Στο πνεύμα της συνδιάσκεψης έχει δουλευτεί η πρόταση του ΠΑΜΕ προς τις Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ και των συλλόγων που θα πραγματοποιηθούν άμεσα. Στην πρόταση αυτή, αφού γίνεται αναφορά στις εξελίξεις μέχρι τώρα, φωτίζεται ο δρόμος της κλιμάκωσης της πάλης και καταγράφεται η πρόταση των ταξικών δυνάμεων γύρω από το ζήτημα που έχει σηκωθεί περί απεργίας στις εξετάσεις.

Σημειώνεται χαρακτηριστικά στην πρόταση του ΠΑΜΕ προς τις Γενικές Συνελεύσεις:

«Στις 15 Μάη κατατίθεται το νομοσχέδιο για το Ασφαλιστικό. Το γεγονός ότι συμπίπτει με τις εξετάσεις δε σημαίνει ότι δεν απεργούμε. Πάνω σε ένα συνεκτικό πλαίσιο πάλης, με κύριο αίτημα "Να αποσυρθούν τώρα τα αντιλαϊκά μέτρα", οργανώνουμε, κλιμακώνουμε την πάλη και μέσα στις εξετάσεις, με 24ωρες, 48ωρες απεργιακές κινητοποιήσεις, με συλλαλητήρια, με κινητοποιήσεις που θα έχουν διάρκεια, βάθος χρόνου και ταυτόχρονα χαρακτηριστικά συμμαχίας, κοινής δράσης με όλους τους εργαζόμενους, με όλους τους κλάδους.

Στις σημερινές συνθήκες και έτσι όπως εξελίσσεται η ταξική πάλη, είμαστε αντίθετοι σε μια μορφή απεργίας διαρκείας μέσα στις εξετάσεις από έναν κλάδο μόνο του. Μια τέτοια προοπτική, ειδικά αυτήν την περίοδο, με έντονα τα χαρακτηριστικά της συντεχνίας και του τυχοδιωκτισμού, θα είναι καταστροφική για τον κλάδο και το κίνημα των εκπαιδευτικών. Κανένας κλάδος δε θα σωθεί από μόνος του. Οταν όλος ο τόπος καίγεται, κανένας δε θα μπορέσει από μόνος του να σώσει το χωραφάκι του.

Οι συμβιβασμένες συνδικαλιστικές ηγεσίες ΟΛΜΕ - ΔΟΕ "παίζουν" με την απεργία διαρκείας μέσα στις εξετάσεις, μόνο και μόνο για να "ξεπλυθούν" στη συνείδηση των εκπαιδευτικών. Εχουν σκοπιμότητα. Δεν πιστεύουν σε μια τέτοια προοπτική. Και δεν πιστεύουν γιατί συμφωνούν με το σύνολο των αναδιαρθρώσεων στην Παιδεία, με την ουσία του πολυνομοσχέδιου για το "νέο σχολείο". Γι' αυτό και δεν κοντράρουν τις αναδιαρθρώσεις στο χώρο της εκπαίδευσης. Βλέπουν ασάφειες στα κυβερνητικά μέτρα, τα κρίνουν ως έκθεση ιδεών. Συνδιαλέγονται με το υπουργείο Παιδείας, ζητούν επιμέρους ρυθμίσεις, όπως την επιμήκυνση της μεταβατικής περιόδου στο σύστημα διορισμών, δηλαδή ΑΣΕΠ, παιδαγωγική επάρκεια, αυτοαξιολόγηση και αποσύνδεση του πτυχίου από το επάγγελμα.

ΟΛΜΕ - ΔΟΕ δεν μπορούν να ηγηθούν σε μια τέτοια αντιπαράθεση. Δεν είναι οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που μπορούν να τους εμπιστευθούν οι συνάδελφοι. Είναι "δούρειος ίππος" στο εκπαιδευτικό κίνημα, φορέας της αστικής ιδεολογίας και πολιτικής στο εργατικό κίνημα. Ας μην ξεχνάμε τη δημόσια δήλωση της Α. Διαμαντοπούλου "Ευχαριστώ τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ για τη συμβολή τους στη διαμόρφωση των θέσεων του υπουργείου Παιδείας. Δεν σας κρύβω ότι πολλές από τις θέσεις που τελικά διαμορφώσαμε τις πήρα από τη ΔΟΕ και την ΟΛΜΕ".

ΟΛΜΕ - ΔΟΕ δεν μπορούν να ηγηθούν σε μια τέτοια αντιπαράθεση γιατί όλο το προηγούμενο διάστημα όχι μόνο δεν προετοίμαζαν το έδαφος για την απόρριψη των αντιεκπαιδευτικών μέτρων στη συνείδηση των εκπαιδευτικών, της νεολαίας, των εργαζομένων, όχι μόνο δεν προετοίμαζαν το έδαφος της κλιμάκωσης, αλλά φρόντιζαν και για την αποκλιμάκωση της πάλης, κάνοντας ό,τι μπορούσαν για να μην έχει επιτυχία η 48ωρη απεργία στις 21-22 Απρίλη και ειδικά η απεργία στις 21 Απρίλη.

ΟΛΜΕ - ΔΟΕ έχουν σημαντική ευθύνη για τα χαμηλά ποσοστά στις κινητοποιήσεις, που κινήθηκαν στο 20-25%.

Σε κάθε περίπτωση δε δαιμονοποιούμε, ούτε θεοποιούμε τη μορφή πάλης μέσα στις εξετάσεις. Οι ίδιες οι εξελίξεις, η ίδια η συμμετοχή, οι αγωνιστικές διαθέσεις των εργαζομένων σε τελική ανάλυση κρίνουν και την επιλογή στις μορφές πάλης».