Επικίνδυνη ρευστότητα στα Βαλκάνια με ανταγωνισμούς ξεχασμένων εθνικισμών και ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις, που δημιουργούν μια εικόνα ανάλογη μ' αυτήν των αρχών του αιώνα, παραμονές του Πρώτου Παγκόσμιου Πολέμου, και η ελληνική κυβέρνηση, μέσα σε αυτό το σκηνικό, ακροβατεί, ασκώντας πολιτική στα πλαίσια των επιδιώξεων των ΗΠΑ και της ΕΕ, η οποία μόνο τα ελληνικά συμφέροντα δεν εξυπηρετεί (σελίδα 5)

Απολογισμός της πορείας των κομμάτων μέσα στο 2000, που καταγράφει το ρόλο τους, τις διεργασίες στο εσωτερικό τους, την επιβεβαίωση της συνέχισης της ίδιας πολιτικής, αλλά και την αναζήτηση τρόπων απρόσκοπτης λειτουργίας του πολιτικού συστήματος, μέσω αναμόρφωσης του πολιτικού σκηνικού, και την ανακοίνωση ίδρυσης κόμματος από τον Δ. Αβραμόπουλο, που ακόμη δεν το είδαμε (σελίδες 10 - 12)

Εντελώς παραμορφωμένη η απεικόνιση της καθημερινής ζωής, από τη μικρή οθόνη, που για κανόνες της είχε: Την υποκατάσταση της πολιτικής από τη σκανδαλοθηρία και της ενημέρωσης από τον εφήμερο και ανούσιο εντυπωσιασμό. Την εκμετάλλευση του ανθρώπινου πόνου και τον ευτελισμό των αξιών στο όνομα της θεαματικότητας. Και «παρασκήνιο» ενός αμείλικτου πολέμου των μεγαλο-ιδιοκτητών για το ποιος θα κυριαρχήσει στη νέα ψηφιακή εποχή (σελίδες 18 - 19)

Εχουν περάσει τρία χρόνια και παραπάνω από την ψήφιση του νόμου για την κύρια ασφάλιση των αγροτών και η αγρότισσα κινδυνεύει να χάσει την αυτόνομη ασφάλιση - ιατροφαρμακευτική περίθαλψη και σύνταξη - που είχε αποκτήσει από το 1982 και την προσωπική αγροτική της σύνταξη (σελίδες 20 - 21)

Εναρξη το 2000, με την ανακοίνωση ενός πορίσματος για την εφαρμογή της μεταρρύθμισης (του περιβόητου πορίσματος της Επιτροπής Καζάζη) για την Παιδεία και κλείσιμο του χρόνου με ένα υπό ψήφιση νομοσχέδιο για τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, χωρίς να θίγεται η ταξική ουσία της αντιεκπαιδευτικής μεταρρύθμισης, ενώ το ίδιο διάστημα συνεχίστηκαν οι αντιδράσεις του κινήματος (σελίδα 24)

Κουκλοθέατρο στον αγώνα της Αντίστασης, άμεσα ταυτισμένο με τον Ν. Ακίλογλου, που, με τον κουκλοθίασό του ενταγμένο στο κομμάτι «ψυχαγωγία» της ΕΠΟΝ, πήγαινε, πολλές φορές περπατώντας, σε χωριά της Ελεύθερης Ελλάδας για να παρουσιάσει μια τέχνη, μαζί και παιχνίδι, σε παιδιά και σε αντάρτες (σελίδα 25)