Τη μόνιμη νάρκη στα θεμέλια των ασφαλιστικών ταμείων επικαιροποιεί ο κατάλογος του Εθνικού Οργανισμού Φαρμάκων (ΕΟΦ) με τα εκτός κλειστού νοσηλίου με 189 φάρμακα που δημοσιοποίησε χτες.

Στην ουσία ο ΕΟΦ ανακεφαλαίωσε μια πολιτική που εφαρμόζουν εδώ και 11 χρόνια οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ για τη χρέωση των Ταμείων σε σχέση με τη νοσηλεία των ασφαλισμένων τους στα δημόσια νοσοκομεία. Πρόκειται για μια προκλητική επιβάρυνση των ασφαλιστικών ταμείων που λειτουργεί με ιδιαίτερα αγοραία λογική και εν τέλει δίνει τη δυνατότητα στη φαρμακοβιομηχανία να καρπώνεται το 42,3% των δαπανών υγείας των ασφαλιστικών ταμείων. Δηλαδή, το ένα απ' τα δύο ευρώ που πληρώνουν τα Ταμεία για υγειονομικές δαπάνες τα παίρνουν οι φαρμακοβιομήχανοι. Για παράδειγμα, το ΙΚΑ για το 2009 έχει προϋπολογίσει 2,2 δισ. ευρώ για φάρμακα σε σύνολο 3,8 δισ. ευρώ για δαπάνες Υγείας.

Μέχρι το 1998 τα Ταμεία πλήρωναν για τη νοσηλεία των ασφαλισμένων τους στα δημόσια νοσοκομεία με βάση το λεγόμενο κλειστό νοσήλιο, που οι κυβερνήσεις της ΝΔ της περιόδου 1990-1993 απογείωσαν.

Ομως η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ του 1998, διέπραξε ένα ανοσιούργημα σε βάρος των ασφαλιστικών ταμείων με μια κοινή απόφαση των - τότε - υπουργών Υγείας Κώστα Γείτονα και των υφυπουργών Οικονομικών Νίκου Χριστοδουλάκη και Εργασίας Νίκου Φαρμάκη. Η κοινή απόφαση αφορούσε τον «Ορισμό νοσηλίου νοσοκομείων» (ΦΕΚ 99 Β'/10.2.1998) και καθόριζε δύο είδη νοσηλίων: Το ημερήσιο κλειστό νοσήλιο και το ημερήσιο ενοποιημένο κλειστό νοσήλιο.

Με το ημερήσιο ενοποιημένο νοσήλιο υπήρξαν αυξήσεις από 29-64%, ανάλογα με τη θέση νοσηλείας. Π.χ., το τιμολόγιο της Γ' θέσης στον Παθολογικό Τομέα είναι 20.000 δραχμές (58,70 ευρώ), ενώ στο χειρουργικό είναι 25.000 δραχμές (73,37 ευρώ).

Εκεί όμως που έγινε «θραύση» ήταν το συνολικό ενοποιημένο νοσήλιο με το οποίο έγινε «διατίμηση» των ακριβών ιατρικών πράξεων (π.χ., το μπάι-πας τότε χρεωνόταν με 1,7 εκατ. δραχμές, η μεταμόσχευση νεφρού 2,5 εκατ. δραχμές, η μεταμόσχευση πνεύμονα 4 εκατ. δραχμές κλπ.). Ταυτόχρονα, βγήκαν εκτός του κλειστού νοσηλίου και τα φάρμακα με κόστος πάνω από 41,10 ευρώ. Αυτή η εξαίρεση γίνεται με μια λογιστική αλχημεία που δεν έχει νόημα να αναλυθεί αλλά που αποτελεί χαράτσι για τα Ταμεία.

Με την κοινή απόφαση του 1998 ορίζεται ότι χρεώνονται πέραν του κλειστού νοσηλίου τα φάρμακα που το Κόστος Ημερήσιας Δόσης Θεραπείας (ΚΗΘ) υπερβαίνει τα 41,10 ευρώ. Το ΚΗΘ - μέσα απο αλλεπάληλες νομοθετικές ρυθμίσεις - ορίζεται ως πηλίκο της Χονδρικής Τιμής (ΧΤ) - προσαυξημένης κατά 5% - διά του Αριθμού Ημερησίων Δόσεων (ΑΗΔ), που προσδιορίζονται με βάση στοιχεία του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας.

Η χρέωση γίνεται ως εξής: Για κάθε μέρα νοσηλίας, εφόσον ο ασθενής χρησιμοποιήσει ένα τέτοιο φάρμακο, το δημόσιο νοσοκομείο θα χρεώνει στο Ταμείο τη διαφορά που θα προκύψει αν από το ΚΗΘ αφαιρεθούν τα 41,10 ευρώ.

Ιδού τι σημαίνει αυτό με βάση το χτεσινό κατάλογο του ΕΟΦ.

Για παράδειγμα, ένα φάρμακο που έχει Χονδρική Τιμή (ΧΤ) 125,87 ευρώ και οι ΑΗΔ του είναι 0,24. Το ΚΗΘ θα είναι: (125,85+5% ΧΤ):0.24 = 555,09 ευρώ. Το Ταμείο θα χρεωθεί 555,09-41,10 = 513,99 ευρώ για κάθε μέρα νοσηλείας.

Αλλο παράδειγμα από τον ίδιο κατάλογο: Για ένα φάρμακο που έχει ΧΤ 3.939,36 ευρώ και οι ΑΗΔ είναι 10 η χρέωση θα γίνει ως εξής: (3.939,36+5% ΧΤ):10 = 413,63 ευρώ. Το Ταμείο δηλαδή θα χρεωθεί με 413,63 - 41,10 = 372,10 ευρώ.

Με την εφαρμογή του διαφοροποιημένου νοσήλιου οι δαπάνες Υγείας των Ταμείων αυξήθηκαν κατά 15% κατ' έτος την περίοδο 1998-2008 για να φτάσει από 15,5% το 1998 σε 29,5% (διπλασιάστηκαν) το 2008 σύμφωνα με μελέτη που παρουσιάστηκε στο 4ο Πανελλήνιο Συνέδριο για τη Διοίκηση, τα Οικονομικά και τις Πολιτικές της Υγείας. Αυτά τα εξωφρενικά πράγματα εφάρμοσαν οι κυβερνήσεις του ΠΑΣΟΚ και συνεχίζουν οι κυβερνήσεις της ΝΔ με αποτέλεσμα τη μετατροπή των ασφαλιστικών ταμείων σε υποζύγια για την κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας. Κι ύστερα ιαπορούν, με προσποιητή αφέλεια, γιατί απογειώνονται οι δαπάνες Υγείας και παίρνουν μέτρα περικοπής των παροχών για τα λαϊκά στρώματα.