Ο έλεγχος των δικτύων Μεταφοράς και Διανομής ηλεκτρισμού και φυσικού αερίου από το μεγάλο ενεργειακό κεφάλαιο είναι ένα από τα ζητούμενα της πολιτικής της ΕΕ, που ένθερμα υλοποιεί και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ. Το ίδιο επιθυμούν και οι επιχειρηματίες, ωστόσο εκεί αλλάζουν λίγο τα πράγματα, καθώς τον πρώτο λόγο έχουν οι μεταξύ τους αντιθέσεις και ο φόβος ότι το «μεγάλο ψάρι» θα «φάει το μικρό».

Για παράδειγμα, χτες στη Γενική Συνέλευση του Ομίλου «ΜΥΤΙΛΗΝΑΙΟΣ», ο Ε. Μυτιληναίος υπαινίχθηκε ότι - υπό προϋποθέσεις - μπορεί να υπάρχει ενδιαφέρον από την πλευρά του Ομίλου για την ΔΕΠΑ, που βγαίνει στο «σφυρί». Την ίδια στιγμή, όμως, σημείωσε ότι γίνεται συζήτηση για το αν η πώληση θα περιλαμβάνει και τα δίκτυα φυσικού αερίου, ενδεχόμενο που τον βρίσκει αντίθετο, με το αιτιολογικό ότι «αν ένας μεγάλος παίκτης της αγοράς του φυσικού αεριού τα αποκτούσε, τότε η Ελλάδα θα μετατρεπόταν σε μια επέκταση του δικτύου της συγκεκριμένης εταιρείας».

Με απλά λόγια, αντί να καταπιεί μια πολυεθνική τα δίκτυα, δημιουργώντας προβλήματα στους ανταγωνιστές, καλύτερα να διασφαλιστεί η εκμετάλλευση των δικτύων από όλους τους παίκτες. Αυτές οι κινήσεις τακτικής αντανακλούν γενικότερες αντιπαραθέσεις που γεννιούνται από τη δημιουργία μιας αγοράς στην οποία επιτρέπεται να εμπλακούν και εταιρείες με τζίρους δεκάδων δισ. ευρώ. Και είναι δεδομένο ότι ο εκπρόσωπος κάποιας από αυτές θα μπορούσε να ισχυριστεί ότι δε «συμφέρει» η εξαγορά της ΔΕΠΑ χωρίς τα δίκτυα, ότι υπάρχουν «εγγυήσεις» για τη χρήση από όλους ή ότι στην κατοχή μιας εταιρείας θα μπορούσαν να αναπτυχθούν πολύ καλύτερα. Σε κάθε περίπτωση, όμως, όλη αυτή η υποδομή δε θα λειτουργήσει προς όφελος του λαού, όντας στα χέρια ενός, δύο ή περισσότερων πλουτοκρατών.