• Οι πρόσφυγες από το Αφγανιστάν το 2001, δηλαδή μόλις ξεκίνησαν οι βομβαρδισμοί των αμερικανονατοϊκών δυνάμεων, ήταν 2.358, το 2008 ήταν 25.577
• Το 2001 οι πρόσφυγες από το Ιράκ ήταν 8.379, το 2008 ήταν 15.940
• Από την Παλαιστίνη το 2001 δεν υπήρχε πρόσφυγας, το 2008 ήταν 4.593
• Η καταλήστευση των πλουτοπαραγωγικών πηγών που υφίστανται μια σειρά χώρες στη βόρεια και νότια Αφρική
• Η δράση των πολυεθνικών μονοπωλίων για τη νομή του ενεργειακού και ορυκτού πλούτου στη Νιγηρία, στη Σιέρα Λεόνε και αλλού.

Η τραγική αυτή κατάσταση που έχουν περιέλθει οι λαοί είναι γέννημα θρέμμα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας του ιμπεριαλισμού. Θέση που βρίσκεται σε ευθεία αντιπαράθεση με αυτό που υποστηρίζεται από οπορτουνιστικές ρεφορμιστικές δυνάμεις, ότι μια δικαιότερη διαχείριση του καπιταλισμού, ένας ανταγωνισμός με κανόνες, μπορεί να σταματήσει την ακόρεστη δίψα για κέρδη των μονοπωλίων.

Το μεγάλο κεφάλαιο ακόμα και σε περιόδους οικονομικής ανάπτυξης δε διστάζει μπροστά στην επιδίωξη για περισσότερα κέρδη να κατατμήσει χώρες ολόκληρες, να σφαγιάσει γυναίκες, παιδιά, να δηλητηριάζει το περιβάλλον. Τώρα, που διατρέχει περίοδο κρίσης γίνεται πιο επιθετικό, πιο βάρβαρο. Οποιος κατά συνέπεια σπέρνει αυταπάτες για έναν καπιταλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο, ενεργεί επί της ουσίας σαν κυματοθραύστης ριζοσπαστικών για την εργατική τάξη εξελίξεων.

Η εκδήλωση ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων για την αρπαγή του πλούτου και το μοίρασμα των αγορών, φανερώνουν το αποκρουστικό πρόσωπο του ιμπεριαλισμού. Στο σύνολο των περιπτώσεων, η πολιτική αυτή εκφράζεται με την υποδαύλιση εμφυλίων πολέμων που προσλαμβάνουν δραματικές διαστάσεις. Οι εν λόγω διενέξεις στοχεύουν στο «διαίρει και βασίλευε», αλλά και πολλές φορές υποκρύπτουν τον πόλεμο μεταξύ των πολυεθνικών για τον έλεγχο των δρόμων του πετρελαίου, του φυσικού αερίου και της εγκατάστασης στρατιωτικών βάσεων γεωστρατηγικής σημασίας για τον ιμπεριαλισμό. Το τίμημα αυτής της τάξης πραγμάτων το πληρώνουν οι λαοί με φτώχεια, πείνα, δίψα, εξαθλίωση, με τον ξεριζωμό τους από τις εστίες τους και την αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης σε άλλη χώρα.

Οι στυγνές φασιστικές δικτατορίες ανά τον κόσμο ωθούν ένα μεγάλο κομμάτι των λαών που βασανίζονται από αυτές, κυρίως το πιο αγωνιστικό και πολιτικοποιημένο, στην αίτηση πολιτικού ασύλου για να γλιτώσουν από το λεπίδι τους. Σε αυτό το ζήτημα οι κυβερνήσεις τόσο του ΠΑΣΟΚ όσο και της ΝΔ αποκάλυψαν για άλλη μια φορά τον αντιλαϊκό χαρακτήρα τους, αφού στις 30.000 αιτήσεις πολιτικού ασύλου εγκρίθηκαν μόλις 14!

Η μετανάστευση προέρχεται και από χώρες πρώην σοσιαλιστικές. Το ΚΚΕ υποστηρίζει ακλόνητα ότι σε αυτές τις χώρες υπήρχε σοσιαλισμός και παρά τις όποιες αδυναμίες και προβλήματα εξασφάλισε σε όλο το λαό κατακτήσεις όπως 8ωρο, δημόσια - δωρεάν Ασφάλιση, Υγεία, Παιδεία, πολιτιστικά αγαθά, δωρεάν στέγη, θέρμανση. Αγαθά και κατακτήσεις που ακόμα και στον αναπτυγμένο καπιταλισμό αποτελούν όνειρο θερινής νυκτός για την πλειοψηφία της εργατικής τάξης.

ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ και ΛΑ.Ο.Σ οφείλουν να δώσουν μια απάντηση για τα κύματα μεταναστών από εκεί. Γιατί δεν μπόρεσε να τους κρατήσει στις χώρες τους ο καπιταλιστικός παράδεισος τον οποίο τους τάζανε, αλλά και να απολογηθούν για τη στάση τους την περίοδο των ανατροπών του σοσιαλισμού '89-'91, αφού επικρότησαν και θριαμβολογούσαν για τις αρνητικές εξελίξεις στην πρώην Σοβιετική Ενωση και τις άλλες χώρες της κεντρικής και ανατολικής Ευρώπης.

Το συμπέρασμα, που αβίαστα εξάγεται όταν το ζήτημα της μετανάστευσης τίθεται σε αυτή τη βάση, είναι το εξής: Οσο ο ιμπεριαλισμός λεηλατεί και ισοπεδώνει τους λαούς και τα δικαιώματά τους, καταληστεύει το μόχθο και τον ιδρώτα τους, ο ξεριζωμός, η προσφυγιά, η οικονομική μετανάστευση, οι καραβιές των εξαθλιωμένων θα αυξάνονται ιλιγγιωδώς.

Οι εικόνες στοιβαγμένων μεταναστών σε άθλιες συνθήκες που είδαμε το προηγούμενο διάστημα, στον Αγ. Παντελεήμονα, στο πρώην Εφετείο Αθηνών, θα αυξάνουν το μερίδιό τους στην κρατούσα κοινωνική πραγματικότητα. Το δουλεμπόριο βασανισμένων ανθρώπων, η σκληρή υπερεκμετάλλευση ξένων εργατών στα χωράφια, στα εργοστάσια, στις οικοδομές, θα εντείνεται. Τα προβλήματα του κέντρου της Αθήνας και της Πάτρας πέραν ότι χρησιμοποιούνται σαν πρόσχημα για γενικευμένες διώξεις μεταναστών, στοχεύουν στην εξυπηρέτηση επιχειρηματικών συμφερόντων σε περιοχές «φιλέτα». Οι παραπέρα διώξεις θα οδηγήσουν σε γιγάντωση παράνομων κυκλωμάτων που τους εκμεταλλεύονται. Παραμονεύουν τα ίδια συμφέροντα που έδρασαν και δρουν για αγορά γης έναντι «πινακίου φακής», στο Γκάζι, στο Βοτανικό, στου Ψυρρή.

Οι συνέπειες της οικονομικής κρίσης προκαλούν έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια. Τα μέτρα, που αποφασίστηκαν στη Σύνοδο που πραγματοποιήθηκε στο Λουξεμβούργο, σηματοδοτούν μια νέα επέλαση στα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα. Επέκταση της μερικής απασχόλησης, της διευθέτησης του χρόνου εργασίας, για πρώτη φορά μίλησαν για καταβολή εισφορών από πλευρά των συνταξιούχων, κατάργηση των εργοδοτικών εισφορών, αύξηση των ορίων συνταξιοδότησης, ανάθεση των υπηρεσιών υγείας στις Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις και την Τοπική Αυτοδιοίκηση, τουτέστιν πλήρη εμπορευματοποίηση. Είναι αναγκαία η συνειδητοποίηση της επιδίωξης της πλουτοκρατίας για τη μονιμότητα αυτών των μέτρων και μετά το ξεπέρασμα της κρίσης.

Στόχος του μεγάλου κεφαλαίου είναι να στραφεί η λαϊκή οργή και αγανάκτηση εναντίον των οικονομικών μεταναστών προκειμένου να αποκρυφτεί η γενεσιουργός αιτία των προβλημάτων της εργατικής και λαϊκής οικογένειας, που δεν είναι άλλη από τον πυρήνα της εφαρμοζόμενης αντεργατικής και αντιλαϊκής πολιτικής, το ίδιο το καπιταλιστικό σύστημα.

Το ΚΚΕ αντιμετωπίζει την εργατική τάξη ενιαία και χωρίς διαχωρισμούς. Το μεταναστευτικό ζήτημα είναι ταξική υπόθεση με την έννοια της πάγιας άντλησης δυνάμεων για την ισχυροποίηση του ταξικού εργατικού κινήματος σαν τη μόνη ρεαλιστική απάντηση στην επίθεση του μαζικού κινήματος, στην εργατική τάξη.

Το ΚΚΕ από τη φύση του είναι κόμμα προλεταριακά διεθνιστικό ως αποτέλεσμα της μαρξιστικής - λενινιστικής του καθαρότητας. Από την πρώτη στιγμή αγκάλιασε τα πρώτα κύματα των μεταναστών που κατέφθασαν στη χώρα, πάλεψε σθεναρά και κόντρα στις δυσκολίες, ειδικά των πρώτων χρόνων, πιστό όπως πάντα στη γραμμή της ταξικής συσπείρωσης σε αντιμονοπωλιακή - αντι-ιμπεριαλιστική κατεύθυνση, με στόχο πάντα την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη.

Τα κόμματα της πλουτοκρατίας, ευθυγραμμισμένα απόλυτα με τον έναν ή τον άλλον τρόπο με τις στρατηγικές, τις επιδιώξεις της ΕΕ, διατυπώνουν συγκεκριμένες θέσεις γύρω από το ζήτημα της μετανάστευσης.

Η ΝΔ με την πολιτική της και επικείμενα νομοσχέδια επιχειρεί να ισχυροποιήσει το καθεστώς ομηρίας και φόβου των μεταναστών. Ανοίγει στρατόπεδα συγκέντρωσης, εξισώνει το αδίκημα της δουλεμπορίας με τη μετανάστευση, δυσκολεύει την εξασφάλιση των αδειών παραμονής, χορήγησης ιθαγένειας μέσω της αύξησης των προϋποθέσεων για την απόκτησή της. Ισχυρίζεται ότι θα απελαύνονται όσοι μετανάστες θα χρεώνονται με κατηγορίες που επισύρουν ποινή φυλάκισης άνω των 3 μηνών χωρίς να υπάρξει καταδικαστική απόφαση κ.ά. Εξαπολύει μαζικές διώξεις εναντίον των μεταναστών, τους ενοχοποιεί για την κοινωνική εγκληματικότητα. Σε μια προσπάθεια καλλιέργειας κλίματος τρόμο-υστερίας ο Μεϊμαράκης έκανε λόγο για τον «τρομοκρατικό κίνδυνο», που ελλοχεύει από την έλευση μεταναστών, επιχειρώντας να κατασκευάσει άλλοθι για την παραπέρα περιστολή των λαϊκών ελευθεριών, την ενίσχυση των μηχανισμών παρακολούθησης.

Το ΠΑΣΟΚ με την αρχή της «μηδενικής ανοχής» απέναντι στους μετανάστες κατηγορεί την κυβέρνηση ότι έχει μετατρέψει τη χώρα σε ξέφραγο αμπέλι, πιέζοντάς την επί της ουσίας να λάβει σκληρότερα μέτρα καταστολής εναντίον του λαϊκού κινήματος, συμφωνεί με τις στοχεύσεις της κυβερνητικής πολιτικής, υποστηρίζει ανοικτά την εγκληματική και αδιέξοδη πολιτική της επανεισδοχής των μεταναστών στις χώρες προέλευσής τους. Στις δημοσιευμένες θέσεις του για τους μετανάστες διατείνεται ότι πιστεύει στη συμβολή των μεταναστών στην οικονομία της χώρας. Σε απλή μετάφραση αυτό σημαίνει ότι θέλει να τους μετατρέψει σε βορά για τα αρπακτικά του κεφαλαίου. Σαν γνήσιο κόμμα της πλουτοκρατίας πιέζει την κυβέρνηση της ΝΔ να επισπεύσει τα αντεργατικά μέτρα κατηγορώντας την για ανικανότητα, ταυτόχρονα λαδώνει τις μηχανές του για να εξαπολύσει σαν κυβέρνηση επίθεση ενάντια στα λαϊκά δικαιώματα.

Κατά συνέπεια, στον άξονα της πολιτικής της ΕΕ και οι ελληνικές κυβερνήσεις ΝΔ - ΠΑΣΟΚ ακολούθησαν και ακολουθούν διπρόσωπη τακτική, ανάλογα με τη συγκυρία, απέναντι στο μεταναστευτικό ρεύμα. Από τη μια μεριά προσέλκυσαν διάφορους μετανάστες για να ικανοποιηθεί η αντικειμενική επιδίωξη του μεγάλου κεφαλαίου που είναι η πτώση τιμής της εργατικής δύναμης. Από την άλλη ανάλογα με την πρόοδο της ανεργίας σε διάφορες χώρες θέτουν εμπόδια στην έλευση των μεταναστών, τους αφήνουν στο έλεος των δουλεμπόρων, των κυκλωμάτων του εγκλήματος και της διαφθοράς.

Ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ, παρά την όποια αντιρατσιστική του ρητορική, ως κόμμα σταθερά προσανατολισμένο στις κατευθύνσεις της ΕΕ, αφενός καλλιεργεί αυταπάτες για το ρόλο της, αφετέρου προτείνει την ενσωμάτωσή τους στις αξίες και τα οράματά της. Σπέρνει σύγχυση για τις συνειδητές πολιτικές και ταξικές επιλογές της κυβέρνησης λέγοντας ότι είναι προσαρμογή στις ξενοφοβικές κραυγές του ΛΑ.Ο.Σ.

Ο ίδιος ο ΛΑ.Ο.Σ., παρά τους όποιους ισχυρισμούς των υπόλοιπων αστικών κομμάτων περί ακραίου κόμματος, ουσιαστικά με τις θέσεις και τη στάση του λειτουργεί ενισχυτικά στις κεντρικές επιδιώξεις του μεγάλου κεφαλαίου, με την καλλιέργεια της διχόνοιας μεταξύ των εργαζομένων. Συμβάλλει με όλες του τις δυνάμεις για την εμπέδωση κλίματος αποδοχής της έντασης των μέτρων καταστολής, καλύπτει πολιτικά κάθε είδους φασιστοειδή και κυρίως ενεργεί σαν καλοπληρωμένος πλασιέ της κυβερνητικής πολιτικής.

Είναι ψέμα ότι οι μετανάστες κοστίζουν. Αντίθετα, χρησιμοποιούνται ως μέσο για να γίνει φθηνή η ημεδαπή εργατική δύναμη. Η ΕΕ είναι αποκαλυπτική, αφού εκτιμούν ότι χρειάζονται 20 εκατομμύρια μετανάστες για να ικανοποιηθούν οι στόχοι της ανταγωνιστικότητας, δηλαδή η κερδοφορία του κεφαλαίου.

Η ΕΕ, ο πολιτικοοικονομικός σχηματισμός των μονοπωλίων, δημιουργεί μηχανισμούς επιτήρησης των συνόρων της, τη γνωστή FRΟΝΤΕΧ, προκείμενου να φιλτράρει και να χρησιμοποιήσει τις εξαθλιωμένες μάζες που έχει δημιουργήσει, με τη συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές επιδρομές, σαν φθηνή εργατική δύναμη. Στο όνομα της αντιμετώπισης προβλημάτων που αφορούν στο ζήτημα της μετανάστευσης και που οι ίδιοι δημιούργησαν εφαρμόζονται σκληρά κατασταλτικά μέτρα (βίαιες προσαγωγές, δημόσιοι εξευτελισμοί, ξυλοδαρμοί κλπ.). Τα μέτρα αυτά δε θίγουν μόνο την αξιοπρέπεια και τα δημοκρατικά δικαιώματα των μεταναστών, αλλά στρέφονται συνολικά εναντίον του εργατικού λαϊκού κινήματος.

Σε σχέση με την πολιτική της επανεισδοχής, όπου ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ. συμφωνούν και προωθούν, αξίζει να σημειώσουμε το εξής: Στις ΗΠΑ έχει υψωθεί ένα τείχος 1.100 χλμ. στα σύνορα με το Μεξικό. Κι ενώ τα μέτρα φρούρησης και συνολικά η ποινική νομοθεσία είναι ασύλληπτα σκληρή εναντίον της μετανάστευσης - από εν ψυχρώ εκτέλεση μέχρι απευθείας απέλαση - κι όμως η μετανάστευση είναι αθρόα, γιατί στο Μεξικό ο λαός υποφέρει από την πείνα, την ανέχεια...

Σαν καλοκουρδισμένη μηχανή ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΛΑ.Ο.Σ., βασισμένοι και σε υπαρκτά προβλήματα που οι ίδιοι δημιούργησαν, συμφορημένες περιοχές, έλλειψη χώρων υποδοχής, προσπαθούν να στρέψουν τη λαϊκή αγανάκτηση σε αθώους και βασανισμένους ανθρώπους από χώρες λεηλατημένες από τον ιμπεριαλισμό.

Από την άλλη, ο ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ μαζί με το ΠΑΣΟΚ χρησιμοποιούν το ΛΑ.Ο.Σ. σαν ακροδεξιό μπαμπούλα για να πιέσει προκειμένου να συμπορευτούν όλοι με ένα κεντροαριστερό σχήμα με βάση τη σοσιαλδημοκρατία. Εν ολίγοις, ενσωμάτωση και συμβιβασμός στη στρατηγική της πλουτοκρατίας με το πρόσχημα της απόκρουσης της ανόδου της ακροδεξιάς. Με λίγα λόγια προσπάθεια στησίματος πλαστού διλήμματος τύπου Γαλλίας, «στηρίξτε τον ΣΙΡΑΚ γιατί θα έρθει ο φασίστας ο ΛΕΠΕΝ». Η άλλη όψη του ίδιου νομίσματος και εδώ τα κόμματα του ευρωμονόδρομου λειτουργούν σαν συγκοινωνούντα δοχεία.

Στον αντίποδα αυτών των πολιτικών υπάρχει το ΚΚΕ. Κατευθυντήρια θέση του ΚΚΕ είναι ότι η εργατική τάξη της χώρας μας, συνολικά οι εργαζόμενοι που υποφέρουν, έχουν κοινό αντίπαλο με τους εργάτες, που αδυνατώντας να ζήσουν στη χώρα τους αναζητούν μια καλύτερη τύχη αλλού, φαινόμενο συνυφασμένο με τον ιμπεριαλισμό.

Γνωρίζουν πολύ καλά, το κεφάλαιο και οι πολιτικοί του εκφραστές, ότι η ογκούμενη λαϊκή δυσαρέσκεια θα φέρει αγώνες, συγκρούσεις, που τις τρέμουν γιατί η ριζοσπαστικοποίησή τους μπορεί να φέρει εξελίξεις που απειλούν την εξουσία των μονοπωλίων, που συσπειρώνουν σε αντιμονοπωλιακή, αντιιμπεριαλιστική κατεύθυνση, με στόχο πάντα την κατάκτηση της εξουσίας από την εργατική τάξη.

Εκμεταλλεύονται το ρατσιστικό και ξενοφοβικό κλίμα που χρόνια τώρα καλλιεργείται για να θωρακίσουν την εξουσία των μονοπωλίων. Κατά συνέπεια όταν η δυσαρέσκεια στρέφεται εναντίον των μεταναστών καναλιζάρεται σε ακίνδυνη κατεύθυνση για το σύστημα, επικίνδυνη όμως για τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.

Απαιτείται η εργατική τάξη, το λαϊκό κίνημα γενικότερα να αποδοκιμάσει τα αντιμεταναστευτικά μέτρα. Επιβάλλεται να συνειδητοποιηθεί από την εργατική τάξη ότι ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα μπορεί να οικοδομηθεί μόνο με μαζική ένταξη των οικονομικών μεταναστών στα ταξικά συνδικάτα με παράλληλη δραστηριοποίησή τους μέσα σε αυτά. Οι χώροι, οι εργασιακοί όπου κυριαρχεί το βάρβαρο εργασιακό καθεστώς σε βάρος των μεταναστών είναι χιλιάδες, κλωστοϋφαντουργία, οικοδομή, εμπόριο κλπ. Το καθεστώς ομηρίας το οποίο επικρατεί για τους μετανάστες σε σχέση με τη νομιμότητά τους αποτελεί ένα τεράστιο εμπόδιο, έτσι ώστε οι άνθρωποι αυτοί να αγωνιστούν και να διεκδικήσουν από κοινού με τους Ελληνες συνάδελφους τους δικαιώματα που να ανταποκρίνονται στο ύψος των σημερινών αναγκών.

Ωστόσο, χρειάζεται προσπάθεια να κατανοήσουν και οι ίδιοι οι μετανάστες, ιδιαίτερα εκείνοι που έχουν άδεια παραμονής, ότι πρέπει να κάνουν και οι ίδιοι προσπάθεια ώστε να μην πέφτουν θύματα στυγνής εκμετάλλευσης από τους ομοεθνείς εργοδότες τους, αλλά και από κυκλώματα εγκλήματος και από ξένες ή εγχώριες μυστικές υπηρεσίες για πολιτικούς σκοπούς.

Ελληνες και μετανάστες εργάτες δεν έχουν να χωρίσουν τίποτα. Εχουν κοινό αντίπαλο, την πλουτοκρατία και τους πολιτικούς της εκφραστές. Εχουν να αντιμετωπίσουν από κοινού την ανεργία, την αντιασφαλιστική επίθεση, τους πολέμους, τη συνολική αβεβαιότητα για το αύριο, τα πενιχρά εισοδήματα, ανεξάρτητα από μικρές διαφοροποιήσεις. Οπως ενιαία είναι η επίθεση του μεγάλου κεφαλαίου στα δικαιώματα και τις κατακτήσεις της εργατικής τάξης, έτσι ενιαία πρέπει να είναι και η απάντηση, με όρους ρήξης και ανατροπής.

Εδώ ο καθένας καλείται να αναλάβει το μοιράδι της ευθύνης που του αναλογεί. Να συνειδητοποιήσει ότι ούτε σωτήρες υπάρχουν, ούτε εξ ουρανού λύσεις. Το μέγεθος της ατομικής συμβολής του καθενός στην υπόθεση της ανάκαμψης του ταξικού εργατικού κινήματος θα συνδράμει ανάλογα στην επιτάχυνση αυτού του στόχου. Η αναμέτρηση με τις αντικειμενικές δυσκολίες - τρομοκρατία στους χώρους δουλειάς, δυσμενής συσχετισμός δύναμης στο συνδικαλιστικό κίνημα, οικονομικά προβλήματα κ.ά. - αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την επιτυχία της πάλης μας. Αποτελεί όρο και προϋπόθεση για την αποδυνάμωση της πολιτικής και ιδεολογικής επιρροής της αστικής τάξης, γιατί, κακά τα ψέματα, εύκολα μπορείς στο όνομα των δυσκολιών που ορθώνονται να οπισθοχωρήσεις από τη συνεπή ταξική γραμμή, πράγμα που αντικειμενικά θα σε οδηγήσει στο τέλμα του συμβιβασμού και της ενσωμάτωσης στις επιταγές του συστήματος. Αποδυνάμωση της ιδεολογικής και πολιτικής επιρροής του κεφαλαίου σημαίνει εν ολίγοις εμπέδωση από τους εργαζόμενους της αντίληψης ότι υπεύθυνος για τα δεινά που τους ταλανίζουν είναι η αντίθεση κεφαλαίου - εργασίας. Οφείλεται δηλαδή στο γεγονός ότι μια μειοψηφία κοινωνικών παρασίτων που λέγεται πλουτοκρατία νέμεται τον πλούτο που παράγει η εργατική τάξη. Ωστόσο, δεν αρκεί μόνο η διαπίστωση και η ενεργός δράση στην κατεύθυνση της αντεπίθεσης.

Υπάρχουν λαμπρά παραδείγματα μεταναστών που με τη στήριξη των ταξικών δυνάμεων, του ΚΚΕ, εκλέχτηκαν σε διοικήσεις συνδικάτων, πρωτοστάτησαν σε αγώνες για την απόκρουση των επιθέσεων της εργοδοσίας, αλλά και την απόσπαση κατακτήσεων σε μια σειρά κλάδους, στην οικοδομή, στην κλωστοϋφαντουργία, στους ξενοδοχοϋπάλληλους.

Ωστόσο, δεν είμαστε ικανοποιημένοι, μένουν να γίνουν πολλά. Τα ταξικά συνδικάτα πρέπει να έχουν μόνιμο μέλημά τους την ένταξη των μεταναστών και τη δραστηριοποίησή τους. Είναι αναπόσπαστο κομμάτι της εργατικής τάξης, το επιτάσσει η ιστορική της αποστολή. Στο βαθμό που θα ισχυροποιείται το εργατικό λαϊκό κίνημα με όρους αντεπίθεσης, στο βαθμό εκείνο θα επιλύονται και τα προβλήματα των μεταναστών. Στο βαθμό εκείνο που θα αποδυναμώνεται η ιμπεριαλιστική κυριαρχία, στο βαθμό εκείνο θα ελαττώνεται η μετανάστευση. Ο δρόμος για τη λαϊκή εξουσία στο βαθμό που θα ανοίγει στην Ελλάδα, αλλά και αλλού, θα δημιουργούνται προϋποθέσεις για την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης, κατά συνέπεια της πείνας, της δυστυχίας, της φτώχειας, της ανεργίας, των αιτιών δηλαδή που οδηγούν στη μετανάστευση.