Το ακαδημαϊκό έτος 2014 - 2015 σταματά η δωρεάν διανομή βιβλίων. Συγκεκριμένα, απ' το Σεπτέμβρη του 2014 «παύει η διανομή των διδακτικών συγγραμμάτων στους φοιτητές με δαπάνες του Δημοσίου και θεσπίζεται η υποχρέωση ανάρτησης στο διαδίκτυο της αναλυτικής ύλης των παραδόσεων/σημειώσεων των μαθημάτων που διδάσκουν οι καθηγητές όλων των βαθμίδων». Καθαρά και ξάστερα δηλαδή, καταργείται η δωρεάν διανομή έντυπων συγγραμμάτων και οι φοιτητές και οι σπουδαστές θα στερηθούν ένα βασικό μέσο μελέτης, το βιβλίο. Εάν θέλουν να το αποκτήσουν πρέπει να πληρώσουν. Η ύλη των μαθημάτων θα υπάρχει σε ηλεκτρονική μορφή στο διαδίκτυο. Μέχρι το 2014 οι φοιτητές θα δικαιούνται μόνο ένα βιβλίο ανά μάθημα.

Επιβάλλεται το ενιαίο ψηφοδέλτιο στην εκλογή των φοιτητών και των εργαζομένων στα όργανα των ιδρυμάτων. «Ενιαίο ψηφοδέλτιο» σημαίνει απαγόρευση της συλλογικής έκφρασης μέσα από παραταξιακά ψηφοδέλτια, σημαίνει επιβολή της αντιδημοκρατικής λογικής «έξω τα κόμματα από τις σχολές». Παράλληλα, δεν προσφέρει τίποτα αυτή η αντιδημοκρατική λογική στο χτύπημα των ρουσφετολογικών σχέσεων και της συναλλαγής των παρατάξεων ΔΑΠ και ΠΑΣΠ με μερίδα καθηγητών και διοικήσεων, αφού αυτή η άθλια δράση τους μπορεί να συνεχιστεί και να προσαρμοστεί στην ανάδειξη συγκεκριμένων προσώπων. Επιπλέον, η κυρίαρχη πολιτική έχει πολλά κανάλια για να περνάει μέσα στα ιδρύματα και η λογική «έξω τα κόμματα» δε στρέφεται εναντίον των κομμάτων της πλουτοκρατίας...

Το άσυλο καταργείται. Κάθε ίδρυμα θα καθορίζει τι σημαίνει «ακαδημαϊκή ελευθερία», ενώ καταργείται η ...χωροταξική αντίληψη του ασύλου και οι δυνάμεις καταστολής θα μπαινοβγαίνουν όποτε θέλουν στα ιδρύματα, με την οποιαδήποτε δικαιολογία. Οι όποιες κινητοποιήσεις «διακόπτουν» λειτουργίες του ιδρύματος διώκονται! Οπως αναφέρεται η «διακοπή του εκπαιδευτικού έργου αλλά και της εν γένει λειτουργίας ενός ιδρύματος επιτρέπεται με απόφαση του πρύτανη και μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις». Δηλαδή, οι εργαζόμενοι στο ίδρυμα αν θέλουν να απεργήσουν πρέπει να πάρουν άδεια από τον πρύτανη!!

Η στέγαση και η σίτιση θα λειτουργούν όλο και περισσότερο ανταποδοτικά, δηλαδή επί πληρωμή, καθώς μπορούν να υπαχθούν ως υπηρεσίες στο Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου που θα ιδρυθεί σε κάθε ίδρυμα.

Από το πνεύμα του νόμου είναι καθαρό πως θέλουν να μετατρέψουν σε ανάμνηση τις συλλογικές διεκδικήσεις, καλλιεργώντας στους φοιτητές και τους σπουδαστές την αντίληψη πως θα λύνουν τα προβλήματά τους με διατύπωση των παραπόνων τους στο «Συνήγορο του φοιτητή»! Κάθε ίδρυμα θα έχει ένα γραφείο παραπόνων «με την επωνυμία "Συνήγορος του φοιτητή», με σκοπό τη διαμεσολάβηση μεταξύ φοιτητών και καθηγητών ή διοικητικών υπηρεσιών του ιδρύματος, για την τήρηση της νομιμότητας στο πλαίσιο της ακαδημαϊκής ελευθερίας, την αντιμετώπιση φαινομένων κακοδιοίκησης και τη διαφύλαξη της εύρυθμης λειτουργίας του ιδρύματος».

«Θεσμοθετούνται» τα φοιτητικά δάνεια, τα οποία όπου έχουν εφαρμοστεί οι φοιτητές και οι σπουδαστές αναγκάζονται να τα αποπληρώνουν για μια ζωή. Τέλος, μετά απ' όλα τα παραπάνω, η κυβέρνηση εμφανίζεται και ...φιλεύσπλαχνη για τους εργαζόμενους φοιτητές, εισάγοντας γι' αυτούς το καθεστώς της μερικής φοίτησης. Εργαζόμενοι φοιτητές θεωρούνται όσοι δουλεύουν, από 20 ώρες τη βδομάδα και πάνω, αποδεδειγμένα. Αν καταφέρουν να εξασφαλίσουν απ' τους εργοδότες το αποδεικτικό πως δουλεύουν 20 ώρες τη βδομάδα τότε θα έχουν δυνατότητα φοίτησης το διπλάσιο χρονικό διάστημα απ' το ελάχιστο (π.χ. έξι αντί για τρία χρόνια). Οι υπόλοιποι φοιτητές πρέπει να ολοκληρώνουν τις σπουδές τους στο ελάχιστο χρονικό διάστημα συν 2 χρόνια (π.χ 3 χρόνια συν 2).