαζόμενοι έχουν οδηγηθεί σε παραίτηση αφού έμεναν για μεγάλα διαστήματα απλήρωτοι.

Τώρα το κράτος σταματά τη χρηματοδότηση αυτών των ΝΠΙΔ. Τα ΝΠΙΔ καλούνται να αναζητήσουν άλλους πόρους χρηματοδότησης και ταυτόχρονα θα πληρώσουν οι ίδιοι οι ασθενείς, αφού όπως ανακοίνωσε το υπουργείο Υγείας θα κρατείται το 47%-60% της σύνταξης των αναπήρων, χρονίως πασχόντων, ΑμΕΑ, ψυχικά ασθενών κλπ. που θα φιλοξενούνται σε ξενώνες, οικοτροφεία και προστατευόμενα διαμερίσματα.