Από την εκδήλωση στο Συνδικάτο Οικοδόμων

«Αν η παγκοσμιοποίηση σημαίνει παγκόσμια δράση του κεφαλαίου, τότε γιατί να μη δράσουμε και εμείς παγκόσμια» τόνισε ο Αλ. Ζάρικοφ χαρακτηριστικά προς τους συνδικαλιστές που είχαν γεμίσει την αίθουσα του Συνδικάτου.

«Τα συνδικάτα σε όλο τον κόσμο, συνέχισε, έχουν διαπιστώσει ότι αυτή η κατάσταση έχει πάρει μορφή μιας "χάρτας απαιτήσεων" από την πλευρά των πολυεθνικών και των μεγάλων επιχειρήσεων σε όλο τον κόσμο», για να συμπληρώσει: «Στο Γενικό Συμβούλιο του ΟΗΕ διαπιστώθηκε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια η φτώχεια και η ανεργία έχουν αυξηθεί δραματικά. Επίσημες στατιστικές του ΟΗΕ αναφέρουν ότι ένας στους τρεις εργαζόμενους είναι άνεργος. Αυτή είναι η παγκοσμιοποίηση; Ακόμα ότι ένας στους δύο ανθρώπους ζει κάτω από το όριο της φτώχειας. Αυτό είναι παγκοσμιοποίηση; Ακόμα και κοινωνικά οι στατιστικές λένε ότι είμαστε πιο πίσω και από τη δεκαετία του '70. Αυτός είναι ο στόχος της παγκοσμιοποίησης;»

Αναφερόμενος συγκεκριμένα στο φιλελευθερισμό και τις ιδιωτικοποιήσεις, σημείωσε: «Υποστηρίζεται ότι το κράτος πρέπει να αποσυρθεί από την οικονομία, να ρευστοποιήσει το δημόσιο τομέα και να εγκαταλείψει ζωτικής σημασίας δημόσιες επιχειρήσεις. Υποστηρίζεται ότι το παγκόσμιο οργανωμένο ιδιωτικό κεφάλαιο θα εισρεύσει για να αναλάβει όλους τους τομείς της οικονομίας και να προσφέρει όλες τις υπηρεσίες. Αυτές οι πολιτικές στην ουσία επιβάλλονται στις κυβερνήσεις από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και άλλους οργανισμούς ως μέρος των όρων που θέτουν για διαρθρωτικές αλλαγές. Είναι σαφές ότι οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της παγκοσμιοποίησης δεν έχουν καμία σχέση με τη διεθνή οικονομική συνεργασία και την παγκόσμια αλληλεγγύη».

Μιλώντας στη συνέχεια για τα συνδικάτα παγκοσμίως και για το πώς πρέπει να αντιδράσουν, ο Αλ. Ζάρικοφ σημείωσε ότι «οι εργαζόμενοι, τα συνδικάτα και οι δημοκρατικές δυνάμεις στο σύνολό τους έθεσαν δυναμικά το ερώτημα: Για ποιον και με ποια σκοπιμότητα επιβάλλονται οι νεοφιλελεύθερες πολιτικές της παγκοσμιοποίησης. Αυτό μας έκανε να αποφασίσουμε ότι αν θέλουμε να βελτιωθεί η κατάσταση πρέπει να την πάρουμε στα χέρια μας. Τα σημερινά πλαίσια του συστήματος δε μας επιτρέπουν να αλλάξουμε τον κόσμο. Αν αυτό το σύστημα δε μας το επιτρέπει, τότε να το αλλάξουμε. Αυτό όμως πρέπει να γίνει με δράση και όχι με λόγια».

Σχετικά με το παγκόσμιο συνδικαλιστικό κίνημα επισήμανε ότι υπάρχουν τρεις διεθνείς οργανώσεις, κάποιες από αυτές όμως προσπαθούν να παλέψουν μέσα στα όρια που τους βάζει το κεφάλαιο και η παγκοσμιοποίηση. «Η αντίδραση των συνδικάτων πρέπει να είναι άμεση. Πρέπει να ενώσουν τις δυνάμεις τους όλοι οι εργαζόμενοι και τα κόμματα που στηρίζουν τα εργατικά συμφέροντα. Υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η κατάσταση προς το συμφέρον των εργαζομένων. Εγγύηση για την επιτυχία αυτή είναι μόνο η αποφασιστικότητα στον αγώνα».

Αναφερόμενος στη σημερινή κατάσταση της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, τόνισε ότι έχει αποφασιστεί να προχωρήσει μόνη της, καθώς οι υπόλοιπες διεθνείς συνδικαλιστικές οργανώσεις ζητούν από τα συνδικάτα να υποταχθούν στο μεγάλο κεφάλαιο. «Ως πότε θα το δεχόμαστε; Πόσο θα κάνουμε υπομονή όταν οι μισθοί μειώνονται και οι θέσεις εργασίας χάνονται; Οπως και το ΠΑΜΕ στην Ελλάδα μιλάει για μέτωπο εργαζομένων, έτσι και εμείς καλούμε σε παγκόσμιο μέτωπο ενάντια στην παγκοσμιοποίηση».

Οπως σημείωσε στη συνέχεια, η ΠΣΟ έχει αρχίσει να ανακτά τις δυνάμεις της και βγήκε πολύ πιο δυνατή από το 14ο Συνέδριο στο Νέο Δελχί, όπου εκπροσωπήθηκαν 400.000.000 εργαζόμενοι. Σήμερα έχει μέλη - συνδικάτα από 123 χώρες. «Ολοι μαζί πρέπει να αντιπαλέψουμε τη νεοφιλελεύθερη παγκοσμιοποίηση. Δε θέλουμε να αποφασίζουμε για σας, αλλά να συνεργαστούμε στην κατεύθυνση του αγώνα. Νομίζω ότι έφτασε αυτή η σημαντική ώρα». Μετά την ομιλία του Αλ. Ζάρικοφ, ακολούθησαν ερωτήσεις των συνδικαλιστών και πλούσια συζήτηση.