Η διάλυση αρχαίων προς χάριν μικρών και μεγάλων έργων οδοποιίας, κυρίως, έχει πάρει τέτοιες διαστάσεις, που στην προχτεσινή συνεδρίαση του Κεντρικού Αρχαιολογικού Συμβουλίου έγινε λόγος για «κοινωνικό αίτημα» για το τι συμβαίνει με τις σχετικές παρεμβάσεις της Αρχαιολογικής Υπηρεσίας.

Συγκεκριμένα σημειώθηκε ότι πρέπει να υπάρξει κατάλογος ευρημάτων «γιατί είναι αδύνατο να μελετούμε ότι βρίσκουμε» και παράλληλα, ό,τι καταστρέφεται να δημοσιεύεται. Αφορμή για την παραπάνω πρόταση - που υιοθετήθηκε σε επίπεδο γνωμοδότησης - ήταν το θέμα περί «αποδέσμευσης» (όπως βαφτίστηκε η διάλυση!) ανασκαμμένων χώρων για τη συνέχιση εργασιών του οδικού άξονα Κοζάνης - Πτολεμαΐδας - Παραβενορίτιδας, στο τμήμα Ποντοκώμης - Πτολεμαΐδας.

Η ανασκαφή σε εκείνο το σημείο έφερε στο φως πρωτοχριστιανικά λείψανα (3ος - 4ος αι. μ.Χ.), ανάμεσά τους ένα κτίσμα 5,5μ. επί 8μ., ένα τμήμα τοίχου, δύο τάφους χωρίς κτερίσματα και τοίχους αγροικίας. Η πρόταση για διάλυσή τους στηρίχτηκε στην αποσπασματικότητα και «κακή» κατάσταση των ευρημάτων και το ΚΑΣ γνωμοδότησε θετικά στο να συνεχιστεί το έργο.

Στη συνεδρίαση αποφασίστηκε να δοθεί «πράσινο φως» και στην επέκταση του αεροδρομίουΜυτιλήνης, το οποίο κηρύχτηκε αρχαιολογικός χώρος (1991), λόγω των πλούσιων ευρημάτων στην περιοχή- μεταξύ άλλων και ελληνιστικό νεκροταφείο, βυζαντινά και οθωμανικά μνημεία. Αν και η περιοχή της επέκτασης είναι μακριά από τα παραπάνω μνημεία, ωστόσο περιλαμβάνεται στον αρχαιολογικό χώρο. Ετσι, το ΚΑΣ γνωμοδότησε υπέρ της επέκτασης, με επίβλεψη αρχαιολόγων της αρμόδιας Εφορείας.

Ενδιαφέρον ήταν και το θέμα της μελέτης αποκατάστασης της κατοικίας του στρατηγού Πλαπούτα στο Παλούμπα Γορτυνίας. Η κατοικία, που είναι κηρυγμένο μνημείο και ανήκει στο δημόσιο μετά από δωρεά των ιδιοκτητών, αποτελείται από έναν πύργο με συνοδευτικά κτίρια. Παρά το δημόσιο χαρακτήρα του μνημείου, μέχρι τώρα δεν έγινε καμία μελέτη διατήρησής του, ούτε από το κράτος ούτε από το νεοσύστατο δήμο της περιοχής, με αποτέλεσμα να αντιμετωπίζει πολλά προβλήματα. «Ξαφνικά» ενδιαφέρθηκε η οικογένεια Αγγελοπούλου, την οποία πλησίασε ένας σύλλογος της περιοχής, με αίτημα να χρηματοδοτήσει μελέτη για το μνημείο, αίτημα που έγινε δεκτό. Η μελέτη που ήρθε προς έγκριση στο ΚΑΣ, ήταν, κατά γενική ομολογία, κακή, αφού πρότεινε τη χρήση ασύμβατων με το μνημείο υλικών και με προοπτική χρήσεων, όπως μουσείο και ξενώνας, που εμπεριέχουν τον κίνδυνο παραπέρα υποβάθμισής του. Το ΚΑΣ απέρριψε τη μελέτη και έθεσε τις γενικές κατευθύνσεις που πρέπει να ακολουθήσουν οι μελετητές. Αυτό που μένει όμως από την όλη ιστορία είναι πως το «δυσκίνητο» κράτος αφήνει ανοιχτό το πεδίο για δράση των ιδιωτών.