Σύμφωνα με το άρθρο, μπορεί να είναι μικρές οι αυξήσεις για τους εργαζόμενους (μηδενικές είναι, αν όχι μειωμένες, με βάση το μπαράζ αυξήσεων σε όλα τα είδη πλατιάς λαϊκής κατανάλωσης, στη φορολογία, για την Υγεία, τη μόρφωση, κλπ.), αλλά και οι εργοδότες έβαλαν νερό στο κρασί τους. «Απειθάρχησαν» στις προσταγές του μνημονίου που τους εξασφάλιζε πάγωμα μισθών και παρότι τα κέρδη τους δεν είναι στα επιθυμητά επίπεδα.

Συνεχίζει, ομολογουμένως προκλητικά το άρθρο, ότι παρόλο που οι εκατέρωθεν συμβιβασμοί είναι επίπονοι, βγαίνει και κάτι καλό από την υπόθεση αυτή. Εξασφαλίζεται η εργασιακή ειρήνη και επιβεβαιώνεται η εμπιστοσύνη μεταξύ των δύο πλευρών, πράγμα που θα προαγάγει τη συνεργασία τους προς όφελος και των ίδιων και της εθνικής οικονομίας.

Αναγνωρίζει, βέβαια, ο αρθρογράφος ότι παρόλο το «καλό κλίμα», υπάρχουν και κάποια «προβληματάκια»... Ας πούμε, τα τεράστια ποσοστά ανεργίας, που, σε συνδυασμό με το νόμο για τις εργασιακές σχέσεις και σε συνάρτηση με τη μείωση των αποζημιώσεων απόλυσης, θα μεγαλώσει ακόμη περισσότερο.

Αλλά, είπαμε, ...«εργασιακή ειρήνη και συνεργασία». Προτρέπει, λοιπόν, ο αρθρογράφος, στα πλαίσια αυτά, τους εργοδότες να επιδείξουν «ευαισθησία», περιορίζοντας τις απολύσεις, με τη στήριξη φυσικά της κυβέρνησης, η οποία θα πρέπει να φροντίσει για τη δανειακή υποστήριξη των επιχειρήσεων από τις τράπεζες, για ζεστό χρήμα, δηλαδή.

Οι επιχειρηματίες, βεβαίως, όχι μόνο από την ΕΓΣΣΕ, αλλά, συνολικότερα, με τα μέτρα που έχει πάρει η κυβέρνηση το προηγούμενο διάστημα και που θα πάρει και το επόμενο, βλέπουν με πλείστη ικανοποίηση να εξυπηρετούνται τα συμφέροντά τους. Μικρότεροι μισθοί, μικρότερες ή καθόλου ασφαλιστικές εισφορές (βλ. προγράμματα επιδότησης ασφαλιστικών εισφορών από τον ΟΑΕΔ), επιδοτήσεις για «πράσινη ανάπτυξη», αναπτυξιακές οάσεις σε Υγεία και Παιδεία, «συμβάσεις απόκτησης εργασιακής εμπειρίας» για νέους, παιδική εργασία φθηνή στα πλαίσια της κατάρτισης και μαθητείας, φοροαπαλλαγές, κλπ.

Γι' αυτούς, η ταξική ειρήνη και το πνεύμα συνεννόησης σημαίνει εργάτες πειθήνιοι, συμβιβασμένοι, υπάκουοι. Εργάτες που μέσα στο συνολικότερο κλίμα τρομοκρατίας, ανασφάλειας που έχουν δημιουργήσει τα ΜΜΕ, θα λένε και «ευχαριστώ» για τα ψίχουλα που θα παίρνουν, θα νιώθουν τυχεροί που δουλεύουν 2 ή 3 μέρες τη βδομάδα αντί να απολυθούν, που θα παρακαλάνε για μια δουλίτσα έστω και 3ωρη, που θα νιώθουν δική τους ευθύνη τα κέρδη του εργοδότη τους, κι ας μην έχουν κανένα όφελος από αυτά.

Καμία εργασιακή ειρήνη και διάθεση συνεννόησης με τους εκμεταλλευτές τους δεν πρέπει να δείξουν οι εργαζόμενοι.

Καμία ταξική ειρήνη και συνεργασία δεν μπορεί και δεν πρέπει να υπάρξει. Τα συμφέροντα των καπιταλιστών και των εργαζομένων είναι διαμετρικά αντίθετα. Το ομολόγησε άλλωστε και ο πρόεδρος του ΣΕΒ, Δ. Δασκαλόπουλος, στη συνάντηση που είχε με εκπροσώπους του ΠΑΜΕ στις 03/06/10: «Στον αγώνα για μεγάλες αλλαγές και ανατροπές είμαστε σε παράλληλους δρόμους. Εσείς θέλετε να ανατρέψετε τον καπιταλισμό, εμείς να τον εξυγιάνουμε. Μένει να δούμε ποιος από τους δύο μας θα φτάσει πρώτος στον στόχο του».