Τη μορφή ντοκιμαντέρ ήθελε να δώσει ο Τζαφάρ Παναχί στην ταινία του, γι' αυτό με την κάμερα στο χέρι κινηματογράφησε την καταδίωξη των ηρωίδων του, σχεδόν σαν ανταπόκριση από το μέτωπο, σαν πολεμικό ρεπορτάζ. Σκιαγραφεί τα πορτρέτα των γυναικών, πλησιάζοντας τις ηρωίδες του στους δρόμους της πόλης, μαυροντυμένες, στην προσπάθειά τους να περπατήσουν, να αγοράσουν ένα εισιτήριο λεωφορείου ή να καπνίσουν ένα απαγορευμένο για τις γυναίκες τσιγάρο. Σχηματίζει τον κύκλο του, χαρίζοντάς μας μια δυνατή γυναικεία ταινία, απευθύνοντας ένα συγκινητικό «κατηγορώ» στην κοινωνία που γέννησε και τον ίδιο....

(Κινηματογράφοι: ΑΘΗΝΑ: ΑΤΤΙΚΟΝ, ΠΛΑΖΑ).