Στη μονοκατοικία του Νταν και της Κρίστι έγινε διάρρηξη. Τα πάντα είναι άνω κάτω αλλά δε λείπει τίποτα παρά μόνο ένα κολιέ χωρίς αξία. Ο Νταν εγκαθιστά αμέσως σύστημα συναγερμού που συνίσταται σε 6 σταθερές κάμερες σε διαφορετικά σημεία του σπιτιού οι οποίες καταγράφουν όποια δραστηριότητα λάβει χώρα τη νύχτα, όταν η οικογένεια κοιμάται. Επειδή βέβαια τα πνεύματα και τα στοιχειά είναι αόρατα, η «τρομοκράτηση» των θεατών πραγματοποιείται κυρίως με υπόκωφους θορύβους συνοδευόμενους από το κλάμα του μωρού και το γάβγισμα του σκύλου. Οταν η τραγικά κουραστική αναμονή αγγίζει τα όριά της, τότε, ανοίγουν ξαφνικά ντουλάπια, πόρτες και συρτάρια και πιάτα και κατσαρόλες εκσφενδονίζονται εδώ και κει. Ενδιαφέρον χωρίς άλλο θα παρουσίαζε η μελέτη της ανατομίας του συγκεκριμένου αφηγηματικού μοντέλου που σε μεγάλο βαθμό φαίνεται να βασίζεται στο συνδυασμό της βουαγιερίστικης αίσθησης της σκοτεινής εικόνας στο μόνιτορ, την ηχητική επένδυση και την αναβράζουσα αναμονή που είναι ικανή να καθηλώσει όποιον αφεθεί να καθηλωθεί.

Παίζουν: Κέιτι Φέδερστοουν, Γκάμπριελ Τζόνσον, κ.ά.

Παραγωγή: ΗΠΑ (2010).