Δόθηκαν χτες στη δημοσιότητα οι θέσεις του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, σχετικά με την «Ανασυγκρότηση των Αγροτικών Συνεταιριστικών Οργανώσεων της Ελλάδας», στο πλαίσιο της λεγόμενης δημόσιας διαβούλευσης, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 3 του Μάη. Στην πραγματικότητα, πρόκειται για θέσεις διαμορφωμένες στο πλαίσιο του «δημόσιου διαλόγου για τη γεωργία», που είχε ξεκινήσει από τον περασμένο Γενάρη, όπου ανάμεσα σε άλλα ζητήματα είχε καταπιαστεί και με τα θέματα των συνεταιρισμών, με τη συμμετοχή τραπεζικών ιδρυμάτων, μεγαλοξενοδόχων και άλλων ... εταίρων της κυβέρνησης.

Στις προτάσεις του υπουργείου - το σύνολό τους μπορεί να δει κάποιος στην ιστοσελίδα www.opengov.gr/ypaat - επισημαίνεται πως «με τη σημερινή δομή και λειτουργία τους οι αγροτικές συνεταιριστικές οργανώσεις δεν μπορούν να αντιμετωπίσουν τις ολιγοπωλιακές και μονοπωλιακές πρακτικές που εφαρμόζονται στην ελληνική αλλά και διεθνή αγορά», ενώ ακόμη τονίζεται «η αντιμετώπιση ολιγοπωλιακών και μονοπωλιακών καταστάσεων, καθώς και των αθέμιτων πρακτικών στη διατροφική αλυσίδα και στη ζήτηση των αγροτικών εφοδίων στη χώρα μέσω της συσπείρωσης και της ισχυροποίησης της διαπραγματευτικής δύναμης των συνεταιριστικών οργανώσεων».

Ο παραπάνω «αντιμονοπωλιακός οίστρος» της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου δεν είναι τίποτε περισσότερο παρά το «τυρί στη φάκα» για τη μικρομεσαία αγροτιά, η οποία πράγματι στενάζει από τη δράση των μονοπωλίων του αγροτικού τομέα, τα οποία διογκώνονται ολοένα, επί κυβερνήσεων ΠΑΣΟΚ και ΝΔ, ελέω, φυσικά, της συνολικής ευρωενωσιακής πολιτικής και της «Στρατηγικής της Λισαβόνας» που πιστά ακολουθούν και εφαρμόζουν. Υπό αυτό το πρίσμα, πρέπει να εξεταστούν και οι «συνεταιρισμοί» που σκοπεύει να φτιάξει η κυβέρνηση, που σε συνδυασμό με το «Μητρώο Αγροτών», το οποίο ετοιμάζεται και άλλα επιμέρους «εργαλεία» που έχει στα σκαριά, το βέβαιο είναι ότι: Η «ανασυγκρότηση» των συνεταιρισμών σημαίνει την οριστική τους μετατροπή σε Ανώνυμες Εταιρείες μεγαλοαγροτών και άλλων «επιχειρηματιών» του αγροτοδιατροφικού τομέα, σε συνεταιρισμούς κεφαλαίων δηλαδή, που με πιο γοργούς ρυθμούς θα μπορούν να συγκεντρώνουν το αγροτικό κεφάλαιο και την παραγωγή.