Πρόκειται για μια κλασική τακτική στην οποία προχωρά η διοίκηση του ΙΚΑ από το Νοέμβρη του 2010, προκειμένου να αντεπεξέλθει στις οικονομικές του υποχρεώσεις. Με αυτή τη διαδικασία, το ΙΚΑ έχει πληρώσει από το Νοέμβρη του περασμένου έτους, περίπου 24 εκατομμύρια ευρώ σε τόκους. Τα άλλα δύο δάνεια, είναι στην ουσία εσωτερικοί δανεισμοί. Το ΙΚΑ θα δανειστεί 100 εκατομμύρια ευρώ από το Ταμείο Ασφάλισης Προσωπικού της ΔΕΗ και άλλα τόσα από το ΕΤΕΑΜ, φτάνοντας συνολικά τα 400 εκατομμύρια ευρώ.

Ωστόσο, αυτός ο δανεισμός θα ήταν αχρείαστος αν οι κυβερνήσεις απέδιδαν στο ΙΚΑ τα οφειλόμενα και αν υπήρχε ουσιαστική αντιμετώπιση της λεγόμενης εισφοροδιαφυγής από τους μεγαλοοφειλέτες επιχειρηματίες και εργοδότες προς το ΙΚΑ. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι εργοδότες (δημόσιος και ιδιωτικός τομέας) δεν καταβάλλουν τις εισφορές των εργαζομένων στο ΙΚΑ και το ποσό αυτό, σήμερα, φτάνει στα 6 δισεκατομμύρια ευρώ. Αντίστοιχα, οι κυβερνήσεις οφείλουν ποσό 7 δισεκατομμυρίων ευρώ, από την κρατική συμμετοχή στον κλάδο Υγείας για τους νεοεισερχόμενους στην εργασία, που είχε θεσπιστεί το 1992 και στην ουσία δεν έχει καταβληθεί ποτέ.

Για το διαρκή δανεισμό ευθύνεται και η συνολικότερη απαξίωση των δομών του ΙΚΑ, αφού η έλλειψη προσωπικού και τα αποδιοργανωμένα τμήματά του, έχουν σαν αποτέλεσμα οι υπηρεσίες να μην μπορούν να ανταποκριθούν ούτε στα στοιχειώδη - πόσο δε μάλλον στον έλεγχο των εργοδοτών.