Είναι κάτι διαφορετικό από το ταξικό μίσος αυτό που βγάζουν προς τα έξω οι αστοί. Είναι βαθιά γνώση. Ξέρουν από τι κινδυνεύουν. Ξέρουν πως έχουν χειραγωγήσει μαζικά τις συνειδήσεις, αλλά και ότι το ΚΚΕ είναι απέναντί τους έτσι που αρκεί μια σπίθα για να γίνουν μπουρλότο όλα.

Ξέρουν τι φοβούνται. Κι εδώ που έχουν φτάσει τα πράγματα το λένε ωμά: «Αλίμονο αν γίνει σημείο αναφοράς το ΚΚΕ»!

Ο άλλος το λέει πιο κομψά. Τώρα, λέει του Παπανδρέου, τώρα, στη βράση κολλάει το σίδερο, τώρα πάρε τα μέτρα. Πριν, λέει, ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ συγγενέψει με τις απόψεις της αριστεράς. Κι όταν ο Παπαχελάς μιλά για «αριστερά» εννοεί το ΚΚΕ. Τους ψευδεπίγραφους τους έχουν πλάι τους, με το ΚΚΕ έχουν πρόβλημα και έχουν λόγο να έχουν πρόβλημα. Μόνο το ΚΚΕ λέει στον εργάτη να μην έχει καμιά αγωνία για τη σωτηρία του καπιταλισμού, αντίθετα να κάνει τα πάντα για να βουλιάξουν και οι καπιταλιστές και το σύστημά τους.

Λοιπόν, κάθε αγωνία των αστών πρέπει να γίνει διαρκής εφιάλτης.

Για όποιον δεν φτύνει τον εαυτό του στον καθρέπτη δεν υπάρχει πλέον στιγμή ησυχίας. Από ώρα σε ώρα μπαίνουν οι υπογραφές για τις μεγαλύτερες ανατροπές που γνώρισε η εργατική τάξη στον καπιταλισμό ως προς ό,τι κατέκτησε με πολύ αίμα.

Ε, λοιπόν, τώρα πρέπει να νιώσουν οι καπιταλιστές την ανάσα του εργατικού κινήματος στο σβέρκο τους.

Κανένας δε δικαιούται πλέον να περιμένει στον καναπέ να του ανακοινώσουν τη θανατική καταδίκη του.

Κάθε ένας που σέβεται τον εαυτό του μπορεί και πρέπει να αναδειχτεί σε μαχητή πρώτης γραμμής.

Η γραμμή άμυνας έχει ήδη χαραχτεί.

Το κύριο; Εχει προβληθεί και η γραμμή της αντεπίθεσης.

Το καλύτερο; Εχει δειχτεί και ο στόχος. Αντί για αμυνόμενοι, στην αντεπίθεση και την επίθεση.

Οι καπιταλιστές δεν πρέπει να σηκώσουν κεφάλι. Το θράσος της κυβέρνησής τους μπορεί και πρέπει να γίνει ένα βρακί ντίγκα στο κάτουρο.

Ναι, η εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα μπορούν να κάνουν τη διαφορά. Μπορούν ξανά να αποδείξουν ότι δεν θα αφήσουν να τους οδηγήσουν στη σφαγή. Η μάχη που είναι μπροστά είναι Η ΜΑΧΗ. Είναι εφ' όλης της ύλης. Αύριο θα είναι πολύ αργά.

Κοίτα προσεχτικά πως η μία μετά την άλλη οι εφεδρίες του συστήματος πέφτουν στη μάχη. Ως και τον Μπίσκι έφεραν για να δηλώσει τη χαρά του για τις θέσεις του Παναγόπουλου.

Κράτα από τα εξάστηλα το «προαποφασισμένα». Και θυμήσου: Ξανά και ξανά έχουν εξαγγείλει όσα σήμερα ήδη νομοθετούν. Δεν περίμεναν την κρίση για να αξιώσουν κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων. Δεν υπήρχε κρίση όταν προωθούσαν εργασιακές σχέσεις λάστιχο. Δεν κινδύνευε η χώρα όταν καταργούσαν ασφαλιστικά δικαιώματα. Καιρό πριν η αστική τάξη έχει χαράξει τους στρατηγικούς στόχους της.

Καμιά αναμονή. Κερδίζουν όσο εσύ περιμένεις να δεις τι θα γίνει. Οταν τους δίνεις δάχτυλο θα χάσεις και το χέρι. Αυτοί πρέπει να ηττηθούν. Πάλεψέ το. Οι κομμουνιστές είναι ήδη στη πρώτη γραμμή.