Εγκύκλιο για τη «διαδικασία επιβολής ποινής αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος» εξέδωσε το υπουργείο Παιδείας, μετά από σχετικές παρατηρήσεις που έκανε ο Συνήγορος του Πολίτη. Ο Συνήγορος είχε πραγματοποιήσει έρευνα σε μια σειρά υποθέσεων που επιβλήθηκε η παραπάνω ποινή - κυρίως σε περιπτώσεις που σχετίζονται με την εμφάνιση (λ.χ. σκουλαρίκι), χρήση απρεπών εκφράσεων προς καθηγητές κ.ά. Η εγκύκλιος μεταξύ άλλων αναφέρει ότι οι σχολικές κυρώσεις «πρέπει να επιβάλλονται κλιμακωτά και ο σύλλογος διδασκόντων να εξετάζει την προσφορότητα της επιβαλλόμενης κύρωσης υπό το πρίσμα του συμφέροντος του μαθητή». Επισημαίνεται ότι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος είναι η τελευταία κατά σειρά κύρωση και πρέπει «να τηρείται ειδική και επαρκής αξιολόγηση ως προς την αναγκαιότητά της».

Τόσο το υπουργείο όσο και ο Συνήγορος του Πολίτη αφήνουν στην άκρη - όπως είναι αναμενόμενο - το χαρακτήρα του σημερινού σχολείου. Σε αυτό, η πειθαρχία έχει ταυτιστεί με την τιμωρία και η ποινή αλλαγής σχολικού περιβάλλοντος κάθε άλλο παρά διαπαιδαγωγική μπορεί να είναι. Η λειτουργία του σχολείου θα έπρεπε να στηρίζεται στη γνήσια, θετική και ενεργητική συμμετοχή της μαθητικής βούλησης. Το θέμα της μαθητικής συμπεριφοράς ξεκινά από την καλλιέργεια της συνειδητής πειθαρχίας, της αυτοπειθαρχίας. Ο μαθητής πρέπει να ξέρει για ποιο σκοπό κάνει το καθετί, ποιος είναι ο σκοπός του κάθε μαθήματος κλπ. Η λειτουργία Γενικής Συνέλευσης του σχολείου, με τη συμμετοχή όλων των συντελεστών του, μπορεί να καταπιαστεί με πολύ σοβαρά προβλήματα και σ' αυτές τις περιπτώσεις η συζήτηση, αλλά και οι ποινές μπορούν και πρέπει να έχουν έντονο διαπαιδαγωγικό χαρακτήρα.