Κάθε δυνατή προσπάθεια καταβάλλουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες σε κάθε επίπεδο προκειμένου να κουκουλώσουν τις πραγματικές αιτίες της εντεινόμενης επίθεσης, να εγκλωβίσουν τους εργαζόμενους σε πρακτικές και στόχους ακίνδυνες για το κεφάλαιο και τις κυβερνήσεις τους.

Χαρακτηριστικό των προσπαθειών τους αποτελούν και οι ισχυρισμοί που διατυπώνουν οι συνδικαλιστικές πλειοψηφίες στις πρώην ΔΕΚΟ και στις τράπεζες. Σε αυτό λένε ότι η αιτία της ολοκλήρωσης των ιδιωτικοποιήσεων των ΔΕΚΟ είναι «για να ικανοποιηθούν οι τοκογλύφοι δανειστές και οι λεγόμενες αγορές». Οτι είναι δυνατόν οι πρώην ΔΕΚΟ μέσα στον καπιταλισμό να «δημιουργούν όφελος για την κοινωνία και τους πολίτες». Ακόμα ζητάνε «να μην ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος και η δημόσια περιουσία».

Με άλλα λόγια, κρύβουν ότι οι ιδιωτικοποιήσεις αποτελούν μέρος της πολιτικής απελευθέρωσης των στρατηγικών τομέων της οικονομίας και ότι αυτή η πολιτική έχει χαραχτεί πριν από 20 χρόνια στη Συνθήκη του Μάαστριχτ και την υλοποίησή της προωθούν συστηματικά οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ. Κρύβουν ακόμα ότι οι ίδιες στήριξαν και στηρίζουν την πολιτική αυτή. Κρύβουν ότι και δημόσιες να είναι αυτές οι επιχειρήσεις δεν παύουν να είναι καπιταλιστικές και να λειτουργούν με γνώμονα όχι την εξυπηρέτηση των λαϊκών αναγκών αλλά την αύξηση της κερδοφορίας. Από την άλλη, ζητάνε να μην ξεπουληθεί ο δημόσιος πλούτος ενώ αυτό ήδη γίνεται εδώ και πολλά χρόνια με πρωταγωνιστές ΠΑΣΟΚ-ΝΔ και μάλιστα και με τη δική τους στήριξη. Τώρα ιδιωτικοποιούν ό,τι έχει απομείνει ακόμη σε κρατική ιδιοκτησία και δεν είναι και λίγο. Κοροϊδεύουν τους εργαζόμενους με την ταχτική τους. Και για του λόγου το αληθές, πριν λίγες μέρες, για παράδειγμα, η ηγεσία της Ομοσπονδίας Υπαλλήλων Λιμένων Ελλάδας έδινε συνέντευξη Τύπου στη Θεσσαλονίκη για να «διεκδικήσει» μόνο το 51% να μείνει στο κράτος και να ξεκαθαρίσει πως αυτό δε σημαίνει ότι δε θα μπορεί να υπάρχουν συνεργασίες με ιδιωτικά κεφάλαια και επιχειρήσεις...