Ασυναγώνιστη στην ευρω-λαγνεία της αποδεικνύεται η ηγεσία του ΣΥΝ. Φαίνεται δε ότι όσο περισσότερο αποκαλύπτεται στα μάτια των λαών ο χαρακτήρας της ευρωενωσιακής λυκοσυμμαχίας, όσο περισσότερο καταρρακώνεται αυτή στις εργατικές και λαϊκές συνειδήσεις, τόσο μεγαλύτερη η ανάγκη που νιώθει ο ΣΥΝ να την υπερασπίσει.

Ας απολαύσουμε μια απόπειρα συνηγορίας υπέρ της ΕΕ. Το απόσπασμα είναι από δήλωση της Ρ. Δούρου, μέλους της ΠΓ του ΣΥΝ και υπεύθυνης για την ευρωπαϊκή πολιτική: «Πόσες χρεοκοπίες χωρών θα χρειαστούν ακόμη μέχρις ότου οι ευρω-ηγεσίες βγουν από τη νεοφιλελεύθερη τύφλωσή τους, απαλλαγούν από τη νομισματική ορθοδοξία και αντιμετωπίσουν τη ρίζα του προβλήματος, δηλαδή την κερδοσκοπία των αγορών, την ίδια τη λειτουργία του χρηματοπιστωτικού συστήματος; Ακριβώς επειδή αυτές οι ηγεσίες αποδεικνύονται κατώτερες των περιστάσεων και ανίκανες να εισακούσουν τις ανάγκες των πολιτών της Ευρώπης, η ευθύνη αλλαγής της ρότας πέφτει στους ώμους των κοινωνικών κινημάτων και πολιτικών σχηματισμών, όπως το Κόμμα Ευρωπαϊκής Αριστεράς, που επεξεργάζονται λύσεις αριστερές, στρατηγική και προτάσεις αποτελεσματικές. Λύσεις που θα ξαναδώσουν στο όραμα της Ευρώπης τη λάμψη που έχει ξεθωριάσει (...) καθιστώντας το ευρωπαϊκό μοντέλο πρότυπο κοινωνικής ευαισθησίας».

Μπορεί, βεβαίως, το ΚΕΑ και ο ΣΥΝ να μάχονται όσο θέλουν για να γιατρέψουν τη δήθεν τύφλωση των ευρωηγεσιών και να ξαναδώσουν στην ΕΕ τη χαμένη της αίγλη... Αλλά στην προσπάθειά τους αυτή, οι λαοί και τα κινήματά τους δε θα τους κάνουν παρέα. Γιατί όσο κι αν προσπαθούν οι ευρωλάγνοι αριστερούληδες να διαβρώσουν τις λαϊκές συνειδήσεις με επιζήμιες αυταπάτες, οι λαοί απ' την ίδια τους την πείρα συνειδητοποιούν τι είναι και για ποιον δουλεύει το ευρωενωσιακό οικοδόμημα, συνειδητοποιούν ότι ήταν, είναι και θα είναι αντίπαλός τους, ότι δεν εξανθρωπίζεται και δεν αλλάζει παρά μόνο για να γίνει πιο αντιλαϊκό, πιο αντιδραστικό.