Ενημέρωση στον υπεύθυνο του Τμήματος Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού της ΚΕ του ΚΚΕ, Θοδωρή Λιάππη, για την κατάσταση που επικρατεί στον Πανελλήνιο, ο οποίος βρίσκεται ένα βήμα πριν τη διάλυση, ως αποτέλεσμα των χειρισμών του επιχειρηματία που διοικούσε μέχρι πρότινος τον σύλλογο, έκανε χτες αντιπροσωπεία των εργαζομένων. Ως γνωστόν, ο Μίνωας Κυριακού έχει εδώ και μήνες αποχωρήσει από τα κοινά του συλλόγου ενώ στις αρχές της βδομάδας παραιτήθηκε και όλο το ΔΣ. Την ίδια ώρα οι εργαζόμενοι παραμένουν απλήρωτοι από 2,5 μήνες και πάνω, περίπου 3.000 αθλητές βρίσκονται στον «αέρα», ενώ οι απλήρωτοι λογαριασμοί προς τις ΔΕΚΟ φθάνουν σε... δυσθεώρητα ύψη (1,8 εκατ. ευρώ τα χρέη μόνο για το νερό). Συνολικά τα χρέη ανέρχονται στα 7,5 εκατ. ευρώ, ενώ 8,5 εκατ. ευρώ φέρονται να είναι ταμειακή διευκόλυνση του προέδρου προς τον σύλλογο (που φυσικά δεν τα χαρίζει ο Κυριακού). Ακόμα και η λύση της διοίκησης Πρωτοδικείου που αποτελεί προσωρινά τη μόνη διέξοδο προκειμένου ο σύλλογος να μην παραδώσει τα κλειδιά φαντάζει δύσκολη εξαιτίας των πολλών χρεών.

Ο εκπρόσωπος των εργαζομένων, Δημήτρης Καμζελάς, τόνισε ότι προτεραιότητα αυτή τη στιγμή είναι να μείνει ανοικτός ο σύλλογος (μέσω της διοίκησης Πρωτοδικείου), να πάρουν τα δεδουλευμένα τους οι εργαζόμενοι αλλά και να μη χαθεί καμία θέση εργασίας. Παράλληλα, μίλησε για τις ενέργειες των εργαζομένων προς τις αρμόδιες αρχές για έλεγχο των βιβλίων του συλλόγου αφού, όπως αποκάλυψε, οι κρυφές αμοιβές των «golden boys» του συλλόγου όλα αυτά τα χρόνια, οι «μαύροι μισθοί» που δίνονταν και οι οικονομικές ατασθαλίες (π.χ. τιμολόγια των μίτινγκ «Τσικλητήρεια» που δεν κόβονταν όπως έπρεπε στο όνομα του συλλόγου) αλλά και η επαγγελματοποίηση ορισμένων τμημάτων (με το μπάσκετ να απορροφά τη μερίδα του λέοντος των χρημάτων αλλά την ΚΑΕ να μην πληρώνει ούτε το ενοίκιο στο σύλλογο) ήταν βασικές αιτίες που οδηγήθηκαν τα πράγματα εδώ.

Από την πλευρά του ο Θοδωρής Λιάππης, αφού μίλησε για τη συμπαράσταση και τη βοήθεια του Κόμματος στον αγώνα των εργαζομένων για δικαίωση στα αιτήματά τους, επισήμανε το γεγονός ότι οι ίδιοι οι εργαζόμενοι θα πρέπει να συσπειρωθούν στις γραμμές του ταξικού κινήματος και να ενισχύσουν τον αγώνα τους.