Σε μια πολύ σημαντική έρευνα ενός σπουδαίου επιστήμονα θα αναφερθεί η εκπομπή «Από τη σμίλη στο Γουτεμβέργιο» που θα μεταδοθεί σήμερα στις 12 το μεσημέρι από τον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ στα FM», σε επιμέλεια - παρουσίαση Αννεκε Ιωαννάτου.

Η «Επτανησιακή Πολιτική Σχολή των Ριζοσπαστών» του ιστορικού Σπύρου Λουκάτου είναι μια έκδοση του Συνδέσμου Φιλολόγων Κεφαλονιάς - Ιθάκης. Στον πρόλογο ο γενικός επιμελητής Πέτρος Πετράτος τονίζει ανάμεσα σ' άλλα και τα εξής: «Δεν τον απασχόλησε (τον ερευνητή, Α. Ι.) ο Ριζοσπαστισμός ως ένα φαινόμενο προφανώς, της τοπικής ιστορίας, αλλά ως οργανικό κομμάτι της συνολικής ευρωπαϊκής ιστορίας των ιδεών και των κινημάτων».

Φυσικά το θέμα της Ενωσης των Επτανήσων με την Ελλάδα το Μάη του 1864 καταλαμβάνει σημαντική θέση στην έρευνα αυτή και δίνεται στις πραγματικές της διαστάσεις. Μια Ενωση που έγινε τελικά με οδυνηρούς όρους και με τα λόγια του Ηλία Ζερβού Ιακωβάτου «Διά της Ενώσεως η Ελλάς έγινε Επτάνησος αγγλικώς προστατευομένη και αφανώς διοικούμενη». Αφού ο όρος της Αγγλίας ήταν να αντικατασταθεί ο Οθωνας με βασιλιά της αρεσκείας της για όλη την Ελλάδα, δηλαδή με τα Επτάνησα μαζί. Συνεπώς, μ' αυτό τον τρόπο, η Αγγλία επέκτεινε την επίδρασή της σ' όλο τον τόπο. Δεν είχε απλώς τον αρμοστή της στην Κέρκυρα, αλλά στην Αθήνα... Ο Γεώργιος Φιλάρετος το εξέφρασε γλαφυρά με τα εξής λόγια: «Η τότε κυβέρνησις (της Μ. Βρετανίας) προσέφερεν εις τον Ελληνισμόν εντός χρυσού κυπέλλου δηλητήριον».

Στη μορφή της Γυναίκας στο έργο του Νίκου Γκάτσου θα είναι αφιερωμένη η εκπομπή «Ποιητική Αδεία», που επιμελείται και παρουσιάζει ο Γιώργος Μηλιώνης, την Κυριακή 1-3 μ.μ. στον «902 ΑΡΙΣΤΕΡΑ ΣΤΑ FM».

Ο Νίκος Γκάτσος γεννήθηκε το 1911 στην Ασέα της Αρκαδίας, όπου και τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο, ενώ ολοκλήρωσε τις γυμνασιακές του σπουδές στην Τρίπολη. Στη συνέχεια εγκαταστάθηκε στην Αθήνα ως φοιτητής της Φιλοσοφικής Σχολής, ερχόμενος ταυτόχρονα σε επαφή με τους λογοτεχνικούς κύκλους της εποχής και δημιουργώντας -συγχρόνως- τους δικούς του μυθικούς «τόπους».

Μέσα σε αυτούς τους «τόπους», ο Γκάτσος «ιστόρησε» γυναικείες μορφές, σμιλεμένες πάνω στο σκληρό «νταμάρι» της Αττικής γης, μυρτιές που καλημερίζουν τον ήλιο στις «απάνω» γειτονιές, αρχαίες θεές που κοιμούνται κάτω από τη γη που κάποτε φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα, χθόνιες θεές των λαϊκών συνοικιών που αναζητούν την αθανασία σε νυχτερινές περιπλανήσεις όπου κάτω από το φως του φεγγαριού σμίγουν η «αμαρτία» με την «αγιοσύνη», οπτασίες που χάθηκαν μες στο μεγάλο κόσμο τον αδιάφορο, ταπεινές Παναγιές της σιωπής και της υπομονής με τις μεγάλες καρδιές γεμάτες συγχώρεση και συμπόνια για τους «φονιάδες» των μακρινών φεγγαριών και των ονείρων που χάθηκαν.

Ο Νίκος Γκάτσος «έφυγε» πλήρης ημερών στις 12 Μάη 1992 και ετάφη στην Αρκαδική γη.